درخت حوزه‌های تخصصی

مقدمه و هدف: امروزه ورزش در اقتصاد به ویژه تولید و اشتغال برای تعالی جوانان، مساعد کردن محیط کسب وکار بسیار اثرگذار است. در این رابطه شناخت موانع کارآفرینی در ورزش به سیاست گذاری درست برای توسعه ی محیط کسب وکارهای ورزشی کمک می کند. با توجه به اهمیت موضوع هدف این پژوهش شناسایی و اولویت بندی موانع کارآفرینی در ورزش می باشد. روش شناسی: در این تحقیق از نظرات 15 نفر از خبرگان ورزشی که با بهره گیری از روش گلوله برفی به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند، استفاده شد. بدین منظور در این پژوهش ابتدا با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و مصاحبه با خبرگان (روش دلفی) به شناسایی موانع کارآفرینی در ورزش پرداخته شده است. پس از شناسایی موانع کارآفرینی در ورزش با استفاده از روش دیمتل (DEMATEL)، روابط درونی بین موانع مشخص و مدل شبکه متناظر با آن ترسیم گردید. سپس بر اساس مدل شبکه ارائه شده، پرسشنامه خبرگان به منظور تعیین درجه اهمیت هر یک از موانع با استفاده از ANP طراحی گردید. نتایج: نتایج حاصل از رویکرد تلفیقی ANP و DEMATEL در خصوص تعیین وزن معیارها و اولویت بندی عوامل موثر بیانگر این است که در بین عوامل، موانع محیطی (با وزن 499/0) دارای بیشترین درجه اهمیت و موانع رفتاری (با وزن 119/0) دارای کمترین اهمیت می باشند.بحث و نتیجه گیری: باید موضوع کارآفرینی در ورزش به عنوان یک ارزش و یک ضرورت در جامعه مورد توجه همگانی قرار بگیرد.

مقدمه و هدف: کسب و کارهای نوپا به ویژه آن دسته از کسب وکارهایی که علاقه مند به ثروت آفرینی پایدار و کاربست دانش و ایده های دانشگاهی هستند، نمی توانند صرفاً بر مبنای فعالیت های یک جانبه به موفقیت دست یابند. از اینرو، هدف پژوهش حاضر تبیین مدل ساختاری جهت گیری های راهبردی و عملکرد تجاری سازی محصولات جدید در کسب و کارهای نوپای ورزشی بود. روش شناسی: این پژوهش، توصیفی- پیمایشی و کاربردی است. جامعه آماری این پژوهش را کارآفرینان استارتاپ های ورزشی فعال در سراسر کشور تشکیل دادند. به دلیل محدود بودن جامعه، نمونه آماری به روش کل شمار انجام گرفت (93=n). ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته دارای 19 سؤال تخصصی بود. روایی محتوایی پرسشنامه توسط 7 نفر از اساتید مدیریت ورزشی و 2 نفر از اساتید کارآفرینی تأیید شد. همچنین پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و بررسی برازش مدل، از مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار PLS استفاده شد.نتایج: نتایج نشان داد که جهت گیری های راهبردی شامل بازارگرایی، گرایش فناورانه و گرایش کارآفرینانه به ترتیب بر عملکرد تجاری سازی محصولات جدید ورزشی اثر مستقیم و معناداری دارند. هم چنین، اثر غیرمستقیم و معنادار یادگیری راهبردی به عنوان متغیر میانجی تأیید شد. نتیجه گیری: کارآفرینان و مدیران استارتاپ های ورزشی برای دستیابی به تجاری سازی موفق محصولات خود باید راهبردهای شرکت خود را در کنار یکدیگر قرار دهند و به طور پیوسته در جستجوی دانش جدید و کاربرد آن در مراحل مختلف تولید محصول جدید باشند.

