عوامل التهابی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر چهار هفته تمرین تناوبی با شدت بالا با تحمل وزن و بدون تحمل وزن بر عوامل التهابی TNF-α, IL-6، CRP و نیمرخ لیپیدی به عنوان عوامل پیشگیری احتمال ابتلا به بیماری قلبی- عروقی در زنان دارای اضافه وزن بود. شانزده زن غیرورزشکار (سن 5±30 سال، وزن11/13±48/75کیلوگرم، قد 59/2±50/165سانتی متر و شاخص توده بدنی20/4±73/27 کیلوگرم بر متر مربع) داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها در دو گروه تمرین تناوبی با شدت بالا (آزمون بی هوازی رست) و آزمون بی هوازی وینگیت به صورت تصادفی تقسیم شدند، و به مدت 4 هفته و هفته ای 3 جلسه (بین 3 تا 6 آزمون رست یا وینگیت در هر جلسه) تمرینات خود را انجام دادند. 24ساعت قبل و 24 ساعت پس از پایان تمرینات نمونه های خونی از آزمودنی ها گرفته شد و نتایج با استفاده از آزمون کولموگروف اسمیرنوف، تحلیل کوواریانس و t وابسته در سطح معنا داری 05/0P< تجزیه وتحلیل شد. نتایج کاهش معنا دار میزان پلاسمایی TNF-α، IL-6 و CRP و بهبود نیمرخ لیپیدی (به جز HDL-C) را در هر دو گروه تمرینی نسبت به قبل از شروع تمرینات نشان داد( 05/0(P<. هرچند پس از دوازده جلسه تمرین، تفاوت معنا داری بین دو گروه تمرینی در عوامل التهابی و نیمرخ لیپیدی اندازه گیری شده مشاهده نشد (05/0<P)، نتایج بیانگر آن است که حتی دوره های کوتاه مدت تمرینات تناوبی با شدت بالا می تواند مقادیر عوامل التهابی مرتبط با بیماری های قلبی- عروقی را کاهش دهد، هرچند نوع تمرینات از منظر تحمل وزن یا بدون تحمل وزن تفاوت معنا داری را ایجاد نمی کند.

هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات فانکشنال شدید بر فاکتورهای اینترلوکین-6، اینترلوکین-10، CRP و فاکتورهای آمادگی جسمانی دانش آموزان مدرسه شبانه روزی شهید علوی میناب انجام شد. روش: در این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل، از بین دانش آموزان مدرسه علوی میناب با دامنه سنّی 14 تا 18 سال، 30 دانش آموز به صورت هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه تمرینات فانکشنال شدید و کنترل قرار گرفتند. از شرکت کنندگان در مراحل پیش آزمون (24 ساعت قبل از مداخله) و پس آزمون (48 ساعت پس از مداخله) اندازه گیری های قد، وزن، ترکیب بدن، اکسیژن مصرفی بیشینه و قدرت عضلانی و بعد از 12 ساعت ناشتایی خونگیری به عمل آمد. مرحله مداخله در هشت هفته و هر هفته 3 جلسه انجام گرفت که گروه تمرینی به اجرای برنامه فانکشنال پرداختند. در این مدت گروه کنترل به اجرای فعالیت های روزمره خود می پرداختند. یافته ها: داده های به دست آمده با استفاده از آزمون تی وابسته و کوواریانس تحلیل شدند. نتایج نشان داد که تمرین فانکشنال شدید در کاهش اینترلوکین-6 (05/0>P)، CRP (05/0>P)، درصد چربی بدن (05/0>P)، و افزایش توان هوازی (05/0>P)، قدرت عضلانی (05/0>P) و توده خالص بدن (05/0>P) تاثیر معنی داری دارد. نتیجه گیری: براساس نتایج می توان از تمرین فانکشنال شدید در بهبود فاکتورهای التهابی و ضد التهابی و همچنین بهبود فاکتورهای آمادگی جسمانی دانش آموزان استفاده کرد.