شیدا نوری

هدف: هدف این مطالعه، مقایسه سیستم های مغزی-رفتاری و تمایزیافتگی خود بین دانش آموزان دختر ورزشکار و غیرورزشکار بود. مواد و روش ها: پژوهش از نوع علّی-مقایسه ای بود و جامعه آماری پژوهش شامل همه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوره دوم شهر اردبیل بود (تعداد=7477). تعداد 200 نفر به روش نمونه گیری تمام شمار برای ورزشکاران و تصادفی خوشه ای چندمرحله ای برای غیرورزشکاران، انتخاب شده و در دو گروه جایگزین شدند. ملاک انتخاب دانش آموزان ورزشکار، داشتن مقام، حداقل در مسابقات استانی و سه سال سابقه فعالیت ورزشی منظم با حداقل سه جلسه تمرین در هفته بود. برای گردآوری اطلاعات از پرسش نامه های استاندارد تمایز یافتگی اسکورون و فریدلندر (1998) و مقیاس سیستم های مغزی/رفتاری کارور و وایت (1994) استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره (مانوا) نشان داد که دختران ورزشکار در مقایسه با غیرورزشکاران، سیستم فعال ساز رفتاری غالب و فعال تری داشتند و میزان تمایزیافتگی در گروه ورزشکار بیشتر از گروه غیرورزشکار بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، به نظر می رسد سیستم های مغزی و رفتاری و میزان تمایز یافتگی با سطح مشارکت ورزشی مرتبط است؛ بنابراین شناخت این مفاهیم می تواند مؤلفه های مناسبی در تحلیل های روان شناختی و عملکردی ورزشی افراد باشد.