برنامه های حرکتی طراحی شده برای کودکان دچار بیش فعالی، به بهبود قابل مشاهده در مشکلات رفتاری آن ها منجر می شود؛ بنابراین، این پژوهش با هدف مقایسه تأثیر تمرینات ادراکی-حرکتی و تمرینات مقاومتی-تعادلی بر اختلالات رفتاری کودکان دچار نقص توجه-بیش فعالی انجام شد. در پژوهش حاضر از روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح دو گروهی با گروه کنترل استفاده شد. 36 کودک پسر پنج تا 12 ساله (18 کودک پیش دبستانی و 18 کودک دبستانی) با اختلال نقص توجه-بیش فعالی که به کلینیک توان بخشی ذهن آرا در شهر تهران مراجعه کرده بودند، به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایشی (تمرینات ادراکی-حرکتی) و (تمرینات مقاومتی-تعادلی) و گروه کنترل جایگزین شدند. برای غربالگری و جمع آوری داده ها از پرسش نامه کانرز والدین (1998) و سیاهه رفتاری کودکان (CBCL) (2001) استفاده شد و نتایج با روش تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شد. نتایج نشان داد که تأثیر تمرینات ادراکی–حرکتی و مقاومتی-تعادلی بر کاهش اختلالات رفتاری کودکان دچار نقص توجه-بیش فعالی معنادار بود (0.001> P)، اما براساس نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی، بین دو گروه آزمایشی در کاهش اختلالات رفتاری تفاوت معنادار وجود نداشت ( 0.005<P). براساس نتایج پژوهش می توان گفت که فعالیت های حرکتی با تأکید بر تمرینات ادراکی-حرکتی و مقاومتی-تعادلی می توانند باعث کاهش اختلالات رفتاری کودکان دچار نقص توجه- بیش فعالی شوند و استفاده از این برنامه ها در درمان این کودکان پیشنهاد می شود.

پژوهش حاضر با هدف تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی پرسش نامه «تمرین ذهنی در ورزش» انجام شد. روش پژوهش، کاربردی و مبتنی بر توسعه ابزار بود که به لحاظ نحوه گردآوری اطلاعات، میدانی بود. 242 ورزشکار رشته های ورزشی متفاوت پرسش نامه بنکی و همکاران (2017) را تکمیل کردند. از تحلیل عاملی تأییدی مبتنی بر مدل یابی معادلات ساختاری برای تعیین روایی سازه استفاده شد و همسانی درونی و پایایی زمانی پرسش نامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ ارزیابی شد. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که ساختار سه عاملی مهارت های ذهنی (مهارت های بنیادی، عملکردی و بین فردی) و ساختار دوعاملی تکنیک های ذهنی (تصویرسازی ذهنی و خودگفتاری) از برازش خوبی برخوردار بودند.ضریب آلفای کرونباخ برای کل پرسش نامه و مؤلفه های پنج گانه بیشتر از 7/0 به دست آمد که نشان دهنده همسانی درونی پرسش نامه است؛ بنابراین، می توان از پرسش نامه «تمرین ذهنی در ورزش» برای اندازه گیری تمرین ذهنی در ورزشکاران ایرانی استفاده کرد.

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی الگوی حرکتی اندام تحتانی در ضربه شوت کاشته فوتبال بود. شرکت کنندگان در این پژوهش 24 بازیکن نخبه فوتبال بودند که همگی آن ها برتری پای راست داشتند و در شش ماه گذشته هیچ گونه آسیب و جراحت جدی نداشتند. 12 نفر از آن ها سالم بودند (سن: 2/1 ± 87/25 سال وقد: 6/4 ± 7/180 سانتی متر) و 12 نفر دیگر (سن: 39/1 ± 25/25 سال و قد: 0/5 ± 37/181 سانتی متر)بازیکنانی بودند که حداقل دو سال از عمل جراحی بازسازی لیگامان صلیبی قدامی (ACL) آن ها می گذشت. پس از 10 دقیقه گرم کردن و اجرای پنج ضربه شوت کاشته، 15 نشانگر منعکس کننده نور کروی شکل به قطر 14 میلی متر روی نقاط مشخص شده آناتومیکی در اندام تحتانی نصب شدند. آزمودنی ها ضربه کاشته شوت فوتبال را سه دفعه انجام دادند. برای اجرای هر ضربه آزمودنی سه قدم از توپ فاصله می گرفت و آن گاه با زاویه 30 درجه به توپ نزدیک می شد و به منطقه مشخص شده به ابعاد 5/1 × 5/1 متر که به فاصله پنج متری از توپ و فاصله نیم متری از سطح زمین قرار داشت، ضربه خود را روانه می کرد. ضربه ها با استفاده از سیستم آنالیز حرکتیبا پنج دوربین دیجیتال (viconvcam460) با فرکانس 200 هرتز ثبت شدند. و زوایا و دامنه حرکتی مفاصل ران، زانو و مچ پا و همچنین سرعت زاویه ای ساق پا و ران با استفاده از نرم افزارهای تحلیل حرکت وایکون و اکسل 2007 و با استفاده از روش دینامیک معکوس در محیط نرم افزار متلب محاسبه شدند. تحلیل داده ها در نرم افزار اس.پی.اس.اس. نسخه 18 با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره و بین گروهی (مانوا) در سطح معناداری 05/0 انجام شد. نتایج پژوهش تفاوت معناداری را در زاویه هایپراکستنشن ران و نیز زوایای زانو و مچ پا نشان داد (P < 0.05)، ام ا در دام نه حرکتی ران و زاویه ران هنگام تماس پای ضربه زننده با توپ تفاوت معناداری مشاهده نشد (P > 0.05). هم چنین، تفاوت معناداری در س رعت زاوی ه ای ران ب ین دو گ روه م شاهده نشد (P = 0.63)؛ این درحالی است که ب رای س رعت زاوی ه ای س اق پا در دو گ روه تفاوت معناداری به دست آمد (P = 0.000). با توجه به تغییر پارامترهای حرکتی که موجب تغییر معنادار اندازه زوایای دو گروه شده است، می توان نتیجه گرفت بازسازی آسیب ACLمکانیسم کنترلی و برنامه حرکتی ضربه شوت کاشته را تغییر می دهد و بیشترین تأثیر را بر حرکت مچ و زانو و کمترین تأثیر را بر حرکت ران دارد؛ بنابراین، توصیه می شود مربیان و دست اندرکاران تیم های ورزشی به این موارد توجه کنند.

