سونا ایمانی طیبی

هدف : مدیریت اطلاعات شخصی برای اعضای هیأت علمی که با حجم زیادی از اطلاعات مواجه هستند، اهمیت بسیاری دارد. هدف پژوهش حاضر، شناسایی انواع روش های سازماندهی اطلاعات شخصی اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و عوامل مؤثر بر آن بود. روش پژوهش : این مطالعه با استفاده از روش کیفی و از طریق مصاحبه های نیمه ساختار یافته انجام شد. نمونه گیری به صورت هدفمند صورت گرفت و مصاحبه ها تا رسیدن به سطح اشباع داده ها ادامه پیدا کرد.  تعداد 21 نفر مصاحبه شدند. تجزیه و تحلیل داده ها به روش تحلیل محتوای موضوعی انجام شد. یافته ها : 10 درونمایه اصلی و 18 درونمایه فرعی شناسایی شد. اعضای هیأت علمی مورد بررسی 5 روش موضوعی، اسمی، تاریخی، شکلی و زبانی را برای سازماندهی اطلاعات شخصی خود استفاده می کردند. 5 دسته عوامل مؤثر بر نحوه سازماندهی اطلاعات شخصی آنان شامل عوامل مربوط به مدیریت اطلاعات شخصی،  عوامل فردی، عوامل شغلی، عوامل مربوط به رایانه و عوامل مربوط به اطلاعات و منابع اطلاعاتی نیز شناسایی شد. نتیجه گیری: با توجه به متغیرهایی همچون ماهیت شغلی، نوع اطلاعات، تفاوت های فردی و سایر شرایط و توانمندی ها، اعضای هیأت علمی، شیوه و روش خاص خود را در سازماندهی اطلاعات به کار می بردند. این روش ها و شیوه ها در عین داشتن شباهت کلی لزوماً به طور کامل برای همه یکسان نیست و تفاوت هایی با یکدیگر دارد. همچنین عوامل متعددی چون عوامل فردی، شغلی، مسائل مربوط به رایانه، منابع اطلاعاتی و خود مدیریت اطلاعات می تواند بر چگونگی سازماندهی افراد تأثیرگذار باشد. برگزاری کارگاه های آموزشی مدیریت اطلاعات برای این افراد می تواند نحوه سازماندهی اطلاعات شخصی آنان را بهبود دهد.

هدف: حفاظت از اطلاعات، به معنای نگهداری و حفظ اطلاعات و تضمین امنیت برای استفاده پایدار از آن است. هدف از پژوهش حاضر، شناخت تجارب اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در خصوص حفاظت از مجموعه اطلاعات شخصی خود بود. روش: پژوهش حاضر کیفی بوده که با استفاده از روش تحلیل محتوا انجام شده است. ابزار گردآوری داده ها مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. نمونه گیری به صورت هدفمند و تا رسیدن به سطح اشباع داده ها ادامه پیدا کرد (21 نفر). تجزیه و تحلیل داده ها به روش تحلیل محتوای موضوعی انجام شد. یافته ها: اعضای هیئت علمی مورد بررسی از ابزارها و مکان های مختلفی برای نگهداری و حفظ اطلاعات خود استفاده می کردند. چهار مکان عمده نگهداری اطلاعات آنان عبارت از رایانه، حافظه های جانبی، فضاهای مجازی و فضاهای سنتی بود. همچنین آنان چهار مؤلفه برای حفاظت از اطلاعات در نظر می گرفتند که شامل حفظ اطلاعات، امنیت اطلاعات، آرشیو اطلاعات و پایداری اطلاعات بود. نتیجه گیری: تجارب اعضای هیئت علمی در مورد نگهداری و چگونگی حفاظت از مجموعه اطلاعات شخصی خود متنوع بود، ولی دغدغه اغلب آنان مربوط به گم نشدن اطلاعات است. برخی از آنان در محور امنیت اطلاعات فاقد دانش و آگاهی کافی بوده و نیازمند آموزش هایی در این خصوص می باشند.