از جا کندگی

مرجعیت اجتماعی روحانیت، مسئله ای است که ما در این مقاله به بررسی آن می پردازیم، هدف از این تحقیق بازشناسی وضعیت مرجعیت روحانیت در دهه های اخیر است. در این پژوهش پس از مقدمه و تبیین مسئله، در چهار فصل به شاخص ها و چالش های مرجعیت اجتماعی روحانیت، پیامدهای امنیتی آن و ارائه راهبردهای صیانتی پرداخته، سپس نتیجه گرفته ایم که با تحقق انقلاب اسلامی در ایران و انتقال تدریجی از وضعیت سنتی به فضای فراسنتی، روحانیت، گرفتار نوعی «از جا کندگی» شده و به ناچار برخی نقش های پیشین آن موضوعیت خود را از دست داده و در قالب های دیگری تجلی پیدا کرده است. درنتیجه بر اساس یافته های این پژوهش، مرجعیت اجتماعی روحانیت در پاره ای محیط های سنتی کاهش نسبی داشته است؛ و این کاهش نسبی لازمه تحولات عصر مدرنیته است. از امتیازات این تحقیق آن است که؛ در آن، هم از روش کتابخانه ای، هم مصاحبه با صاحب نظران استفاده شده است. منابعی که در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفته عبارت اند از: کتب و مقالات علمی و تخصصی، ویژه نامه ها و مجلات حوزوی. با توجه به شتاب روزافزون علم و فن آوری و ضرورت حضور دانشِ پژوهش محور در عرصه جهانی، این اثر نه نخستین و نه آخرین پژوهش در این زمینه بوده و طبعاً کاستی هایی نیز خواهد داشت؛ ازاین رو نیازمند دیدگاه های اصلاحی همه اندیشمندان و صاحبان قلم هستیم.