بررسی عوامل زیربنایی عملکرد ورزشی یکی از مهم ترین اهداف پژوهشگران علوم ورزشی است. در این راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین کارکردهای اجرایی پایه (بازداری و حافظه کاری) با عملکرد تیراندازی انجام شد. بدین منظور 30 نفر از تیراندازان استان کردستان در دامنه سنی 18 تا 32 سال که زیر نظر هیئت تیراندازی استان به تمرین می پرداختند، در این پژوهش شرکت کردند. حافظه کاری و کنترل بازداری از طریق آزمون های ان-بک و استروپ ارزیابی شدند. سپس امتیاز افراد در اولین مسابقه رسمی بعد از ارزیابی به عنوان عملکرد تیراندازی در نظر گرفته شد. ارتباط بین متغیرها با آزمون های همبستگی پیرسون و اسپیرمن و همچنین رگرسیون خطی ارزیابی شد. نتایج نشان داد که تنها بین دو مؤلفه میزان خطا در کوشش های ناهمخوان و نمره تداخل در آزمون استروپ با عملکرد تیراندازی رابطه معنا داری وجود داشت (P < 0.05) و بین سایر مؤلفه ها راب طه مع نا داری مشاهده نشد(P > 0.05) ؛ براین اساس، با کاهش خطا در کوشش های ناهمخوان و همچنین کاهش تداخل، رکورد تیراندازی افزایش پیدا کرد. علاوه براین، نتایج رگرسیون خطی نشان داد که تنها مولفه نمره تداخل به طور معنا داری توانایی تبیین بخشی از واریانس عملکرد تیراندازی را داشت (P < 0.05). به طورکلی یافته های پژوهش حاضر نشان داد که از بین کارکردهای اجرایی پایه یعنی حافظه کاری و کنترل بازداری، کنترل بازداری توانایی بیشتری در تبیین عملکرد تیراندازی را دارد؛ از این رو، این مؤلفه می تواند در کنار سایر مؤلفه های مهم تأثیرگذار بر عملکرد تیراندازان قرار گیرد تا نخست برای ارزیابی و سپس به منظور بهبود عملکرد تیراندازی از طریق مداخلات ارتقای بازداری به کار گرفته شود.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تمرینات ادراکی حرکتی منتخب بر تبحر حرکتی کودکان با اختلال یادگیری انجام شد. بدین منظور، 24 نفر از کودکان پسر هفت تا نه سال با اختلال یادگیری شهر مشهد انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 20 جلسه، هر جلسه 30 دقیقه و با تکرار پنج روز در هفته تمرینات ادراکی حرکتی منتخب را انجام دادند. گروه کنترل نیز درطی این دوره به فعالیت های عادی روزمره خود پرداختند. تغییرات در تبحر حرکتی آزمودنی ها قبل و بعد از دوره تمرین به وسیله آزمون برونینکس اوزرتسکی سنجیده شد. برای تجزیه وتحلیل آماری داده ها از نرم افزار اس.پی.اس.اس. نسخه 21 و آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری استفاده شد. نتایج داد که عملکرد گروه تجربی در خرده مقیاس های تعادل، قدرت، سرعت پاسخ، کنترل بینایی حرکتی، هماهنگی اندام فوقانی، سرعت و چالاکی اندام فوقانی، هماهنگی دوسویه، سرعت دویدن و چابکی تفاوت معناداری با گروه کنترل داشت (0.05 P<)؛ بنابراین، می توان گفت تمرینات ادراکی حرکتی منتخب به بهبود تبحر حرکتی در کودکان با اختلال یادگیری کمک می کنند.

