درخت حوزه‌های تخصصی

هدف: تحقیق به بررسی ساختار اجتماعی و فرهنگی جرائم مواد مخدر در مناطق شهرداری اهواز با استفاده از سیستم اطلاعات مکانی می پردازد. روش: جامعه آماری شامل مجرمین مواد مخدر در سال 1392 در کانون اصلاح و تربیت اهواز می باشد و از آزمون های آماری و نموداری از جمله آزمون های مرکز متوسط، آزمون بیضی انحراف معیار، روش درون یابی (آزمون تراکم کرنل) استفاده شد. یافته ها: مهمترین مراکز بزهکاری مواد مخدر در مناطق هم مرز با محدوده اسکان غیر رسمی مثل مناطق کوت عبدالله، لشکرآباد و خشایار (مناطق 5 و 6 شهری اهواز) هستند. همچنین بین میزان بی سوادی و تراکم جمعیت، جرم خیز بودن مناطق رابطه مستقیم وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: تحلیل مکانی بزه یا کیفرشناسی جغرافیایی می تواند ابزار سیاستگذاری انتظامی و امنیتی در مبارزه با مواد مخدر باشد.

اهداف: تنظیم خانواده به­عنوان راهکاری برای مقابله با افزایش جمعیت از سوی اکثر کشورها پذیرفته شده است. یکی از عوامل موفقیت برنامه­های تنظیم خانواده، آموزش اهداف آن به دانشجویان است. این مطالعه به­منظور بررسی تاثیر آموزش درس «جمعیت و تنظیم خانواده» بر آگاهی و نگرش دانشجویان پسر دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد انجام شد. روش­ها: این مطالعه، نیمه­تجربی و از نوع قبل و بعد است. روش نمونه­گ ی ر ی غ ی رتصادف ی ساده و در دسترس بود که 195 پسر مشغول به تحصیل در رشته­ها ی مختلف در مقاطع کاردان ی و کارشناس ی انتخاب شدند. داده­ها با استفاده از پرسش­نامه در دو مرحله جمع­آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از نرم­افزار SPSS 13 و روش­های آماری توصیفی و استنباطی از جمله آزمون T و ضریب همبستگی استفاده شد. یافته­ها:3% دانشجویان سابقه انتخاب مجدد این واحد درسی را داشتند. میانگین نمره آگاهی دانشجویان قبل از آموزش 2/3 از 15 امتیاز قسمت آگاهی پرسش­نامه بود که بعد از آموزش به 67/9 افزایش یافت (001/0= p ). همچنین میانگین نمره نگرش دانشجویان قبل از آموزش 75/4 از 15 امتیاز قسمت نگرش پرسش­نامه بود که بعد از آموزش به 29/8 افزایش یافت (002/0= p ). بین سن، وضعیت تاهل، نوع رشته تحصیلی، سابقه انتخاب این درس، سال ورود به دانشگاه، مدرک تحصیلی والدین، مدرک و رشته تحصیلی همسر با آگاهی و نگرش دانشجویان اختلاف معنی­داری وجود داشت (05/0>p). نتیجه­گیری: ارایه خدمات تنظیم خانواده به­واسطه آموزش واحد درسی «جمعیت و تنظیم خانواده» در دانشگاه­ها برای ارتقای سطح آگاهی و نگرش دانشجویان و در نتیجه بهبود عملکرد آنان نسبت به تنظیم خانواده موثر است

هدف این مطالعه بررسی مقایسه ای تأثیر داستان های اجتماعی با محتوای انسانی و محتوای بی جان بر مشارکت و همکاری کودکان مبتلابه سندرم آسپرگر است. روش پژوهش طرح تک آزمودنی از نوع طرح AB است. جامعه آماری شامل کلیه کودکان مبتلابه سندرم آسپرگر در شهر تهران است و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 4 کودک مبتلابه اتیسم با عملکرد بالا به عنوان اعضای نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه مهارت اجتماعی (SSRS) و داستان های اجتماعی است. هر یک از شرکت کنندگان به تفکیک قبل از اعمال مداخله 3 بار مورد آزمون ارزیابی قرار گرفتند (مرحله A) و پس از آن به تفکیک تحت آموزش داستان های اجتماعی قرار گرفتند (مرحله B) و نتایج پس از هر مرحله آموزش مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که هر دو مداخله محتوای انسانی و بی جان مؤثر بودند. ولیکن داستان های اجتماعی با محتوای بی جان تأثیر بیشتری را در مقایسه با محتوای انسانی نشان دادند که می تواند ریشه در جنبه های عصب شناختی و ویژگی های فردی کودکان اتیستیک داشته باشد؛ بنابراین پیشنهاد می شود که از داستان های اجتماعی با محتوای بی جان برای آموزش کودکان اتیستیک استفاده شود.

هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر بخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری بر پرخاشگری افراد معتاد انجام شد. روش: طرح پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و پیگیری بود. نمونه این پژوهش 24 نفر از معتادین مراجعه کننده به کلینیک های ترک اعتیاد تهران بود که با توجه به ملاک های ورود به پژوهش و بر اساس نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. افراد نمونه به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. در این پژوهش از پرسشنامه پرخاشگری باس و پری به منظور گرد آوری داده ها استفاده شد. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد گروه درمانی شناختی- رفتاری باعث کاهش پرخاشگری کلامی، فیزیکی و خشم و خصومت در افراد معتاد شده است. اما در مرحله پیگیری فقط باعث کاهش پرخاشگری کلامی، خشم و خصومت در افراد معتاد شد. نتیجه گیری: با توجه به این که پرخاشگری همبودی بالایی با اعتیاد دارد و این که این عامل می تواند به عنوان مانعی بر سر راه ترک مواد باشد، در نظر گرفتن آن برای درمان اعتیاد ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: عزت نفس جزء عاطفی و ارزشیابانه­ی خودپنداره تلقی می­گردد و بخشی از خویشتن هر فرد که تاثیر زیادی بر خودپنداره یا هویت وی دارد، نام او است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ی نام کوچک و عزت نفس عمومی با توجه به جنسیت دانشجویان است. روش­کار: مطالعه به روش پیمایشی بر روی نمونه­ی 400 نفری از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان در سال تحصیلی 91-1390 صورت گرفته که به روش طبقه­ای نسبی انتخاب شدند. ابزار آن پرسش­نامه­ی عزت نفس کوپراسمیت 58 گویه­ای بوده است. تحلیل داده­ها با استفاده از روش تحلیل واریانس یک­سویه، دوطرفه­ی بین آزمودنی، آزمون تی برای گروه های مستقل، آزمون لون برای همگنی واریانس­ها و آزمون تعقیبی توکی صورت گرفته است. یافته­ها: نمره­ی عزت نفس عمومی دانشجویان 6.91± 31.91 بوده و تفاوتی از نظر جنسیت وجود نداشته است (0.747=P) اما بین نوع نام دانشجویان با عزت نفس کلی رابطه وجود داشت (0.013=P) و عزت نفس دارندگان نام­های اسلامی بیشتر از واجدین نام­های ایرانی یا فرنگی بود. نتیجه­گیری: عزت نفس دانشجویان با نوع نام فارغ از جنسیت آنان رابطه دارد و با توجه به فرهنگ ما در دارندگان نام­های اسلامی بیشتر از ایرانی یا فرنگی است.