بررسی آثار آنیش کاپور با تمرکز بر مفهوم صیرورت از منظر ژیل دُلوز (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
بیان مسئله: در دوران پست مدرن، هنر دیگر نه به مثابه بازنمایی ایستا، بلکه به عنوان فرایندی سیال و خلاقانه فهم می شود. در این بستر، مفاهیم فلسفی چون Becoming «صیرورت» در اندیشه ژیل دلوز، امکان تحلیل عمیق تری از آثار هنری معاصر را فراهم می آورد. با توجه به پیچیدگی های فرمی و مفهومی در آثار آنیش کاپور، به ویژه در دو مجموعه آثار موم قرمز و مجسمه های آینه ای، ضرورت دارد این آثار با رویکردی فلسفی و میان رشته ای مورد تحلیل قرار گیرند تا ابعاد مفهومی و زیبایی شناختی آن ها به درستی فهم شود.هدف پژوهش: هدف این پژوهش، تحلیل و تفسیر آثار آنیش کاپور از منظر فلسفه صیرورت در اندیشه ژیل دلوز است؛ مفهومی که جوهره پویایی، تغییر، بی ثباتی و آفرینش مداوم را در خود دارد. این پژوهش درصدد است نشان دهد چگونه آثار کاپور می توانند به مثابه مصادیق بصری صیرورت، تجربه ای فراتر از بازنمایی سنتی و در راستای خلق رخدادهای هنری در لحظه ارائه دهند.روش پژوهش: این پژوهش، کیفی و نظری است و با رویکردی تحلیلی-تفسیری در چارچوب مطالعات میان رشته ای هنر و فلسفه انجام شده است. با تکیه بر منابع کتابخانه ای و آثار نظری دلوز، دو مجموعه موم قرمز و مجسمه های آینه ای کاپور، به دلیل پیوندشان با مفهوم صیرورت، به عنوان مطالعه موردی بررسی شده اند.نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد که آثار آنیش کاپور، به ویژه در دو مجموعه یادشده، نه ابژه هایی ایستا، بلکه فرایندهایی درحال شدن و تغییر مداوم هستند. مجسمه هایی چون Svayambh، Past, Present, Future یا Cloud Gate، تجربه هایی از صیرورت را خلق می کنند که در آن مرزهای میان ماده، زمان، فضا و مخاطب از بین می رود. این آثار با درهم آمیختن ماده، حرکت، بازتاب و بی ثباتی، مصداقی عینی از اندیشه دلوزی اند که هنر را نه به مثابه بازنمایی، بلکه به مثابه رخداد، خلق معنا و تجربه زیسته در نظر می گیرد. در نهایت، این تحلیل نشان می دهد که فهم آثار کاپور بدون درک صیرورت دلوزی ناقص خواهد بود، و چنین رویکردی درک عمیق تری از هستی شناسی پویای هنر معاصر ارائه می دهد.An Analysis of Anish Kapoor’s Works with a Focus on the Concept of Becoming from the Perspective of Gilles Deleuze
Problem statement: In the postmodern era, art is no longer conceived as a static act of representation but as a fluid and generative process. Within this framework, philosophical concepts such as becoming in the thought of Gilles Deleuze provide deeper analytical tools for engaging with contemporary artworks. Given the formal and conceptual complexities of Anish Kapoor’s oeuvre—particularly his red wax installations and mirrored sculptures—there arises a need for a philosophical and interdisciplinary interpretive approach to adequately apprehend their aesthetic and conceptual dimensions.Research objective: This study seeks to analyze Kapoor’s works through the lens of Deleuzian becoming—a concept that encompasses flux, transformation, instability, and perpetual creation. The research aims to demonstrate how Kapoor’s art serves as a visual instantiation of becoming, producing experiential events that transcend conventional notions of representation and align with the creation of singular artistic occurrences in the moment.Research method: This qualitative and theoretical investigation adopted an analytical-interpretive method within an interdisciplinary framework of art and philosophy. Drawing on literature review and Deleuze’s theoretical corpus, the study examines Kapoor’s red wax works and mirrored sculptures as case studies, selected for their close engagement with the logic of becoming.Conclusion: The findings indicate that Kapoor’s artworks—especially Svayambh, Past, Present, Future, and Cloud Gate—operate not as static objects but as dynamic processes of continual transformation. These works dissolve the boundaries between matter, time, space, and the viewer, generating experiences of becoming that embody Deleuze’s conception of art as event, creation of meaning, and lived experience. Ultimately, the study argues that Kapoor’s work cannot be comprehensively understood without reference to Deleuze’s ontology of becoming, which offers a deeper insight into the dynamic ontology of contemporary art.
تبلیغات
