امیرحسین دلشاد

هدف این پژوهش بررسی اثر یک دوره تمرین ترکیبی (مهارتی- جسمانی) به همراه تکنیک تن آرامی جاکوبسن بر سطوح سرمی کاتکولامین ها و شاخص های کوفتگی عضلانی تاخیری در مردان ورزشکار است. روش پژوهش:دراین پژوهش نیمه تجربی30 بوکسور آماتور سالم در محدوده سنی 20 تا30 سال در نظرگرفته شد. داوطلبین براساس Vo2max، BMIومهارت بوکس به صورت تصادفی به سه گروه تمرینات ترکیبی به همراه تن آرامی جاکوبسن(10n=) ، تمرینات بوکس به همراه تن آرامی جاکوبسن(10n=) و گروه کنترل(10n=) تقسیم شدند.تمرینات بوکس شامل اجرای صحیح حرکات به مدت 30 ثانیه با ضربه مستقیم بادست جلو،دست عقب وهردودست اندازه گیری شد.تمرینات آمادگی جسمانی شامل حرکت شنا،پرش اسکات،دوی شاتل ران که هرهفته10درصد به حجم تمرین افزوده شد.تمرینات آرام سازی جاکوبسن به مدت20 دقیقه بود.خونگیری قبل از شروع برنامه تمرینی و 48ساعت پس از آخرین جلسه جهت اندازه گیری EPi، LDH وCK انجام شد. برای تحلیل آماری از آزمون کورایانسAncova)) جهت مقایسه بین گروهی و جهت مقایسه درون گرو هی آزمون t زوجی توسط نرم افزارversion25 SPSS درسطح معناداری P ≤ 0.05 استفاده شد. یافته ها:. نتایج نشان داد که بین سه گروه جسمانی، مهارتی-جاکوبسن، مهارتی–جاکوبسن و مهارتی در غلظت سرمیEPi(001/0(P=، LDH (003/0(P= و CK (016/0(P= تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج آزمون تی زوجی کاهش معنادار غلظت سرمی اپی نفرین لاکتات دهیدروژناز پس آزمون نسبت به پیش آزمون، در هردو گروه جسمانی مهارتی جاکوبسن و گروه مهارتی جاکوبسن نشان داد. اما این کاهش در متغیر کراتین کیناز معنا دار نبود. نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که مداخله آرام سازی عضلانی می تواند تاثیر بسزایی بر میزان شاخص های آسیب و کوفتگی عضلانی تاخیری و بهبود مقادیر اپی نفرین داشته باشد.