شناسایی و تحلیل ابعاد تنهایی مدیریتی در بخش دولتی (طراحی و اعتبارسنجی سنجۀ اندازه گیری) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
زمینه و هدف: مرور مطالعات پیشین، نشان دهنده فقدان درک جامع و سنجه ای معتبر برای اندازه گیری تنهایی مدیریتی است. این مطالعه به دنبال این سؤال بود که مدیران بخش دولتی، از تنهایی در محیط کار چه تجربه ای دارند و تنهایی مدیریتی چه ابعادی دارد؟ این ابعاد چگونه سنجیده می شوند؟ شناسایی ابعاد تنهایی مدیریتی و طراحی سنجه اندازه گیری آن، از اهداف اصلی این پژوهش است. روش: این پژوهش از نظر جهت گیری پژوهش، کاربردی توسعه ای و از نظر رویکرد پژوهش، آمیخته (کیفی کمّی) است. در بخش کیفی، با استفاده از رویکرد داده بنیاد گلیزری و مصاحبه با مدیران (۱۶ مدیر حرفه ای منتصب در دستگاه های اجرایی مشمول قانون مدیریت خدمات کشوری در شهر تهران، در گروه های مدیر ارشد، مدیر میانی، مدیر پایه و مدیر عملیاتی)، از طریق نمونه گیری نظری و در دسترس، ابعاد تنهایی شناسایی شد. در بخش کمّی، شاخص ها با تکنیک دلفی فازی غربال و به کمک تحلیل عاملی تأییدی اعتبارسنجی شدند. مدل معادلات ساختاری، از روش های کمّی به کاررفته در این پژوهش است. یافته ها: در بخش کیفی، براساس مصاحبه های نیمه ساختاریافته با ۱۶ مدیر بخش دولتی، بین دو بُعد تنهایی مدیریتی تمایز قائل شدیم: ۱. احساس فقدان و نقص از جنبه روابط کاری؛ ۲. احساس فقدان و نقص از جنبه روابط غیرکاری. احساس فقدان و نقص در روابط غیرکاری مدیر با احساس کمبود روابط اصیل، احساس کمبود روابط تعلق مدار، احساس کمبود روابط صمیمی، احساس کمبود روابط انسانی امن و احساس کمبود روابط هم دلانه بیان می شود. بُعد احساس فقدان و نقص در روابط کاری، احساس کمبود روابط دارای مشروعیت، احساس کمبود روابط تخصصی و حرفه ای، احساس کمبود روابط حمایتگرانه و احساس کمبود روابط دارای تمامیت را شامل می شود. در بخش کمی، پرسش نامه طراحی شده به روش دلفی فازی و روش تحلیل عاملی تأییدی بررسی شد. نتیجه گیری: این پژوهش با ارائه سنجه ای معتبر، درک بهتری از تنهایی مدیریتی فراهم کرده و زمینه ساز مطالعات دقیق تر در آینده است. به علاوه، طراحی و اعتبارسنجی سنجه اندازه گیری تنهایی مدیریتی، می تواند از انحراف های احتمالی مطالعات آتی جلوگیری کند.Exploring the Dimensions of Managerial Loneliness in the Public Sector (Design and Validation of a Measurement Scale)
Background & Purpose: A review of previous studies indicates a lack of a comprehensive understanding and a valid measure for measuring managerial loneliness. This study sought to answer the question of what managers in the public sector experience of loneliness in the workplace, what their experience is, and what dimensions of managerial loneliness are? How can these dimensions be measured? Identifying the dimensions of managerial loneliness and designing a scale to measure it are among the main objectives of this study.
Methodology: This study is applied-developmental in terms of research orientation, and mixed (qualitative-quantitative) in terms of research approach. In the qualitative part, using the Glasery data-based approach and interviews with managers (16 professional managers appointed in executive agencies subject to the Civil Service Management Law in Tehran, in the groups of senior manager, middle manager, basic manager, and operational manager), dimensions of loneliness were identified through theoretical and accessible sampling. In the quantitative part, the indicators were validated using the Delphi fuzzy screening technique and confirmatory factor analysis. The structural equation model is one of the quantitative methods used in this study.
Findings: In the qualitative part, based on semi-structured interviews with 16 public sector managers, we distinguished between two dimensions of managerial loneliness. 1. Feeling of lack and deficiency in terms of work relationships; 2. Feeling of lack and deficiency in terms of non-work relationships. The feeling of lack and deficiency in the manager's non-work relationships is expressed by the feeling of lack of authentic relationships, the feeling of lack of belonging-oriented relationships, the feeling of lack of intimate relationships, the feeling of lack of Secure Relationships, and the feeling of lack of empathetic relationships. The dimension of feeling of lack and deficiency in work relationships includes the feeling of lack of legitimate relationships, the feeling of lack of expert and professional relationships, the feeling of lack of supportive relationships, and the feeling of lack of integrity relationships. In the quantitative part, a questionnaire designed using the fuzzy Delphi method and confirmatory factor analysis method was examined.
Conclusion: This study provides a better understanding of managerial loneliness by providing a valid measure and paves the way for more detailed studies in the future. In addition, the design and validation of the managerial loneliness measurement scale can prevent possible deviations in future studies.
تبلیغات
