غلامرضا یادگارزاده

این تحقیق به منظور وزن دهی بهینه به خرده آزمون ها و سؤال های آزمون سراسری برای ساخت نمره کل ترکیبی انجام شده است. هدف نهایی این تحقیق پایین آوردن خطای اندازه گیری نمره کل ترکیبی بر اساس نظریه کلاسیک آزمون سازی بود. وزن دهی در سه سطح صورت گرفته است نخست آزمون سی سؤالی چهارگزینه ای حساب دیفرانسیل که نمونه آن 3409 نفر بود بر اساس وزن دهی در سطح گزینه های سؤال (درصد محبوبیت گزینه ها، نمره فرمولی) و در سطح سؤال (سرجمع ساده بدون وزن یا وزن مؤثر سؤال، وزن عاملی سؤال و وزن دشواری سؤال) وزن دهی شده اند. همچنین در سطح خرده آزمون یک مجموعه آزمون سراسری دستیاری پزشکی با پنج خرده آزمون با طول برابر شش سؤال که نمونه آن 3572 نفر بود نیز به روش های مختلف (متوسط ضریب همبستگی پیرسون، وزن عاملی و ضرایب رگرسیون) وزن دهی شده اند. به علاوه یک مجموعه آزمون دستیاری پزشکی دیگر با طول خرده آزمون های نابرابر به ترتیب 45، 26، 24، 6 و 6 سؤال که در بین گروه 3638 نفری اجرا شده بر اساس وزن مؤثر خود خرده آزمون ها (بدون وزن) مورد بررسی قرار گرفته است. این تحقیق نشان داد که روش نمره فرمولی بیشترین واریانس خطا را نسبت به دیگر روش ها تولید می کند. تنها وزن دهی بر اساس دشواری سؤال می تواند رتبه بندی افراد را به نفع افراد شایسته تر تغییر دهد و دیگر روش های وزن دهی برای افزایش پایایی رضایت بخش نیستند و ضریب پایایی آزمون در همان ابتدا تحت تأثیر سؤال های خوب و خرده آزمون های خوش ساخت با طول بهینه است. 

هدف اصلی این پژوهش مقایسه نتایج ارزشیابی مداد کاغذی و آنلاین دانشجویان از نتایج تدریس استادان است. جامعه آماری پژوهش حاضر تمام استادان دانشگاه شهید بهشتی در دو نیمسال تحصیلی 90-89 و 91- 90 بودند که در یک درس واحد به دو روش مداد- کاغذی و آنلاین مورد ارزشیابی دانشجویان قرار گرفته اند. برای انجام پژوهش از روش تمام شماری استفاده شده است. ابزار مورد استفاده در پژوهش فرم های ارزشیابی دانشجویان از استادان بود. برای بررسی تفاوت نتایج دو روش ارزشیابی ابتدا نمره های تفاوت (d) محاسبه شد و سپس تفاوت گروه ها با استفاده از آزمون t و تحلیل واریانس یک راهه مورد بررسی قرار گرفت. یافته های تحقیق حاکی از آن بود که میانگین نمره های ارزشیابی آنلاین (18.61M=) از مداد کاغذی (18.21M=) بالاتر بود. همچنین یافته ها نشان داد که بین نمره های ارزشیابی آنلاین و مداد کاغذی در دانشکده های برق و کامپیوتر، تربیت بدنی، علوم ریاضی و پژوهشکده های مهندسی و فناوری های نوین، علوم محیطی و گیاهان و مواد اولیه دارویی رابطه معنی داری یافت نشد اما بین سایر دانشکده ها و پژوهشکده ها به دو روش رابطه معنی داری بدست آمد. همچنین نتایج تحلیل واریانس حاکی از آن بود که بین دانشکده ها از نظر نتایج ارزشیابی مداد کاغذی و آنلاین تفاوت معنی دار وجود دارد. 

