اعتبارسنجی روایات فریقین پیرامون مصادیق آیه 101 سوره انبیاء (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
بررسی اعتبار احادیثی که در مقام بیان مصادیق آیات قرآن هستند وگاه دستخوش تغییرات و یا تحریفاتی می شوند، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. روایاتی در منابع فریقین، در بیان مصداق آیه 101 سوره انبیاء آمده است. این آیه درباره کسانی است که بدیشان وعده نیکو داده شده و از آتش دور نگاه داشته شده اند. به گفته منابع اهل سنت، امام علی(ع) از خلیفه سوم و یا افرادی دیگر نام برده که تعدادشان در برخی منابع مساوی با عشره مبشره است. منابع شیعه احادیثی را از پیامبر اکرم(ص) نقل کرده اند که آن حضرت، علی(ع) و شیعیانش را مصداق این آیه معرفی فرموده اند. روایات اهل سنت از منظر سندی دچار ضعف شدیدی هستند و از منظر متنی نیز با روایات معتبر و تاریخ قطعی معارضت دارند. سند روایات منقول در منابع شیعه بسیار معتبر است و محتوای آن، با روایات معتبر موجود در منابع فریقین تأیید می شود. پژوهش حاضر باهدف کمک به تبیین درست مصادیق آیه، پس از احصاء روایات فوق از منابع کتابخانه ای و با ابزار نقد سندی و تحلیل انتقادیِ متن روایات منقول در منابع فریقین، به انجام رسیده است.Examining the Validation of the Shi’ite and Sunni Narrations on Identifying the Examples of (Q. 21:101)
It is of specific importance to study the validity of the religious narrations that may sometimes be accompanied by some changes or even distortions, which at the same time are about to express and identify the examples of Qur’anic verses. As a case study, the present article addresses the narrations that have been quoted in both Shi’ite and Sunni sources to identify the examples of (Q. 21:101). The mentioned narrations speak of those who have been promised good tidings of being kept away from the fire of Hell. Sunni sources have conveyed a single narration that ʿAlī b. Abī-Ṭālib (PBUH) has mentioned the third Caliph, Uthmān b. ʿAffān, or even other people, whose number in some sources reaches ten; a case that usually associates with ʿashara mubashshara (the ten promised ones). Nevertheless, Shi’ite sources have quoted Hadiths from the Holy Prophet (PBUH), according to which he has introduced ʿAlī (PBUH) and his true followers as the original examples of the verse in question. Sice in such conflicts, isnāds of the different narrations should be examined and evaluated, it seems that same way should be proceeded here. In the present case, Sunni narrations have weak isnāds, and from the textual point of view, they are in conflict with authentic narrations, as well as definite historical reports. However, the isnāds of Shi’ite narrations seem valid, and its content is confirmed by the authentic reports of the sources of both Sunni and Shi’ite schools. The present study has been carried out with the aim of helping to correctly identify the examples of the verse in question, after surveying the above-mentioned narrations from their original sources and with the necessary critical instruments.
تبلیغات
