آدری تامسون

این گفت و گو، مباحثه ای ژرف و برانگیزاننده درباره نقش فیلسوفان تعلیم و تربیت در قبال پداگوژی، پژوهش و دغدغه های کلان اجتماعی  مانند صلح جهانی است. این گفت و گو تنش های کلیدی را برجسته می سازد: اینکه مربیان به چه میزان باید گرایش ها یا فضایل خاص را پرورش دهند، ماهیت تدریس خوب چیست و اینکه آیا فیلسوفان تعلیم و تربیت وظیفه ای فراتر از رشته خود برای فعالیت در زمینه های سیاسی یا اخلاقی دارند. نویسندگان با سنت ها و حساسیت های فلسفی متفاوت، مواضع متعارضی را نسبت به نقش فلسفه تعلیم و تربیت در پرداختن به صلح جهانی اتخاذ کرده اند. تمرکز ما بر تدریس و پژوهش است. در این مقاله، از قالب گفت و گو استفاده کرده ایم تا برخی از ارزش ها و مفروضات موجود در اختلاف نظرهایمان در موضوع مورد بحث را بررسی نماییم.