مجلات علمی شکل اولیه ارتباط رسمی در حوزه علم هستند. ضریب تأثیر ISI، یک شاخص کتاب شناختی است که متوسط نرخ ارجاع در یک مجله را اندازه می گیرد و به صورت گسترده ای برای سنجش کیفیت تولیدات علمی افراد، تیم های پژوهشی یا مؤسسات، مورد استفاده قرار می گیرد. هدف این مقاله، معرفی ضریب تأثیر، آزمون محدودیت های اصلی در محاسبه آن، کاربردهای آن و ارائه تصویری از ضریب تأثیر مجلات تعلیم و تربیت در بازه زمانی 2005-2000 است. مسائل متعددی در ارتباط با محاسبه ضریب تأثیر وجود دارد که جدی ترین آنها مربوط به روایی و اثربخشی آن است. یافته ها بیانگر آن است که مجلات علوم تربیتی تحت شمول مجله گزارش های استنادات علمی، حدود 11 درصد مجلات فعال، ارجاع داده شده و علمی را به خود اختصاص داده اند. همچنین مجلات تعلیم و تربیت در ارزش های مطلق و در مقایسه با سایر حوزه های علوم اجتماعی به صورت نسبی دارای ضریب تأثیر پایینی می باشند. کاربرد و ضریب همبستگی فراکلاسی مبین آن است که مجلات متعلق به طبقه تعلیم و تربیت و تحقیقات آموزشی به صورت نسبی ضریب تأثیر باثباتی در 6 سال مورد آزمون را داشته اند. این در حالی است که موردی برای مجلات طبقه «تعلیم و تربیت استثنایی» مشاهده نشد. نتایج این تحقیق ما را به این تصمیم گیری هدایت می کند که استفاده از ضریب تأثیر برای ارزشیابی مجلات، مقالات و پژوهشگران باید با دقت همراه باشد.  

این پژوهش به بررسی چالش های طراحی یادگیری سیار و تأثیر فناوری های موبایلی بر مرزهای یادگیری رسمی و غیررسمی می پردازد. هدف آن تحلیل تجربیات یادگیرندگان، معلمان و طراحان آموزشی در محیط های سیال و کشف فرصت ها و چالش های مرتبط با جابجایی و تعاملات یادگیری است. در این راستا، از روش شناسی کیفی استفاده شده که شامل جمع آوری داده های متنی از 40 مطالعه موردی از محیط های مختلف آموزشی مانند دانشگاه ها، مدارس، مراکز آموزش حرفه ای و کارگاه های آنلاین است. همچنین، داده های کیفی از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته با 32 یادگیرنده و 7 معلم جمع آوری شده است. این مصاحبه ها بر تأثیرات فناوری های موبایلی بر فرآیندهای یادگیری، تغییرات در مرزهای یادگیری رسمی و غیررسمی و چالش های ناشی از آن ها تمرکز دارد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل محتوای کیفی استفاده می شود که به شناسایی مفاهیم کلیدی و الگوهای اجتماعی و فرهنگی یادگیری سیار کمک می کند. یافته ها نشان می دهند که یادگیری سیار با چهار چالش عمده روبرو است: تعامل بین مکان ها و گروه های اجتماعی مختلف، تأثیر فناوری های شخصی بر دسترسی به منابع اطلاعاتی، محو شدن مرزهای یادگیری رسمی و غیررسمی، و پیچیدگی های زمینه ای در طراحی یادگیری سیار. این پژوهش پیشنهاد می کند که برای طراحی مؤثرتر یادگیری سیار، از رویکردهای ارتباطی و مفاهیم چندوجهی استفاده شود تا ابعاد مختلف جابجایی و تعاملات یادگیرندگان به طور جامع تر در نظر گرفته شود. نتایج پژوهش می تواند به طراحان آموزشی کمک کند تا محیط های یادگیری سیار را با توجه به نیازها و ویژگی های مختلف یادگیرندگان بهبود بخشند و تجربه یادگیری یکپارچه تر و انعطاف پذیرتری ایجاد کنند. این نتایج همچنین می تواند راهکارهای جدیدی برای طراحی برنامه های آموزشی در دوره های مختلف تحصیلی ارائه دهد.