آیات فضایل

یه ۳۶ سوره نور که به آیه بیوت شهرت دارد، در تعظیم خانه هایی است که هر صبح و شام در آن ها ذکر و تسبیح خداوند گفته می شود و ازاین رو، خدا به رفع قدر و منزلت این خانه ها اذن داده است. مفسران در تبیین مراد الهی از بیوت، دیدگاه های متفاوت و پراکنده ای دارند؛ اما غالباً از بیوت به مساجد تعبیر کرده اند. در پژوهش حاضر، بر آنیم تا با روش توصیفی - تحلیلی و از خلال بررسی دیدگاه های مفسران فریقین، این گمانه را تقویت کنیم که برخلاف دیدگاه مشهور، نمی توان مسجد را مراد اصلی آیه برشمرد؛ بلکه واژه بیوت تنها با الغای خصوصیات می تواند شامل مساجد و دیگر مصادیق مذکور شود. تحلیل و ارزیابی دیدگاه مشهور، چنین به دست می دهد که ادله و مستندات این دیدگاه از اتقان کافی برخوردار نیست؛ بلکه ظاهر و سیاق آیه و نیز پشتوانه روایی، نگره جدید را تأیید می کند. بر این اساس و چنان که از قراین برمی آید، بیوت نه به معنای مساجد که به معنای خانه های ذوات معصومین است و از تلائم میان رفعت بیوت و عصمت ساکنان آن، چنین برداشت می شود که شرط عصمت ساکنان در ترفیع بیوت موضوعیت دارد.