زهرا یوسف وند

این پژوهش با هدف پیش بینی رضایت از زندگی دانشجویان، بر حسب متغیر تجارب معنوی روزانه آنها انجام شد. روش پژوهش «همبستگی» و جامعه آماری شامل همه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه «خوارزمی» بود. نمونه بررسی 200 تن از دانشجویان (100 دختر و 100 پسر) بودند که با روش «نمونه گیری در دسترس» انتخاب شدند. ابزار پژوهش مقیاس «تجارب معنوی روزانه» اندروود و ترسی (2002) و مقیاس «رضایت از زندگی» داینر و همکاران (1985) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار 25-SPSS انجام شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین رضایت از زندگی و متغیرهای احساس حضور خداوند، ارتباط با خدا، احساس مسئولیت در قبال دیگران و نمره کلی تجارب معنوی روزانه همبستگی مثبت و معنا داری وجود دارد. همچنین 15 درصد از واریانس مربوط به رضایت از زندگی به وسیله تجارب معنوی روزانه و 18 درصد از آن، به وسیله احساس حضور خدا تبیین می شود. «ارتباط با خدا» و «احساس مسئولیت در قبال دیگران» توان پیش بینی رضایت از زندگی دانشجویان را نداشتند. براساس نتایج پژوهش حاضر می توان گفت: تجارب معنوی روزانه در سطح مطلوبی پیش بینی کنند ه معنا داری برای رضایت از زندگی دانشجویان است و می تواند به مثابه یک متغیر تأثیرگذار در بهبود کیفیت و رضایت از زندگی دانشجویان مدنظر قرار گیرد.

میوکین ها مولکول هایی هستند که توسط عضلات اسکلتی تولید و ترشح می شوند. این مولکول ها می توانند به صورت پاراکرین و اندوکرین عمل کنند و عملکرد فیزیولوژیکی بافت های هدف را تغییر دهند. هدف از مطالعه حاضر مقایسه ی 12 هفته تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی مایونکتین و FGF-21 مردان و زنان میانسال غیرفعال بود. مواد و روش ها: در مطالعه ی نیمه تجربی، 40 نفر از مردان و زنان میانسال شهر اراک (20 مرد با میانگین سنی 02/6±27/38 سال و 20 زن با میانگین سنی 12/1±31/38 سال) انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی (20 نفر (10 مرد و 10 زن)) و کنترل 20 نفر (10 مرد و 10 زن)) قرار گرفتند. گروه تمرینی 12 هفته تمرینات مقاومتی را به صورت 3 جلسه در هفته و با شدت 65 تا 80 درصد قدرت بیشینه اجرا کردند. 48 ساعت قبل و پس از مداخله از تمامی آزمودنی ها خونگیری انجام شد. پس از بررسی نرمال بودن داده ها، به ترتیب از آزمون t همبسته و t مستقل در سطح معنی داری کمتر از 05/0 استفاده شد.یافته ها: سطح سرمی مایونکتین مردان در گروه تمرین مقاومتی نسبت به زنان گروه تمرین مقاومتی با افزایش معناداری همراه بود (002/0=P). علاوه بر این سطح سرمی FGF-21 مردان در گروه تمرین مقاومتی نسبت به زنان گروه تمرین مقاومتی افزایش یافت، اما این افزایش معنادار نبود (005/0=P). نتیجه گیری: از جمله مکانیسم های احتمالی که باعث افزایش سطح سرمی مایونکتین و FGF-21 در مردان نسبت به زنان می شود، می توان به ویژگی های هورمونی و برخورداری از حجم بالای عضلات اسکلتی مردان، اشاره کرد.

زمینه و هدف: با توجه به سنتز و آزادسازی میوکین ها از بافت عضلانی در جریان اجرای تمرینات ورزشی و ارتباط میوکین ها با توسعه قدرت و افزایش حجم عضلانی، هدف از مطالعه حاضر بررسی یک دوره تمرین مقاومتی، بی-تمرینی و بازتمرینی بر سطح سرمی مایونکتین و FGF-21 مردان میانسال بود. روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی تعداد 20 مرد میانسال با دامنه سنی 50-35 سال انتخاب و بطور تصادفی به 2 گروه تمرین (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تمرینی 3 ماه تمرین مقاومتی، 6 ماه بی تمرینی و 3 ماه بازتمرینی را تجربه کردند. خونگیری در دو گروه تمرین و کنترل در 4 مرحله گرفته شد. همچنین، اندازه گیری سطح سرمی مایونکتین و FGF21 با استفاده از روش الایزا انجام شد. داده ها به کمک آزمون آماری آزمون تحلیل واریانس با اندازه مکرر در سطح معنی داری 05/0 P< تجزیه تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد سطوح سرمی مایونکتین و FGF-21 در مرحله بعد از تمرین و بعد از بازتمرینی نسبت به قبل از تمرین و پایان بی تمرینی به طور معنی داری افزایش داشت. علاوه بر این سطوح سرمی مایونکتین وFGF21 بعد از بازتمرینی نسبت به بعد از تمرین افزایش یافت اما معنادار نبود. بعلاوه، در گروه کنترل سطوح سرمی مایونکتین و FGF-21 در هیچکدام از مراحل تغییر معنی دار مشاهده نشد05/0 P<. نتیجه گیری: به نظر می رسد، بازتمرینی ممکن است منجر به تنظیم افزایشی ﺳﺎﯾﺘﻮکاینﻫﺎ شود که می تواند به عنوان ابزاری مناسب برای تسریع فرآیند هیپرتروفی و مهار آتروفی در زمان آسیب یا سالمندی باشد.