خودتنظیمی هیجان

هدف از مطالعه حاضر، مقایسه تاب آوری، خودتنظیمی هیجان و راهبردهای مقابله با استرس در دختران و پسران دانش آموز مقطع متوسطه دوم بود. روش پژوهش، علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری تحقیق، شامل کلیه دختران و پسران مقطع متوسطه دوم منطقه 11 شهر تهران در سال تحصیلی 96-97 بودند. حجم نمونه، 210 نفر (105 دختر و 105 پسر) بودند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. به این ترتیب از بین مدارس متوسطه دوم دو مدرسه دخترانه و دو مدرسه پسرانه به صورت تصادفی انتخاب گردید و پرسشنامه ها بین دانش آموزان توزیع شد. در این مطالعه از سه پرسشنامه تاب آوری کونور ودیویدسون ( CD-RSC )، پرسشنامه خودتنظیمی هیجان ( CERQ ) و پرسشنامه سبک های مقابله با استرس ( CISS ) استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از آزمون t دو گروه مستقل استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین نمرات خودتنظیمی در دختران و پسران دانش آموز تفاوت معنادار وجود دارد و در دختران بیشتر از پسران است ) 005/0 P< ). همچنین، در میانگین نمرات سه سبک مقابله ای ( مساله مدار، اجتنابی، هیجان مدار) دختران و پسران دانش آموز تفاوت معناداری وجود دارد و در دختران بیشتر از پسران است ) 005/0 P< ).. اما در میانگین نمرات تاب آوری دختران و پسران دانش آموز، تفاوت معناداری مشاهده نشد ) 005/0 P< ).. بنابراین، نتیجه گرفته می شود که هرچند افزایش این سه متغیر در دانش آموزان دختر و پسر ضروری است اما آموزش خودتنظیمی و راهبردهای مقابله با استرس، در دانش آموزان پسر، بیش ازپیش باید موردتوجه قرار بگیرد.

مقدمه و هدف: هدف از این پژوهش ارائه مدل پیش بینی کننده میزان مستعد بودن طلاق بر اساس سبک تبادلی، خودتنظیمی هیجان، سبک زندگی و صمیمیت جنسی در بین زوجین شهر تبریز بود. روش: جامعه آماری تحقیق، افراد متاهل بخش 1 شهر تبریز است که از روش نمونه گیری تصادفی ساده برای حجم نمونه استفاده شده است و از فرمول کوکران برای حجم نمونه برای جوامع نامحدود استفاده گردیده که برابر با 384 نفر است. در این پژوهش برای گردآوری اطلاعات از روش میدانی و با کمک پرسشنامه استفاده شد که برای مستعدبودن طلاق، پرسشنامه میزان بی ثباتی ازدواج (احتمال طلاق) ادواردز و همکاران(1987) برای سبک تبادلی از پرسشنامه سبک تبادل اجتماعی لیپمن و همکاران (2011)؛ برای خودتنظیمی هیجانی از پرسشنامه استاندارد خودتنظیمی هیجانی هافمن و کاشدان (2010)؛ برای سبک زندگی از پرسشنامه سبک زندگی لعلی و همکاران (1391) و برای صمیمیت جنسی از پرسشنامه استاندارد صمیمیت جنسی (بطلانی، احمدی، بهرامی و شاه سیاه، 1389؛ به نقل از فیروزی، 1392) استفاده شده است. به منظور تحلیل داده ها برای آزمون فرضیات تحقیق از آزمون همبستگی و آزمون رگرسیون استفاده شده است. بدین صورت که در بخش توصیفی از شاخص های همچون میانگین ،واریانس و انحراف استاندارد و در بخش استنباطی از آزمون رگرسیون استفاده شده است. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاکی از این است که بین مستعدبودن طلاق با سبک تبادلی در بین زوجین شهر تبریز رابطه معنی دار و مستقیم وجود دارد. بین مستعدبودن طلاق با خودتنظیمی هیجان در بین زوجین شهر تبریز رابطه معنی دار و مستقیم وجود دارد. بین مستعد بودن طلاق با سبک زندگی در بین زوجین شهر تبریز رابطه معنی دار و مستقیم وجود دارد