فریدالدین شازده احمدی

زمینه و هدف: گسترش فناوری های نوین پزشکی مانند هوش مصنوعی و جراحی رباتیک، چالش های حقوقی بی سابق های در تبیین مبانی مسئولیت مدنی ایجاد کرده است. این پژوهش با هدف تحلیل این چالش ها و ارائه راهکارهای مناسب برای نظام حقوقی ایران انجام شد.روش کار: این مطالعه با روش توصیفی-تحلیلی و با گردآوری کتابخانه ای داده ها از متون حقوقی، قوانین و مقالات معتبر انجام شد. داده ها با استفاده از استدلال قیاسی و تحلیل منطقی مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: یافته ها نشان داد مفاهیم سنتی تقصیر و رابطه سببیت در برابر پیچیدگی های فناوری های نوین ناکارآمد هستند. مشخص گردید که توزیع مسئولیت میان ارائه دهندگان خدمات، توسعه دهندگان فناوری و مؤسسات درمانی نیازمند بازتعریف است. همچنین خلأ قانونی موجود منجر به بلاتکلیفی حقوقی برای بیماران و ارائه کنندگان خدمات شده است.نتیجه گیری: نظام حقوقی ایران نیازمند تصویب قانون خاص با رژیم مسئولیت ترکیبی (تقصیر و محض)، ایجاد صندوق جبران خسارت و تعیین استانداردهای شفاف است. این اقدامات ضمن حمایت از حقوق بیماران، امنیت حقوقی لازم برای توسعه نوآوری در حوزه سلامت را فراهم می کند.

زمینه و هدف: دنیای معاصر سلامت، شاهد تحولی شگرف و بی سابقه تحت تأثیر فناوری های دیجیتال است لذا هدف از این تحقیق تحلیل حقوقی مأموریتهای جدید سازمان نظام پزشکی در عصر فناوریهای دیجیتال سلامت (Health Tech) بود.روش کار: روش پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی بوده و از نوع تحقیقات کاربردی محسوب می گردد. داده های مورد نیاز مطالعه ی کتابخانه ای و بررسی اسناد فراهم خواهد شد. جامعه ی آماری تحقیق شامل کلیه ی متون، اسناد و قوانین مرتبط با موضوع پژوهش می باشد.یافته ها: ایران از پتانسیل بالایی برای رشد در حوزه ی فناوری های سلامت برخوردار است. یک چارچوب نظارتی واضح، پیش بینی پذیر و منطبق با استانداردهای جهانی، نه تنها به عنوان یک عامل «حفاظتی»، بلکه به عنوان یک «تسهیل گر» و «اعتمادساز» برای سرمایه گذاری، نوآوری و توسعه ی کسب وکارهای ایرانی در این عرصه عمل خواهد کرد.نتیجه گیری: تحولات دیجیتال در حوزه سلامت، سازمان نظام پزشکی را با چالش ها و فرصت های بی سابقه ای مواجه ساخته است. گسترش فناوری هایی مانند پزشکی از راه دور، هوش مصنوعی و پلتفرم های سلامت دیجیتال، ضرورت بازتعریف مأموریت ها و سازوکارهای نظارتی این نهاد را آشکار کرده است.