توسعه فردی منابع انسانی

این پژوهش از نوع تحقیقات بنیادی-کاربردی می باشد که از روش پژوهش ترکیبی اکشتافی به عنوان روش پژوهش استفاده کرده است. جامعه آماری این پژوهش در بخش کیفی شامل 16 نفر از متخصصان توسعه منابع انسانی و مدیران سازمان تأمین اجتماعی بود و در بخش کمی از 351 نفر از کارکنان سازمان تأمین اجتماعی به عنوان نمونه تحقیق استفاده شد. از روش نمونه گیری هدفمند در بخش کیفی و از روش نمونه گیری تصادفی ساده در بخش کمی استفاده شد. ابزار جمع آوری داده ها در بخش کمی شامل مصاحبه نیمه ساختاریافته و در بخش کمی شامل پرسشنامه عملکرد سازمانی هرسی و گلداسمیت و پرسشنامه محقق ساخته توسعه فردی منابع انسانی بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها در بخش کیفی از نرم افزار NVivo11 و در بخش کمی از نرم افزار Lisrel و SPSS19 استفاده شد. روش تجزیه و تحلیل داده ها شامل روش داده بنیاد (کدگذاری باز، محوری و انتخابی) در بخش کیفی و روش تحلیل مسیر، همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان برای بخش کمی بود. نتایج این پژوهش در بخش کیفی منجر به شکل گیری الگوی توسعه فردی منابع انسانی در سازمان تأمین اجتماعی تهران شد و در بخش کمی اثر الگو بر عملکرد سازمانی مورد بررسی قرار گرفت که نتایج آن حاکی از تأثیر مثبت الگوی توسعه فردی منابع انسانی بر عملکرد سازمانی بود. یافته های این پژوهش می تواند دلالت های کاربردی و عملیاتی در راستای توسعه فردی منابع انسانی و بهبود عملکرد سازمانی در سازمان تأمین اجتماعی ارائه می دهد

این پژوهش به روش مطالعه چند موردی انجام شد. هدف از انجام مطالعه موردی در این پژوهش، آزمودن ،انطباق و بومی سازی مدل به دست آمده در مرحله قبلی پژوهش است. مرحله قبلی، مرور نظام مند ادبیات برنامه توسعه فردی است. بنابراین طرح مطالعه موردی در این پژوهش طرح تبیینی است. جهت تجزیه تحلیل اطلاعات، از رویکرد تحلیل تجانس روش بلاتر و هارولد بهره مند شدیم. مورد های مطالعه اول تا چهارم به ترتیب شرکت ایران خودرو، ایران خودرو دیزل، ایساکو و ساپکو هستند. در این پژوهش، داده ها از طریق بررسی اسناد و مدارک مربوطه، هم چنین دو مرحله مصاحبه، به صورت باز و سپس ساختاریافته، جمع آوری گردید. مشارکت کنندگان به صورت هدفمند انتخاب شدند. داده های هر یک از مورد های مطالعه با کمک نرم افزار اطلس تی آی 9 تحلیل شد. . پس از کدگذاری، چهار الگوی توسعه فردی منابع انسانی شایسته محور در شرکت های موردمطالعه شکل گرفت. مصادیق تجانس و میزان تجانس هر یک از مدل های به دست آمده در مطالعه موردی با مدل توسعه داده شده در مرور نظام مند ادبیات، بررسی شد. میزان عدم تجانس، موارد عدم تجانس و علت عدم تجانس آن ها نیز گزارش داده شد. در نهایت یک الگوی برنامه توسعه فردی مطلوب و منحصربه فرد مورد نیاز برای موفقیت صنعت خودروی ایران طراحی شد.