جواد تجر

مقدمه و هدف: نشانگان داون یک اختلال ژنتیکی است که با تأثیرات متفاوتی بر توانایی های شناختی، اجتماعی و حرکتی افراد همراه است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرینات ادراکی حرکتی در تقویت تمرکز ذهنی و بهبود رشد اجتماعی دانش آموزان با نشانگان داون شهرستان کنگاور انجام شد. روش شناسی پژوهش: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون است. نمونه منتخب پژوهش شامل ۱۴ نفر دانش آموز با نشانگان داون شهرستان کنگاور بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. این افراد به دو گروه آزمایش (۷ نفر) و گروه کنترل (۷ نفر) تقسیم شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس رشد اجتماعی واینلند و آزمون تمرکز ذهنی تولوز پیرون استفاده شد. در گروه آزمایش، آزمودنی ها تحت تاثیر تمرینات ادراکی حرکتی به صورت گروهی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین تمرینات ادراکی-حرکتی در دانش آموزان با نشانگان داون و رشد اجتماعی و تمرکز ذهنی در دو گروه آزمایش و کنترل رابطه معناداری وجود دارد (۰۵/۰>p). نتیجه گیری: نتایج نشان می دهند که تمرینات ادراکی -حرکتی بر رشد اجتماعی و تمرکز ذهنی کودکان با نشانگان داون تأثیرگذار است. این یافته ها بر اهمیت طراحی و اجرای برنامه های آموزشی ویژه برای بهبود تمرکز ذهنی و اجتماعی در کودکان کم توان ذهنی به ویژه گروه نشانگان داون تأکید می کند.