براساس نظریه پویایی های بوم شناختی و رویکرد غیرخطی برخاسته از آن، یادگیرنده باید برای کشف راه حل های حرکتی که متناسب خودش هستند، تشویق شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی رویکرد آموزش غیرخطی بر یادگیری سرویس بک هندکوتاه بدمینتون است؛ براین اساس، 14 نفر به صورت تصادفی به دو گروه خطی و غیرخطی تقسیم شدند. رویکرد خطی را براساس دیدگاه سنتی و مرسوم و رویکرد غیرخطی را با بهره گیری از نظریه پویایی های بوم شناختی طرح ریزی و اجرا کردیم. متغیرهای دقت اجرا، الگوی معیار و متغیرهای کینماتیکی محاسبه شدند. یافته ها نشان داد که دقت اجرا و الگوی معیار بین هر دو گروه تفاوت معنادار نداشت، اما گروه غیرخطی خوشه های بیشتری را در هر دو مرحله پس آزمون و یادداری نشان دادند که به معنی وجود دیجنریسی است. براساس یافته های پژوهش، رویکرد آموزش غیرخطی در رسیدن به نتایج تکلیف و خلق الگوهای حرکتی متنوع و متناسب با ویژگی های یادگیرندگان مؤثر است، اما ظهور الگوهای اختصاصی به عواملی چون ماهیت تکلیف، هدف و انگیزه یادگیرنده بستگی دارد؛ بنابراین، طراحی دقیق فراهم سازها می تواند نتایج بهتری را فراهم کند که برای یادگیرنده و تکلیف مناسب تر باشد.

سندرم گیر افتادگی شانه معمول ترین اختلال شانه است به نحوی که ۴۴ تا ۴۵ درصد مراجعات پزشکی بیماران مبتلا به دردهای شانه را تشکیل می دهد که مهمترین عامل درد و محدودیت حرکتی در مفصل شانه می باشد در همین راستا هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات اصلاحی منتخب بر میزان درد مفصل و دامنه حرکتی ورزشکاران رشته تیراندازی مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه بود.  جامعه آماری این پژوهش شامل ورزشکاران رشته تیراندازی مبتلا به سندروم گیرافتادگی شانه با دامنه سنی 20 تا 30 سال بوده، که به یک مرکز مشاوره و تندرستی مراجعه نمودند، از این میان، 20 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شده و به دو گروه تجربی  و کنترل تقسیم شدند، در ادامه یک گروه به مدت شش هفته، و هر هفته 3 جلسه تحت تمرین با استفاده از تمرینات مقاومتی با کش قرار گرفت، و گروه دیگر به عنوان گروه کنترل، صرفا فعالیت های روزمره خود را انجام می داد.سپس، به منظور اندازه گیری پیش آزمون و پس آزمون دامنه حرکتی از دستگاه الکتروگونیامتر، و برای ارزیابی میزان درد از مقیاس آنالوگ بصری (Visual Analog Scale(VAS) استفاده گردید. همچنین داده ها با استفاده از آزمون t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد تمرینات با کش اثر معنی داری بر دامنه حرکتی و کاهش درد آزمودنی های گروه تجربی دارد و دامنه حرکتی مفصل شانه در حرکات آبداکشن، چرخش داخلی و خارجی بعد برنامه تمرینی بهبود یافت. با توجه به نتایج می توان گفت که تمرینات مقاومتی با کش بر بهبود درد مفصل و دامنه حرکتی ورزشکاران رشته تیراندازی مبتلا به گیرافتادگی شانه موثر می باشد.

چکیده: مقدمه و هدف: هدف از مطالعه حاضر مقایسه تبحر حرکتی کودکان پیش دبستانی بر اساس نوع تولد(سزارین-طبیعی) بوده است. روش شناسی: جامعه آماری این پژوهش کودکان 4 تا 6 ساله پسر مشغول آموزش در پیش دبستانی های شهرستان بروجرد در سال 1396 بودند. پژوهش از نوع علی-مقایسه ای بود و جهت گردآوری داده ها از آزمون برونینکس-اوزرتسکی(1978) استفاده گردید. بدین منظور 25 کودک متولد شده ی سزارین و 25 کودک متولد شده ی طبیعی پسر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت مقایسه مولفه های تبحر حرکتی در کودکان متولد شده به شیوه سزارین و طبیعی از آزمون آماری تحلیل واریانس چندگانه جهت تحلیل آماری استفاده شد. نتایج: نتایج به دست آمده از آزمون تحلیل واریانس چندگانه نشان داد در تمامی مولفه های تبحر حرکتی تفاوت معنادار در گروه های مورد نظر یافت نشد (0.735P=). نتیجه گیری: به نظر می رسد عوامل پس از تولد و آموزش سبب جبران پذیری در رشد حرکتی شده باشد. کلمات کلیدی: تبحر حرکتی، کودکان پیش دبستانی، نوع تولد.

