مهدی جلیلی خامنه

هنر به عنوان وسیله ای برای ترویج زیبایی و انتقال ارزش های بنیادین در بطن جوامع انسانی، نقش ویژه ای در فرهنگ سازی و ارزش آفرینی دارد. از دیگر سو هنر همانند دیگر مفاهیم و امور اساسی جامعه انسانی می تواند عامدانه و یا جاهلانه در جهت تباهی و تخریب فرد و جامعه به کار رود. فلذا حاکمیت دینی که وظیفه سترگ سوق دادن افراد و جامعه را به سمت سعادت دنیوی و اخروی دارد باید نسبت به هنر تعالی بخش و هنر فاسد و مخرب موضع عملی داشته باشد؛ هنر تعالی بخش انسانی را ترویج حمایت نماید و از هنر سوء و مخرب جلوگیری به عمل آورد. این ترویج و جلوگیری خود نیازمند دو امر مهم است: شناخت بایسته های هنر مطلوب و تعالی بخش و دیگری آسیب شناسی هنر به لحاظ آثار سوء و مخربی که بعضی از اقسام و مصادیق هنر بر فرد و جامعه می گذارند.در پرتو شناخت این بایسته ها و فهم آن آسیب ها، حاکمیت دینی قادر خواهد بود توأماً به صورت سلبی و ایجابی از هنر مطلوب در جامعه حمایت نموده و با ترویج آن در جامعه موجبات تعالی فردی و اجتماعی مخاطبین هنر مطلوب را فراهم نماید. این مقاله با رویکردی تحلیلی، و با استفاده از روش کتابخانه ای به تبیین بایسته های هنر مطلوب جهت حمایت از سوی حاکمیت پرداخته است. از یافته های تحقیق حاضر می توان به پیشنهاد فرم مناسب و مطلوب از منظر دینی ، توجه به کیفیت زیبایی شناختی اثر هنری ، لزوم حقیقت محوری تعین هنری ، آگاهی بخشی و بایستگی مساله اهم و مهم در پدیده های هنری است.