فرهنگ کوچ نشینی دیجیتال: مطالعه مردم نگاری درمیان ایرانیان ساکن ترکیه (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
کوچ نشینی دیجیتال زندگی مبتنی بر تکنولوژی های دیجیتال و سفر، با دو ویژگی دورکاری و حرکت است. کوچ نشینی دیجیتال برخلاف ظاهر آزاد و مملو از لذتی که از آن ارائه می شود، شیوه ای پرریسک و برمبنای قاعده زندگی در لحظه است که از دوراندیشی و آینده نگری به روش سنتی و تصویرسازی های مدرن، سربازمی زند. برای درک موقعیت و انگیزه های انتخاب این شیوه زیستن، مردم نگاری کوچ نشینان دیجیتال ایرانی در استانبول ترکیه آغازشد. این مطالعه طی شش ماه با رویکرد «خودمردم نگاری» انجام شده و داده ها حاصل مشارکت و گفت وگوهای عمیق با سی تن از کوچ نشینان دیجیتال ایرانی است که با روش گلوله برفی با پژوهش همراه شده اند. کوچ نشینان دیجیتال ایرانی ساکن ترکیه از لحاظ نوع دورکاری چهار گروه اصلی: سرمایه گذاران و متخصصان مجرب مالک کسب وکار، متخصصان مجرب و میانه با قراردادهای بلندمدت دورکاری، مشارکت کنندگان پروژه ای با قرارداد های کوتاه مدت دورکاری و در نهایت، کوچ نشینان تازه کار بدون قرارداد هستند. اگرچه رهایی از قواعد دست وپاگیر و غیرضروری هدف مشترک کوچ نشینان دیجیتال است، زندگی بهتر و دسترسی به شبکه های آزاد اقتصادی برای ایرانیان اهمیت بیشتری دارد. این زیستنِ ماجراجویانه که می توان آن را نوعی «مهاجرتِ بی مقصد» نیز نامید، با وجود گریز از قواعد رسمی کنترل و سازماندهی نیروی کار و مرزبندی های سیاسی و اجتماعی، بیش از گذشته و به شکلی درونی شده با این قوانین آمیخته است. تداوم مسیر کوچ نشینی، آگاهی از قوانین داخلی و بین المللی کشورهای مختلف را درباره صدور ویزا، اقامت، مالیات و بیمه ضروری می کند. اگرچه زندگی بدون مرزها و قواعد آن غریب می نماید، چنین به نظرمی رسد که حرکت و آزادی این زندگی مرزهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی سیال تری را برمی سازد.The culture of digital nomadism: An ethnographic study among Iranians in Türkiye
Digital nomadism is a lifestyle built on digital technologies and travel, primarily characterized by mobility and remote work. Despite its seemingly free and enjoyable appearance, it carries inherent risks due to a "live-in-the-moment" ideology that often overlooks traditional and modern life planning. To understand Iranian digital nomads in Istanbul, Türkiye, we conducted a six-month ethnographic study with autoethnography approach, supported by thirty in-depth interviews. Participants were recruited using the snowball sampling method. Iranian digital nomads in Istanbul can be categorized into four groups based on their remote work arrangements: business owners, investors and experienced professionals; Salaried professionals with long-term remote contracts; Project-participants with short-term remote contracts; Novice and No-Contract Nomads. While many digital nomads seek freedom from restrictive rules, Iranian nomads place greater importance on achieving a better life and accessing global markets. This form of "no-destination migration", though seemingly escaping labor regulations and social boundaries, paradoxically demands a higher degree of self-organization and self-control. Sustaining a nomadic lifestyle necessitates a thorough understanding of domestic and international laws concerning visa issuance, residency, taxes, and insurance across various countries. Though seemingly borderless, the movement and freedom inherent in this life appear to create more fluid political, social, and cultural boundaries.
تبلیغات