زمینه: حافظه، توانایی به یادآوری اطلاعات یادگرفته شده است و از اینرو، ارتباط تنگاتنگی بین یادگیری و حافظه وجود دارد. هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین حافظه کاری و حافظه بلند مدت با عملکرد ورزشی ژیمناستیک کاران دختر 8 تا 10 سال بود. روش تحقیق: برای این منظور تعداد 40 نفر به روش در دسترس و هدفمند به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. برای سنجش حافظه کاری از آزمون حافظه کاری وکسلر، و برای سنجش حافظه بلند مدت از آزمون حافظه بصری کیم کارد استفاده شد.جهت بررسی عملکرد ژیمناست کاران از ازمون چهار اسباب ژیمناستیک استفاده شد. شیوه نمره دهی در این تحقیق مطابق با نظر داوران ژیمناستیک بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج: نتایج این تحقیق نشان داد که فقط بین حافظه کاری و عملکرد ژیمناستیک ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. اما بین حافظه بلند مدت و عملکرد ژیمناستیک ارتباط معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: در کل نتایج این تحقیق نشان دهنده این است که حافظه کاری به طور مستقیم با عملکرد حرکتی دختران نخبه ژیمناست کار ارتباط دارد.

هدف پژوهش حاضر، مقایسه مهارت های بینایی و دقت تصمیم گیری در داوران ماهر و مبتدی بسکتبال بود. شرکت کنندگان در پژوهش 38 داور مرد بسکتبال بودند که در دو گروه ماهر و مبتدی تقسیم شدند (هر گروه 19 نفر). شرکت کنندگان در آزمون کلیپ ویدئویی شرکت کردند و دقت تصمیم گیری برای هر شرکت کننده ثبت شد. در بخش دیگر این پژوهش، مهارت های بینایی پیرامونی، سرعت حرکات ساکادی، ورژنس و مهارت سهولت تطابقی در دو گروه اندازه گیری شدند. برای مقایسه داده ها از آزمون تی مستقل و رگرسیون چندمتغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که تفاوتی معنادار بین دو گروه در دقت تصمیم گیری، سهولت تطابقی و سرعت حرکات ساکادی وجود داشت، اما بین مهارت بینایی پیرامونی و ورژنس دو گروه هیچ تفاوت معنادار وجود نداشت. همچنین، نتایج آزمون رگرسیون چندمتغیره با روش گام به گام نشان داد که دو مهارت سرعت حرکات ساکادی در گام اول و مهارت سهولت تطابقی در گام دوم، پیش بینی کننده معناداری برای متغیر ملاک پژوهش (مهارت تصمیم گیری) بودند. این نتایج نشان دهنده توانایی بیشتر داوران ماهر برای استخراج اطلاعات از زمینه بینایی مشابه نسبت به داوران مبتدی است. همچنین، دو مهارت سرعت حرکات ساکادی و مهارت سهولت تطابقی نقشی مهم در استخراج اطلاعات از زمینه بینایی دارند.

مقدمه: با بالا رفتن سن مشکلات اسکلتی و عضلانی نیز افزایش می یابد و سالمندان را در سطوح مختلف تحت تاثیر قرار میدهد. سالمندی با کاهش ظرفیت فیزیولوژیکی و عملکردی در ارتباط است که میتواند باعث افزایش ناتوانی و خطر سقوط شود. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر چهار هفته تمرینات منتخب تعادلی بر کاهش خطر سقوط زنان سالمند غیر فعال با نقص تعادل می باشد. روش بررسی: این مطالعه یک تحقیق نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون است، که در آن 30 زن سالمند 60 تا 70 سال به صورت تصادفی به دو گروه مساوی تجربی(15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی تمرینات منتخب تعادلی (4 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 30 دقیقه) را اجرا نمودند. قبل و پس از 4 هفته تمرینات، به منظور اندازه گیری خطر سقوط آزمودنی ها از آزمون تعادلی برگ استفاده گردید. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری تی مستقل با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که در گروه تجربی تفاوت معناداری در امتیازات کسب شده بین دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون در کاهش خطر سقوط وجود دارد، (0/05≥p). این در حالی است که در گروه کنترل برای کاهش خطر سقوط تفاوت معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: از نتایج تحقیق حاضر می توان نتیجه گیری کرد که با توجه به تاثیر مثبت تمرینات میتوان احتمال داد که با استفاده از تمرینات منتخب تعادلی خطرسقوط و اختلال در پوسچر سالمندان کاهش می یابد.

