روش مرور نظامند

در این مقاله به گونه شناسی مطالعات توسعه سیاسی ایران پرداخته شده است. هدف تحقیق شناسایی تنوع مطالعات مرتبط با توسعه سیاسی ایران، روش آن مرور نظام مند و جامعه آماری آن تمام کتاب های مرتبط با توسعه سیاسی ایران پس از انقلاب اسلامی است که تعداد آن در این پژوهش به 145 مورد رسیده است. براساس یافته های تحقیق تقریباً بیش از نیمی از کتاب ها در سال های 1376 تا 1385 منتشر شده اند و در 6/76درصد کتاب ها، عوامل زوال یا انحطاط سیاسی ایران مورد بحث بوده است. رهیافت بیشتر کتاب ها مدرنیزاسیون و دموکراتیزاسیون بوده و در بخش قابل توجهی از کتاب ها، از روش تاریخی تجربی استفاده شده است. تقریباً در 30درصد از کتاب ها عامل اصلی توسعه نیافتگی سیاسی ایران، استبداد و اقتدارگرایی، مؤلفه های فرهنگ سیاسی و شکاف بین سنت گرایی و تجددطلبی عنوان شده است. گرچه در این مطالعات از الگوبرداری محض از نمونه های کلاسیک غربی پرهیز و به بومی سازی علوم سیاسی اجتماعی ایران پرداخته شده، ولی این امر خود به کثرت و تنوع دیدگاه ها و نبود تصویری روشن از توسعه سیاسی ایران انجامیده است و لذا یکی از مهم ترین عوامل تنوع دیدگاه های صاحبنظران در این زمینه است.

پژوهش حاضر با هدف ارائه راهکار مناسب برای استفاده از فناوری واقعیت افزوده هولوپورت به منظور توسعه، تسهیل و عینیت یافتن فرآیند ارتباط در آموزش براساس نظریه ارتباط گرایی صورت گرفت. مسأله پژوهش نحوه کاربرد واقعیت افزوده در نظریه ارتباط گرایی بود که به روش مرور نظام مند و با استفاده از پروتکل پریزما انجام شد. محتوای مورد نیاز برای مرور نظام مند شامل مقالات و اسناد معتبر علمی بود که در نهایت از 37 مورد 24 مقاله انتخاب شد. معیارهای ورود مقاله ارتباط کامل عنوان مقاله با موضوع هولوپورت و ارتباط گرایی، جدید بودن مقاله، انجام پژوهش در بازه زمانی بین سال های 2022-2005، اعتبار نشریه و روش صحیح پژوهش بود. کلمات کلیدی جهت جستجو در پایگاه های علمی شامل واقعیت افزوده هولوپورت، هولوپورت کردن و نظریه ارتباط گرایی بود. پایگاه های جستجو شامل SAGE Journals, ERIC, Elsevier, Web of Science, IEEE, Sciencer, Direct, Scopus, Google Scholar, ISD, Noormags , Civilica, Irandoc, Magiran بود. یافته ها نشان داد که در آموزش مبتنی بر نظریه ارتباط گرایی، بکارگیری واقعیت افزوده از طریق فناوری هولوپورت امکان پذیر شده و این امر موجب افزایش سطح تعامل، ایجاد آموزش موقعیت محور و حضور مجازی در زمان و مکان واقعی می گردد. در نتیجه با بکارگیری این تکنولوژی، افراد از نظر فیزیکی یکدیگر را در کنار هم حس می کنند و با ایجاد یک شبکه هولوپورتی چند نفره، تعامل چهره به چهره ایجاد می نمایند. با غلبه بر محدودیت های این فناوری، آموزش مجازی حضوری شکل خواهد گرفت.