بهمن ملکی

آمایش سرزمین که درواقع از تنظیم رابطه انسان، فضا و فعّالیّت های انسان در فضا به وجود می آید، دانشی است بین رشته ای که ماهیت چندگانه دارد و از هم پوشی علوم مختلف نظامی، اقتصادی جامعه شناسی، جغرافیا و ... حاصل می شود و مسجل شده که دفاع از هر سرزمینی نیازمند شناخت تهدیدات متوجه آن سرزمین درگذشته و بخصوص آینده است که جهت ایجاد امنیت پایدار و دفاع جامع و مستمر هر کشور نیازمند وجود آمایش دفاع سرزمینی مناسب است.  کشور جمهوری اسلامی ایران به لحاظ محدوده های جغرافیایی، شرایط اقلیمی، مرزهای آبی و خاکی و ناهمواری های گسترده دارای شرایط متنوعی است بنابراین هر منطقه توانمندی های مخصوص به خود را دارد. راهبردهای آمایش سرزمین بر اساس اولویت بندی ها، نقش پذیری و قابلیت سنجی هر یک از مناطق جغرافیایی تعیین می گردد که در این تحقیق برای دست یابی به آمایش دفاع سرزمینی مناسب یکی از عوامل اثرگذار یعنی جغرافیا مورد بررسی قرار می گیرد؛ بنابراین سؤال اصلی تحقیق تأثیر جغرافیا بر آمایش دفاع سرزمینی ج.ا.ایران در مقابله با تهدیدات نظامی است. با توجه به اینکه این پژوهش مبانی فکری و نظری آمایش دفاع سرزمینی را تولید می کند توسعه ای محسوب می شود. روش تحقیق این پژوهش با رویکرد آمیخته و  در هم تنیده است و با استفاده از رویکرد توصیفی- تحلیلی انجام شده است. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و از روش کمی برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده کرده است. نتیجه پژوهش نشان می دهد که در بعد جغرافیا مؤلفه های اختلافات مرزی، ویژگی های جمعیتی، آلودگی محیط زیست، وضعیت آب وهوا، زمین، منابع کانی، فسیلی و بیولوژیک بر آمایش دفاع سرزمینی در برابر تهدیدات نظامی به میزان بالایی مؤثرند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین رضایت زناشویی زنان متأهل و عناصر سبکهای عشقورزی بود. این تحقیق از لحاظ ماهیت، کاربردی و به لحاظ زمانی، مقطعی و از لحاظ روش توصیفی و همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان متأهل شهرستان بیجار در سال 1398 بودند که تعداد نمونه با توجه به جامعه آماری به روش رگرسیون به تعداد 200 نفر برآورد شد و با روش نمونهگیری غیرتصادفی سهمیهای انتخاب شد. رضایت زناشویی با پرسشنامه 47 سوالی انریچ و سبکهای عشقورزی با پرسشنامه 45 سوالی استرنبرگ مورد سنجش قرار گرفتند. یافته ها نشان دادند که میانگین متغیرهای رضایت زناشویی و عشقورزی در نزد زنان متأهل شهرستان بیجار بیشتر از نقطه برش آنان بود. نتایج حاصل از همبستگی پیرسون و رگرسیون با نرمافزار SPSS نسخه 25 حاکی از آن بود که با افزایش سطح عشقورزی و ابعاد آن در نزد زنان متأهل، میزان رضایت زناشویی آنان بیشتر شد. همچنین انواع سبکهای عشقورزی از جمله عنصر صمیمیت، عنصر شهوت و عنصر تعهد ارتباط مثبت و معنی داری با رضایت زناشویی داشتند و از طرفی توانستند رضایت زناشویی را پیش بینی نمایند.