وزن تلفظی

در میان فرهنگ لغت های فارسی، بی گمان برهان قاطع از جایگاه قابل توجهی برخوردار است. از دلایل اهمیت این فرهنگ، یکی بهره گیری از سنتی دیرپا در هند به منظور نگارش فرهنگی یک زبانه است، و دیگری ارائه طیف وسیعی از واژه های گویشی، غیر فارسی و کهن در کنار واژه های فارسی. از جمله واژه هایی که در برهان مکرر به آنها برمی خوریم، واژه هایی هستند که متعلق به «زبان زند و پازند» معرفی می شوند، و درستی و تعلق آنها به متون زردشتی مورد بحث و جدل بوده است. این مقاله ضمن ارائه فهرست کاملی از این واژه ها، به ارائه توضیحات روشنگرانه در مورد هریک از آنها می پردازد و میکوشد تا با بررسی منابع معتبر و واژه نامه های قبل استناد، مروری مجدد بر این واژه ها داشته باشد. به منظور انجام این کار نیز، واژه ها در دو گروه کلی «دارای وزن تلفظی» و «فاقد وزن تلفظی» دسته بندی شده اند تا امکان اظهار نظر درباره تلفظ آنها نیز وجود داشته باشد.