مقدمه و هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی رابطه اعتیاد به تمرین و افسردگی ورزشکاران نخبه در دوران قرنطینه و تعطیلی اماکن و رویدادهای ورزشی بر اثر ویروس کووید-19 بود. روش شناسی: نمونه آماری را 134ورزشکار نخبه (64 مرد) با حداقل ۵ سال سابقه فعالیت در رشته های مختلف ورزشی در سطح سوپرلیگ و ملی، با میانگین 87/20 (15 تا 35 سال) تشکیل دادند. برای سنجش اعتیاد به تمرین، سیاهه اعتیاد به تمرین تری و همکاران و برای افسردگی از پرسشنامه افسردگی بک استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن و رگرسیون انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد، بین اعتیاد به تمرین و افسردگی رابطه معناداری وجود ندارد، ولی بین مؤلفه اهمیت و برجسته بودن نقش تمرین با افسردگی، رابطه منفی معناداری وجود دارد. همچنین اهمیت و برجسته بودن نقش تمرین به طور معناداری افسردگی را پیش بینی کرد (05/0p < ). نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که در دوران قرنطینه ناشی از کووید-19با کاهش مؤلفه اهمیت و برجسته بودن نقش تمرین، افسردگی ورزشکاران افزایش پیدا می کند. همچنین مؤلفه اهمیت و برجسته بودن نقش تمرین پیش بینی کننده افسردگی ورزشکاران بود و ورزشکاران علائم افسردگی را به صورت آتیپیکال نشان می دهند.

رشد همه ابعاد وجودی کودک از حرکت سرچشمه می گیرد. فراهم سازهای محیطی به عنوان یک عامل تحریک کننده برای استفاده بیشتر از فرصت ها مطرح هستند و باعث گسترش تغییرات رشدی می شوند.پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر بازی در دو فضای باز طبیعی و سرپوشیده بر رشد اجتماعی و ادراکی کودکان پیش دبستانی انجام شد. در این مطالعه از روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون، با روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. نمونه آماری پژوهش 30 نفر از کودکان پیش دبستانی 5/4 تا 5/6 ساله بودند که 15 نفر از آن ها در مدرسه طبیعت (فضای باز طبیعی) و 15 نفر دیگر در مهدکودک (فضای سرپوشیده) ثبت نام کرده بودند. برای سنجش رشد اجتماعی از مقیاس بلوغ اجتماعی واینلند(1953) و برای ارزیابی رشد ادراکی از آزمون یکپارچگی بینایی-حرکتی بیری-بوکتنیکا(1961) استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس مرکب نشان داد که فعالیت در فضای باز و سرپوشیده بر رشد اجتماعی و ادراکی کودکان تأثیر مثبت و معنا داری داشت، اما بازی در طبیعت اثر بیشتری بر رشد اجتماعی و ادراکی کودکان نسبت به فضای سرپوشیده داشت؛به طوری که 84 درصد از تغییرات در بهره اجتماعی کودکان و 88 درصد از تغییرات در یکپارچگی بینایی-حرکتی آن ها ناشی از فعالیت در فضای باز و طبیعت بود؛ بنابراین، می توان نتیجه گرفت محیط طبیعی نسبت به محیط سرپوشیده بهبود بیشتری در رشد اجتماعی و ادراکی کودکان دارد؛ براین اساس، پیشنهاد می شود در دوران حساس کودکی، کودکان در فضاهای طبیعی فعالیت بیشتری داشته باشند.

