رشد مهارت های اجتماعی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر یادگیری مشارکتی بر رشد مهارت های اجتماعی دانش آموزان در درس علوم تجربی، در سال تحصیلی 86-1385 بود. تحقیق به روش شبه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون صورت گرفت. جامعه آماری شامل 100 نفر از دانش آموزان پسر و دختر سال اول راهنمایی شهر هشترود بودند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب گردیدند. 49 نفر به عنوان گروه آزمایش برای آموزش یادگیری مشارکتی و 51 نفر نیز به عنوان گروه شاهد برای آموزش سنتی به طور تصادفی انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، آزمون رشد مهارت های اجتماعی دانش آموزان (مشتمل بر 40 سؤال) بود. آزمودنی ها بعد از 6 هفته اجرای متغیر آزمایشی، ابتدا در پیش آزمون و سپس در پس آزمون رشد مهارت های اجتماعی مشارکت نمودند و رشد مهارت های اجتماعی آن ها اندازه گیری گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t مستقل و t وابسته استفاده شد. مهارت های اجتماعی گروه آزمایشی نسبت به گروه شاهد بیشتر بود و تفاوت بین میانگین های آن ها معنی دار بود. علاوه بر این، گروه پسران نسبت به گروه دختران در رویکرد مشارکتی از رشد مهارت های اجتماعی بالاتری برخوردار بودند.

پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثربخشی چندرسانه ای آموزشی مطالعات اجتماعی، بر پیشرفت تحصیلی و رشد مهارت های اجتماعی دانش آموزان دختر کم توان ذهنی آموزش پذیر پایه پنجم ابتدایی شهر اراک در سال 1393 صورت گرفت. روش پژوهش از نوع شبه تجربی دارای پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر کم توان ذهنی آموزش پذیر پایه پنجم ابتدایی شهر اراک بود. نمونه آماری شامل 20 نفر از دانش آموزان دختر کم توان ذهنی آموزش پذیر آموزشگاه استثنایی مهندس امیر ابراهیمی فخار شهر اراک بود که به صورت تصادفی در دو گروه 10 نفره آزمایش وگواه تقسیم بندی شد. ابزارهای این پژوهش شامل چندرسانه ای آموزشی مطالعات اجتماعی، پرسش نامه مهارت های اجتماعی و آزمون پیشرفت تحصیلی بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل آزمون tمستقل و وابسته و به کمک نرم افزار SPSSمورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. یافته ها نشان داد که آموزش از طریق چندرسانه ای آموزشی تولید شده در درس مطالعات اجتماعی بر پیشرفت تحصیلی و رشد مهارت های اجتماعی آزمودنی های گروه آزمایش به طور معنی داری تأثیر داشت. لذا توصیه می شود از چندرسانه ای آموزشی تولید شده در کنار آموزش سنتی جهت پیشرفت تحصیلی و رشد مهارت های اجتماعی دانش آموزان کم توان ذهنی استفاده کرد.

زمینه و هدف: هدف اصلی پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش به شیوه مشارکت گروهی بر سازگاری تحصیلی و رشد مهارت های اجتماعی دانش آموزان دختر متوسطه اول ناحیه یک شهر ارومیه در سال تحصیلی 1402-1401 بود. روش : این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و با توجه به ماهیت موضوع و اهداف پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری تحقیق شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه اول ناحیه یک شهر ارومیه در سال تحصیلی 1402-1401بودند (3800 نفر). از میان این دانش آموزان، با روش نمونه گیری در دسترس، نمونه ای به تعداد 30 نفر انتخاب (15نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه گواه) شدند و جایگزینی مشارکت کنندگان در گروه های آزمایش و گواه به صورت جایگزینی تصادفی صورت پذیرفته است. آموزش مشارکت گروهی بر اساس بسته آموزشی (محمدی و همکاران، 1394) هفته ای دو جلسه و به مدت یک ماه برای گروه آزمایشی انجام شد. ﺑﺮای ﺳﻨﺠﺶ سازگاری تحصیلی دانش آموزان از پرسشنامه سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک (1984) و برای سنجش رشد مهارت های اجتماعی دانش اموزان از پرسشنامه رشد اجتماعی آلیس وایتز من (1990) استفاده شده است. روایی محتوایی، صوری و ملاکی این پرسش نامه ها توسط اساتید گروه علوم تربیتی بررسی و تأیید شده است و پایایی آن ها به ترتیب 78/0 و 73/0 به دست آمد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS28 و از طریق آزمون تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که آموزش به شیوه مشارکت گروهی بر سازگاری تحصیلی و رشد مهارت های اجتماعی دانش آموزان دختر متوسطه اول ناحیه یک شهر ارومیه موثر بوده است. نتیجه گیری: استفاده معلمان از روش های تدریس فعال از جمله آموزش مشارکتی باعث می شود تا سازگاری تحصیلی و رشد مهارت های اجتماعی دانش آموزان افزایش پیدا کند.