جمیل ابراهیمی

هدف: هدف از پژوهش بررسی تأثیر رکود اقتصادی بر رفتارهای مدیریت در استفاده از مدیریت سود واقعی و مدیریت سود تعهدی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است.   روش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش همبستگی و پس رویدادی است. برای نیل به هدف پژوهش از اطلاعات مالی 128 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی 1390 تا 1401 (12 سال- 1536 سال شرکت) و برای آزمون فرضیه های پژوهش از روش رگرسیون چندگانه استفاده شد.   یافته ها: نتایج نشان دادند بین رکود اقتصادی و مدیریت سود واقعی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و مدیران در دوره های رکود اقتصادی همزمان با استفاده از مدیریت سود واقعی، از مدیریت سود تعهدی نیز استفاده می کنند؛ اما استفاده از مدیریت سود واقعی در دوران رکود شدت بیشتری نسبت به دوران غیررکودی دارد. همچنین نتایج به دست آمده با استفاده از تحلیل های حساسیت، نشان از پایداری نتایج به دست آمده اولیه در هر دو فرضیه پژوهش است.   نتیجه گیری: بر اساس یافته های آماری می توان نتیجه گرفت انجام مدیریت سود در دوره های رکود اقتصادی شدت بیشتری پیدا می کند و همچنین مدیران برای رسیدن به سود هدف خود در دوران رکود اقتصادی از هردو مدیریت سود واقعی و تعهدی استفاده می کنند. لذا بررسی عمیق تر اطلاعات مالی شرکت ها توسط استفاده کنندگان در دوره های رکود اقتصادی اهمیت بیشتری پیدا می کند.

هدف: این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و اجتناب مالیاتی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1384 الی 1395 انجام شده است. روش: در این پژوهش، نمونه ای شامل 103 شرکت مورد بررسی قرار گرفت که اطلاعات آنها با استفاده از روش اسنادکاوی و مراجعه به بانک های اطلاعاتی به دست آمد و روش تحلیل داده ها از نوع استنباطی است. برای آزمون فرضیه پژوهش از الگوی داده های ترکیبی استفاده شد. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان دهنده عدم ارتباط بین سرمایه اجتماعی و اجتناب مالیاتی بود. نتایج نشان دادند که سرمایه اجتماعی ارتباط منفی با اجتناب مالیاتی بر اساس هزینه مالیات شرکت دارد ولی این ارتباط معنادار نیست و همچنین سرمایه اجتماعی ارتباطی با میزان مالیات پرداختی توسط شرکت ندارد. نتیجه گیری: نتایج بیانگر این نکته هستند که شرکت ها برای تصمیمات داخل سازمانی خود، همچون تصمیمات مربوط به اجتناب مالیاتی، توجهی به خارج شرکت و جامعه ای که در آن فعالیت می کنند، ندارند و بالا یا پایین بودن سرمایه اجتماعی نمی تواند تصمیمات مربوط به اجتناب مالیاتی شرکت ها را تحت تأثیر قرار دهد.