مقدمه و هدف: هدف از اجرای این تحقیق، نقش  مهارت های  مدیریت کوانتومی بر عملکرد و چابکی سازمانی کارکنان تربیت بدنی ارتش جمهوری اسلامی ایران می باشد.  روش شناسی: این تحقیق از نظر هدف کاربردی، از نظر استراتژی همبستگی است که به روش میدانی اجرا گردید ه است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه کارکنان اداره تربیت بدنی آجا در سال 1397 که 169 نفر می باشد که به علت محدود بودن جامعه آماری، تعداد نمونه آنها با جامعه آماری برابر در نظر گرفته می شود. به منظور اندازه گیری متغیرهای تحقیق از پرسشنامه های استاندارد مهارتهای مدیریت کوانتومی عظیمی ثانوی (1393 )، عملکرد سازمانی سرمد و همکاران(1390) و چابکی سازمانی ژانگ و شریفی (2000) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و pls  برای آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید. نتایج : یافته های تحقیق حاکی از آن است که بین مدیریت کوانتومی با عملکرد سازمانی (598/0 = r ) ارتباط معنادار وجود داشت، همچنین بالاترین همبستگی بین مولفه نگاه کوانتومی با  عملکرد سازمانی (582/0 = r ) از نظر آماری وجود داشت. بین مدیریت کوانتومی با چابکی سازمانی(710/0 = r ) ارتباط معنادار وجود داشت، همچنین بالاترین همبستگی بین مولفه تفکر کوانتومی با مولفه انعطاف پذیری (692/0 = r ) وجود دارد. علاوه بر این نتایج نشان داد که مدیریت کوانتومی بر عملکرد و چابکی سازمانی کارکنان تربیت بدنی از نظر آماری تاثیر مستقیم، مثبت و معنی داری داشت.      نتیجه گیری: مدیران تربیت بدنی اجا   برای رهبری مؤثرتر باید به مهارت های کوانتومی و بعد کاربردی این مهارت ها توجه ویژه ای داشته باشند. چرا که مهارت مدیریت کوانتومی، مدیران را قادر می سازد تا آگاهانه مقاصد و نیات خود را انتخاب کنند. همچنین از طریق رهبری ومدیریت کوانتومی مدیران می توانند تفکر و اعتماد را در میان کارکنان تربیت بدنی  بوجود آورند، که این مهم به نوبه خود موجب نگرش نو به مسائل ارتباطات متقابل، پیشرفت و در نهایت افزایش بهره وری و عملکرد بالاتر می شود.

در مطالعات متفاوتی برتری کانون توجه بیرونی نسبت به کانون توجه درونی با استفاده از معیارهای نسبتاً ساده توصیف شده است.این پژوهش با هدف آزمون فرضیه عمل محدود شده کانون توجه از طریق بررسی مکانیسم های زیربنایی نوروفیزیولوژیک عضلات اندام تحتانی در پرش عمودی تحت تأثیر کانون توجه انجام شد. بدین منظور، 12 والیبالیست ماهر مرد (میانگین سنی92/1 ±24 سال، میانگین وزنی 8/7 ±5/73 کیلوگرم)که به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کرده بودند، حرکت پرش عمودی را روی صفحه نیروسنج در دو وضعیت کانون توجه بیرونی و درونی اجرا کردند. در طول پرش، سیگنال های الکترومایوگرافی سطحی عضلات اندام تحتانی با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافی که با دستگاه صفحه نیروسنج از نظر زمانی همسان شده بود، ثبت شد. نتایج آزمون تی همبسته نشان داد که ارتفاع پرش در وضعیت کانون توجه بیرونی از وضعیت کانون توجه درونی بیشتر بود. همچنین، نتایج آزمون تحلیل واریانس مرکب نشان داد که تفاوت معناداری در زمان شروع و پایان فعالیت عضلانی در دو وضعیت کانون توجه بیرونی و درونی وجود نداشت (زمان شروع: (0.85 = P)، زمان پایان: (0.08 =P ). بین فعالیت الکتریکی عضلات در فاز درونگرای پرش عمودی در دو وضعیت کانون توجه بیرونی و درونی تفاوت معنادار وجود داشت (0.005 = P)، اما در فاز برونگرا تفاوت معنا دار مشاهده نشد (0.069 =P ). این نتایج حاکی از این است که هماهنگی برون عضلانی تحت تأثیر نوع کانون توجه قرار نمی گیرد، اما هماهنگی درون عضلانی تحت تأثیر کانون توجه بیرونی افزایش می یابد و کانون توجه بیرونی موجب توسعه خودکاری بیشتر در کنترل حرکات می شود که این موضوع با فرضیه عمل محدودشده هم راستاست.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش انفرادی و زوجی بر میزان یادگیری مهارت ایروبیک در سالمندان انجام شد. مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمایشی بود که به صورت میدانی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش سالمندان شهر تبریز بودند که از بین آن ها به صورت نمونه گیری در دسترس 24 نفر انتخاب شدند. معیارهای ورود شرکت کنندگان به مطالعه، نداشتن سابقه مشارکت در ورزش ایروبیک، آشنایی نداشتن با حرکات ایروبیک، داشتن سلامت عمومی و نداشتن مشکل جسمانی بود. شرکت کنندگان به صورت تصادفی به دو گروه 12 نفری تقسیم بندی شدند و در 12 جلسه آموزش دیدند. در تحلیل داده ها از تحلیل واریانس مکرر دوطرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 0.05 P = به کمک نرم افزار اس.پی.اس.اس. نسخه 18 استفاده شد. نتایج واریانس مکرر دوطرفه نشان داد که اثر مراحل اندازه گیری بر یادگیری معنادار (0.001 =P ) و میزان یادگیری در مراحل مختلف، متفاوت است. همچنین اثر گروه بر یادگیری معنادار است (0.002 =P ) و میزان یادگیری گروه زوجی از انفرادی بیشتر است. براساس نتایج، روش آموزش زوجی با توجه به یادگیری بیشتر در زنان سالمند از مؤثرترین و مقرون به صرفه ترین روش ها در کنار سایر روش ها به منظور یادگیری مهارت های حرکتی است؛ زیرا، مشارکت فعال سالمندان را به عنوان قشری سرشار از تجربه، در اجتماع ورزشی بهبود می بخشد

