جلب مشارکت

مطالعه ی حاضر با هدف واکاوی سازه های تأثیرگذار بر جلب مشارکت نوجوانان به بسیج مساجد در شهرستان جهرم انجام پذیرفته است. این تحقیق به لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی و از لحاظ کنترل متغیرها از نوع توصیفی همبستگی بوده، که به روش پیمایشی انجام شده است. جامعه ی آماری پژوهش حاضر، دربردارنده ی 475 نفر از نوجوانان در محدوده ی سنی 13 الی 17 سال در پایگاه بسیج مسجد امام حسین (ع) شهرستان جهرم می باشند (475=N). حجم نمونه با استفاده از جدول بارتلت و همکاران، 163 نفر به دست آمد (163=n). ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه ای بود که روایی آن به وسیله ی جمعی از متخصصان تأیید گردید. همچنین، برای تعیین میزان پایایی بخش های مختلف از ضرایب آلفای کرونباخ استفاده شد که مقدار آن برابر 833/0 برآورد گردید. نتایج حاصل از آزمون رتبه ای فریدمن حکایت از آن دارد میانگین رتبه ای عوامل سازمانی و مدیریتی، برنامه های فرهنگی تربیتی، برنامه های اجتماعی و خانواده با جلب مشارکت نوجوانان به بسیج مساجد، در سطح یک درصد تفاوت معنی داری وجود دارد و این سازه ها به ترتیب رتبه های اول تا چهارم را به خود اختصاص داده اند. همچنین بر اساس بخش دیگری از یافته های تحقیق بین سازه های، برنامه های فرهنگی تربیتی (455/0=r)، اجتماعی (356/0=r) و عوامل سازمانی و مدیریتی (827/0=r) با جلب مشارکت نوجوانان به بسیج مساجد همبستگی مثبت و معنی داری وجود دارد. در ضمن، بین متغیر نگرش خانواده (111/0=r) با جلب مشارکت نوجوانان به بسیج مساجد همبستگی مثبت و معنی داری مشاهده نگردید. از جمله یافته های جالب به دست آمده در این مطالعه، همبستگی منفی و معنی دار بین پایگاه اقتصادی و اجتماعی خانوار (367/0-=r) با جلب مشارکت نوجوانان به بسیج مساجد بود. همچنین، نتایج حاصله از رگرسیون چند متغیره ی همزمان نشان داد که سازه های سازمانی و مدیریتی، برنامه های فرهنگی تربیتی، برنامه های اجتماعی و خانواده به ترتیب به عنوان مهم ترین عوامل تأثیرگذار، در مجموع توانایی تبیین 6/69 درصد از تغییرات جلب مشارکت نوجوانان را به پایگاه بسیج در مسجد امام حسین (ع) شهرستان جهرم بر عهده داشته اند. بیشترین تغییرات از جلب مشارکت نوجوانان با مقدار بتای به دست آمده ی 840/0 مربوط به سازه ی سازمانی و مدیریتی در پایگاه بسیج مسجد امام حسین (ع) شهرستان جهرم مشاهده گردید. در پایان، بر اساس نتایج به دست آمده، پیشنهادهایی ارائه گردید.

سازمان های ورزشی در جهت دستیابی به اهداف خود نیاز به بهره گرفتن از ظرفیت های بخش خصوصی دارند. هدف از پژوهش حاضر آزمون مدل شاخص های راهبردی مؤثر بر جلب مشارکت بخش خصوصی در توسعه ورزش همگانی کشور بود. تحقیق حاضر به لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی و از حیث روش تحلیل از نوع توصیفی-همبستگی بود که به صورت میدانی انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه سرمایه گذاران در پروژه های کلان ورزش همگانی کشور و مسئولین وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون ورزش های همگانی به تعداد کل 154 نفر بود که نمونه آماری بر اساس جدول مورگان و کرجسی تعداد 113 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شد. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته 52 سئوالی شاخص های مؤثر بر مشارکت بخش خصوصی در توسعه ورزش انجام شد. تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی با کمک نرم افزار اس.پی.اس.اس نسخه 21 و لیزرل نسخه 8/8، انجام شد. یافته ها نشان داد که مدل شاخص های راهبردی مؤثر (اداری و رویه ای، حقوقی و قانونی، اطلاعاتی و دانشی، عملیاتی و اجرایی، مالی، حمایتی و پشتیبانی، مدیریتی و برنامه ریزی، نظارتی و کنترلی، اقتصادی و سازماندهی و هماهنگی) بر جلب مشارکت بخش خصوصی در توسعه ورزش همگانی دارای برازش است. مدل تحقیق حاضر می تواند مسئولین ورزش کشور را در جهت جلب مشارکت بخش خصوصی در جهت توسعه ورزش همگانی کشور یاری نماید.

هدف: مقاله حاضر با واکاوی چالش های سازمان های مردم نهاد به ارائه راهبردهای اقتصادی- اجتماعی جلب مشارکت آنان در زمینه ی پیشگیری از اعتیاد پرداخت. روش: داده های پژوهش با روش نظریه داده بنیاد و مصاحبه عمیق نیمه ساختار یافته با 20 نفر از مؤسسان، کارشناسان و فعالان سمن های استان اصفهان به شیوه ی نمونه گیری نظری و هدفمند گردآوری شد. یافته ها: تحلیل رونوشت متن مصاحبه ها و با انجام سه مرحله کدگذاری منجر به شناسایی 80 کد توصیفی، 16 مقوله محوری و 4 مقوله هسته ای با عنوان چالش های اقتصادی- اجتماعی و راهبردهای اقتصادی-اجتماعی شد. به طور خاص، 8 مؤلفه ی چالش برانگیز اقتصادی- اجتماعی مشارکت سمن ها در پیشگیری از اعتیاد عبارت بودند از: عدم پایداری منابع تأمین مالی و وابستگی به کمک های دولت، چالش های جذب و نگه داشت سرمایه های انسانی، عدم کفایت سرمایه های علمی و مهارت تخصصی، فقدان نظام حقوق و مزایای مشخص و مستمر، اعتماد ناکافی جامعه و دولت به سمن ها، ناهمگرایی دولت و عدم حمایت قانونی از سمن ها، گرایش ضعیف به همکاری داوطلبی و نظارت و کنترل سخت گیرانه انتظامی-امنیتی. همچنین، 8 راهبرد جلب مشارکت سمن ها عبارت بودند از: حمایت و تأمین مالی از محل بودجه عمومی، تصویب قوانین و تسهیل اعطای وام های بلاعوض، اعطای کمک های غیرنقدی، تسهیل دریافت کمک های بین المللی، تصمیم سازی سمن ها در سیاست گذاری های اجتماعی، بسترسازی همگرایی جامعه و دولت با سمن ها، انعکاس و انتشار اثربخشی عملکرد سمن ها و فرهنگ سازی اعتماد به سمن ها. نتیجه گیری: سمن ها در زمینه ی پیشگیری از اعتیاد دیگر یک وسیله جانبی برای دولت نیستند بلکه یک ضرورت هستند که دولت می بایست قابلیت های آن ها را پرورش و تقویت نماید.