مهارت های تکنولوژیکی

اهمیت برنامه ریزی برای آینده و تلاش کشورهای پیشرفته دنیا برای پیشرفت مستمر، پژوهشگران بسیاری را بر آن داشته است که از طریق آینده پژوهی مهارت های موردنیاز برای زندگی و کار در آینده را پیش بینی کنند. در این میان سازمان فنی و حرفه ای کشور که راهبری اصلی جریان مهارت آموزی در کشور را بر عهده دارد، بیش از سایر مؤسسات آموزشی به این آینده پژوهی ها نیاز دارد. پژوهش حاضر با درک اهمیت آینده پژوهی در مهارت آموزی برای توسعه افراد و بالندگی جوامع آینده، به مروری بر جدیدترین مطالعات صورت گرفته در دنیا پرداخته است. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که مهارت های مبناسازی، هوش اجتماعی، تفکر انطباقی، شایستگی های بین فرهنگی، تفکر محاسباتی، سواد رسانه ای جدید، دانش فرا رشته ای، ذهنیت طراحی، مدیریت بار شناختی، همکاری مجازی جزو مهم ترین مهارت های موردنیاز برای رویارویی با دنیای کار آینده است. همچنین در مهارت های موردنیاز در آینده را می توان در سه طبقه بندی کلی شامل مهارت های تکنولوژیکی، مهارت های اجتماعی و احساسی، و مهارت های شناختی عالی در نظر گرفت.

هدف: این پژوهش با هدف ارزیابی ویژگی های روانسنجی مقیاس خودکارآمدی کاربر هوش مصنوعی در جامعه ایرانی انجام شد. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری شامل تمامی افراد بالای 20 سال در ایران در سال 1403 بود که دانش مقدماتی در زمینه کامپیوتر و هوش مصنوعی داشتند. از میان آنها، 340 نفر (137 مرد و 203 زن) به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده شامل مقیاس خودکارآمدی کاربر هوش مصنوعی، پرسشنامه انگیزه های استفاده از هوش مصنوعی و فرم کوتاه مقیاس نگرش نسبت به هوش مصنوعی بود. یافته ها: تحلیل عاملی تأییدی چهار عامل کلیدی شامل کمک، تعامل انسان وار، راحتی با هوش مصنوعی و مهارت های تکنولوژیکی را برای مقیاس خودکارآمدی تأیید کرد. نتایج ضرایب همبستگی پیرسون برای بررسی روایی همزمان (همگرا و واگرا) این مقیاس نشان داد که بین خرده مقیاس های آن و خرده مقیاس های پرسشنامه انگیزه های استفاده از هوش مصنوعی و خرده مقیاس پذیرش هوش مصنوعی در مقیاس نگرش نسبت به هوش مصنوعی همبستگی مثبت معنادار و با خرده مقیاس ترس از هوش مصنوعی در مقیاس نگرش نسبت به هوش مصنوعی همبستگی منفی معنادار وجود دارد. همسانی درونی خرده مقیاس های این پرسشنامه نیز با استفاده از آلفای کرونباخ و ضرایب همبستگی بین 83/0 تا 96/0 تأیید شد. نتیجه گیری: این مقیاس از ویژگی های روانسنجی مناسبی در جامعه ایرانی برخوردار است و می تواند در تحقیقات مرتبط برای طراحی برنامه های آموزشی مؤثر و تسهیل پذیرش هوش مصنوعی در سازمان ها به کار گرفته شود.