فیلترهای جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۹۸۱ تا ۱٬۰۰۰ مورد از کل ۱٬۱۹۷ مورد.
(بانکداری در اروپای مرکزی) لهستان پیشرفت با شتاب، تکیه بر خصوصی سازی
حوزههای تخصصی:
راهبردی که انقلاب است
حوزههای تخصصی:
بنگاهها در سرتاسر جهان به نهایت سیاستهای خردهریز گرایی رسیدهاند. اینخردهریزگراییها در هر موردی که کارایی داشته به کار گرفته شدهاند: یک ریال دیگر از هزینههازدن، محصولی را چند هفته زودتر به بازار روانه کردن، چند لحظه زودتر به استعلامها وپرسشهای مشتریان پاسخدادن، کیفیت را یک ذره دیگر بالا بردن. اینهاست مشغله و دغدغهمدیران امروز. ولی به دنبال اینگونه بهبودهای خردهریز رفتن، در حالی که رقبا سرگرم اختراعمجدد صنعت هستند، شبیه نوازندگی به هنگام سوختن رم است. به هر صنعتی که نگاه کنید، سه دسته بنگاه میبینید: 1. پیشگامان، یعنی بنگاههایی که در صنعت، صاحب آب و گل به شمار میروند و پایهگذارآن نیـز بودهانـد. اینهـا به وجـود آورندگـان و پشتیبانـان محکمـات صنعتیانـد، از جملــه:IBM، Coca-Cola، Sears، Merrill Lynch، United Airlines، CBS و بنگاههای دیگری مانند اینهاکه الیگارشی صنعت و پایهگذار آن هستند. 2. دنبـاله روان، یعنی بنگاههایی کـه بـا پاربابـانپ بیعت میکنند. از قبیل:ABC، Fujitsu، US Air و شمار فراوانی از شرکتها که در واقع، رعایای دسته اول هستند. گذران آنها بسیار شاقاست. Fujitsu را در نظر آورید که 30 سال آزگار جان کند تا در صنعت کامپیوتر (main frame) به IBMبرسد، یا مک دانل داگلاس که میخواست بوئینگ بشود یا Avis که میخواست Hertzباشد. تلاش این دنباله روان بیهوده به نظر میرسد، زیرا آنها جان میکنند برای دنباله روی وپیروی از اصول دیگران، در حالی که خود آن دیگران دارند آن اصول را از نو مینویسند. 3. قانونشکنان، یعنیبنگاههایی که نه از سنتپیروی میکنندونهبهمیثاقهایصنعتپایبندند.اینهاقصد کردهاند که نظم صنعتی را در هم بشکنند. اینها ناراضیان، بنیادگراها و انقلابیون صنعتیهستند. Airlines، Swatch، Dell Computer، Charles Schwab، Body Shop، Southwest IKEAوبسیاری دیگر جزو این گروهاند. جهان هرگز تا این اندازه پذیرای انقلابیون و دشمن جا افتادگانصنعتی نبوده است. استحکاماتی که تاکنون از الیگارشی صنعتی نگهداری و حمایت میکرد، زیر فشارهایمقرراتزدایی، تحول تکنولوژیکی، جهانی شدن و تغییر اجتماعی، در حال در
بررسی وضعیت بازار خودروسازی در ایران
حوزههای تخصصی:
صنعت خودرو، به لحاظ نقش حساس آن در زندگی افراد جامعه، سودآوری فوقالعاده،اشتغالزایی و گردش مالی وسیع، مورد علاقه و رقابت بسیاری از کشورها و شرکتهای بزرگبینالمللی میباشد. این صنعت به سبب پیوند عمیقی که با سایر بخشهای اقتصادی و صنعتیدارد و همچنین از پیشرفتهترین تکنولوژی جهان بهرهمند میباشد، از اهمیت ویژهای برخورداراست. صنعت خودرو در جهان، طی دهههای 1980 و 1990 با تحولات عمیقی رو به رو بودهاست. با وجود این، صنعت خودرو در کشور ما همچنان با مشکلات بسیاری مواجه میباشد،بهطوری که به رغم تجربه 30 ساله، هنوز جایگاه مشخص و قابل اتکایی در ساختار اقتصادی وصنعتی کشور ندارد. بدین ترتیب، بررسی وضعیت صنعت خودرو در کشور، به ویژه در بخشخودرو سواری، دارای اهمیت خاصی است. گزارش حاضر، دو بخش اصلی بازار، تقاضا وعرضه خودرو در کشور را مورد تحلیل قرار میدهد و به شناسایی عوامل مؤثر بر آن میپردازد.
ارزیابی عملکرد سیاست خصوصیسازی شرکتهای دولتی در ایران(1374-1368)
حوزههای تخصصی:
خصوصیسازی شرکتهای دولتی، سیاستی است که با آشکار شدن مشکلات ناشی ازفعالیتهای غیرکارآمد شرکتهای دولتی در طول دهه 1980 و اوایل دهه 1990 در سطح وسیعیدر بسیاری از کشورهای جهان، به ویژه کشورهای در حال توسعه، به اجرا درآمده است. در واقع،خصوصیسازی بنگاههای دولتی پاسخی است به مشکلات ناشی از گسترش بیرویه دخالتدولت در اقتصاد طی دهههای 1960 و 1970، که در ایران نیز به عنوان یکی از سیاستهای کلیدیدر چارچوب سیاستهای تعدیل اقتصادی به مورد اجرا گذاشته شده است. در ایران، سیاست خصوصی سازی و واگذاری شرکتهای دولتی، برگرفته از مفاد تبصره 32و سیاستهای قانون برنامه اول توسعه کشور، از سال 1370 به طور جدی و با انتشار نخستینبیانیه رسمی دولت به اجرا درآمد. مطابق با متون و مبانی نظری حاکم بر اتخاذ و اجرای اینسیاست، به عنوان یک راهبرد و راهحل اقتصادی برای رفع اختلالات موجود در نظام، پس ازشناسایی شرکتهای قابل واگذاری (البته نه به طور کامل) که طی سالهای 1368 و 1369 بهانجام رسید، برخی موارد، از جمله روشهای واگذاری، راههای استفاده از درآمدهای حاصل ازآن نیز تعیین گردید و نهادهای متولی امر واگذاری اقدامات عملی را تخاذ نمودند. اما هیچ گاه حجم کمی و دامنه واگذاری، تأثیر گروههای ذینفع و ذینفوذ بر فرایند،ضرورت ایجاد بستر مناسب و فضای حمایت کننده از اجرای سیاست خصوصی سازی،مشکلات و پیامدهای اجرا و مدیریت، نظارت و کنترل در مراحل اجرا و پس از آن و بسیاریمسائل دیگر مورد توجه قرار نگرفت. به همین لحاظ، با نمایان شدن مشکلات و نارساییها،اتخاذ تصمیمات با شتابزدگی و به طور مقطعی کل حرکت خصوصی سازی را با رکود یا توقفهمراه ساخت. طی سالهای اجرای سیاست خصوصی سازی، فرایند واگذاری، شاهد فراز ونشیبهای بسیاری در عرصههای قانونی، مقرراتی و تصمیمگیری است و دامنه واگذاری، تنهاشامل بخشی از شرکتهای بخش صنعت بوده است، در حالی که از ابتدای امر و مطابق باتجربیات دیگر کشورها، سیاست خصوصی سازی در شرایطی با موفقیت کامل توأم خواهد بودکه از ثبات رویهای بلندمدت برخوردار باشد و تمام فعالیتهایی را که به نحوی در ارتباط