مقدمه و هدف از پژوهش حاضر تأثیر تأثیر هشت هفته تمرینات واقعیت های مجازی و مکمل اسپیرولینا بر سطح کلسترول، LDL، HDL زنان چاق بود. روش شناسی: روش تحقیق در این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون می باشد. نمونه شامل 30 نفر زن چاق که شرایط لازم برای شرکت در پژوهش را داشتند انتخاب و بطور تصادفی در سه گروه، 10 نفری قرار گرفتند. در ابتدا افراد در پیش آزمون خونگیری شرکت نمودند و اطلاعات مربوطه به عنوان نمرات پیش آزمون ثبت شد و پس ازجمع آوری اطلاعات، مداخله های تمرینی آغاز گردید. نتایج: از آمار توصیفی برای توصیف، طبقه بندی و تنظیم نمرات خام استفاده شد و در بخش آمار استنباطی برای اطمینان از طبیعی بودن توزیع داده ها از آزمون شاپیرو-ویلک، برای تعیین تجانس واریانس ها از آزمون لوین و همچنین  برای فرضیه ها از آزمون تی و تحلیل واریانس چندمتغیری (مانکوا) استفاده شد. کلیه تحلیل ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 ، در سطح معناداری 05/0 p<   انجام گردید. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که گروهی که هم تمرینات واقعیت مجازی و هم مکمل را استفاده کرده بودند بهتر از گروه تمرین و مکمل بودند. همچنین در بررسی متغیرهای گفته شده گروه تمرین پیشرفت معنی داری را به نصب گروه مکمل تجربه کرد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر تمرین راهبردهای قامتی بر تعادل زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام شد. شرکت کنندگان این پژوهش 30 زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با میانگین سنی 03/5 ± 40/41 بودند. شرکت کنندگان به طور تصادفی به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه به تمرین راهبردهای قامتی متناسب با پروتکل طراحی شده پرداخت. گروه کنترل نیز فعالیت های روزمره خود را ادامه داد. برای بررسی تعادل ایستا و پویا و کارکردی شرکت کنندگان در پیش آزمون و پس آزمون، به ترتیب از آزمون شارپندرومبرگ، TUGو تعادل کارکردی برگ استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس مرکب (2 * 2) نشان داد میانگین نمرات پس آزمون تعادل ایستا و پویای گروه تمرین در مقایسه با پیش آزمون کاهش یافت (0.001= p ) و این تفاوت معنادار در گروه کنترل مشاهده نشد (0.05< p ). مقایسه بین گروهی نشان داد بین نمرات تعادل ایستا و پویای گروه کنترل و تمرین تفاوت معنادار وجود داشت (0.001= p ).امتیازهای آزمون تعادل کارکردی گروه تمرین در پس آزمون در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنا دار یافت (0.001= p ). بین عملکرد گروه کنترل در مراحل پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معنادار یافت نشد (0.05< p ).همچنین مقایسه بین گروهی نشان داد بین نمرات گروه تمرین و کنترل در آزمون تعادل کارکردی تفاوت معنا دار وجود داشت (0.001= p ).نتایج نشان می دهد که هشت هفته تمرین راهبردهای قامتی به بهبود تعادل ایستا، پویا و کارکردی منجر شد. به نظر می رسد علت بهبود در تعادل متعاقب انجام شدن این تمرین ها، افزایش استقامت عضلانی، سازگاری عصبی-عضلانی و کاهش تنش عضلانی باشد.