اشتغال پذیری ادراک شده

هدف: ا ین پژوهش با هدف بررسی رابطه اقدامات آماده سازی با اشتغال پذیری ادراک شده با نقش میانجی هویت شغلی در بانک کشاورزی شعب غرب تهران انجام شد. روش :  این تحقیق از لحاظ هدف کاربردی، به روش توصیفی- پیمایشی از نوع همبستگی اجرا گردید. جامعه آماری این پژوهش  کلیه کارکنان شعب غرب تهران که تعداد آن در سال 1399، 150نفر بود که حجم نمونه آماری با استفاده  از نمونه گیری تصادفی ساده 132 نفر تعیین گردید. ابزار اصلی جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه هویت شغلی فرانکو و تاوارس (2013)، پرسشنامه آماده سازی شغلی استامپ و هارتمن (1983) و پرسشنامه اشتغال پذیری ادراک شده رائول وارنولد (2007) بود که روایی آن به صورت صوری و محتوایی و پایایی آن با استفاده از الفای کرونباخ محاسبه گردید. داده های به دست آمده با استفاده از مدل معادلات ساختاری و نرم افزار Smart PLS نسخه شماره دو تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد اقدامات آماده سازی شغلی (برنامه ریزی شغلی و اکتشاف شغلی) با اشتغال پذیری  ادراک شده با نقش میانجی هویت شغلی در سطح معناداری کمتر از 01/0رابطه معنی داری دارد. نتیجه گیری : با توجه به نتایج به دست آمده می توان نتیجه گیری نمود که با فراهم نمودن شرایط لازم برای هویت بخشی به شغلی در کنار اقدامات لازم برای آماده سازی شغلی (برنامه ریزی شغلی و اکتشاف شغلی) بر اشتغال پذیری کارکنان اقدام نمود.

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مشاوره طراحی زندگی بر اشتغال پذیری ادراک شده دانشجویان کارشناسی انجام شد. روش: جامعه این پژوهش کلیه دانشجویان کارشناسی دانشگاه اصفهان بودند که از بین آن ها 3 نفر با روش نمونه گیری غیراحتمالی هدفمند انتخاب شدند. طرح این پژوهش، ترکیبیِ گنجانده از نوع مدل آزمایشی بود. در این مدل اولویت با روش آزمایشی است و مجموعه داده های کیفی در درون این روش قرار می گیرند. طرح مورد استفاده در بخش کمی، طرح تجربی تک موردی از نوع A-B با پیگیری و ابزار مورد استفاده در این بخش، مقیاس اشتغال پذیری ادراک شده بود. جلسات مشاوره پس از ترسیم خط پایه برگزار شد.   یافته ها: نتایج این پژوهش، که با بررسی شاخص های تحلیل دیداری درون موقعیتی و بین موقعیتی و همچنین از طریق مقایسه پاسخ های هر شرکت کننده به سوالات کیفی قبل و بعد از مداخله انجام شد، نشان داد اگرچه اشتغال پذیری ادراک شده دانشجویان تغییر قابل توجهی نداشت اما تحلیل های حاصل از داده های کیفی نشان داد که این روش بر برداشت دانشجویان از خودشان تاثیر داشته است.   نتیجه گیری: بنابر نتایج، مشاوره طراحی زندگی، به جای تاثیرگذاری بر اشتغال پذیری  دانشجویان توانسته است زمینه های لازم را برای اشتغال پذیری آنان فراهم سازد. با فراهم آمدن این زمینه انتظار می رود که افراد در طول زمان به اشتغال پذیری برسند. بنابراین دانشجویان، مشاورین و متولیان اشتغال پذیری در دانشگاه ها می توانند از این روش زمینه ساز استفاده بنمایند.