درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از این پژوهش، فهم تجربه های زیسته کارکنان دانشگاه فردوسی مشهد از آموزش های سازمانی است که با رویکرد کیفی و روش پدیدارشناسی انجام شده است. ابزار جمع آوری اطلاعات، مصاحبه عمیق است که مشارکت کنندگان در مصاحبه، به صورت هدفمند انتخاب شدند. حجم نمونه با توجه به اشباع نظری تعیین شد که تعداد نهایی شرکت کنندگان در مصاحبه 9 نفر از کارکنان غیر هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد بودند. یافته های پژوهش نشان می دهد که کارکنان، آموزش را به عنوان حقی انسانی و پدیده ای در هم تنیده با دیگر جوانب مدیریت منابع انسانی تجربه کرده اند. تجربه آموزش های غیرحرفه ای و ناظر به نیازهای فردی آنان نیز، نشان می دهد که آموزش ها در سازمان، لزوماً به آموزش های حرفه ای محدود نمی شود و آموزش های ناظر به نیازهای فردی و عمومی آنها موجب رضایت بیشتر آنان خواهد شد. در نهایت در این پژوهش، مدلی اکتشافی از آموزش سازمانی در دانشگاه فردوسی مشهد به دست آمد.

مقصود برنامه ریزی توسعه دانشگاهی ، به عنوان بخشی از برنامه ریزی توسعه آموزش عالی این است که آینده ای بهتر برای افراد ، گروه ها ، سازمانها و به طور کلی جامعه زیر پوشش جغرافیایی دانشگاه بوجود آورد. فرایند برنامه ریزی توسعه دانشگاهی مشخص می کند که یک دانشگاه : الف – به کجا برود ب – چرا به آنجا برود ج – چگونه برود د – از چه راهی برود . علاوه بر این ، فرایند برنامه ریزی تعیین می کند که چه ملاکهای اساسی برای ارزیابی اینکه « آیا دانشگاه به مقصد رسیده است یا نه » باید بکار گرفته شود . از طریق برنامه ریزی دانشگاهی می توان سؤالهای اساسی را درباره هدفهای دانشگاه مطرح کرد و به آنها پاسخ داد و سپس برنامه های عملیاتی برای تحقق این هدفها را تنظیم کرد و به اجرا درآورد . چگونه می توان اطمینان حاصل کرد که : الف – مقصد ( هدف ) دانشگاه به طور مناسب انتخاب شده است؟ ب- سیاستها و خط مشی اجرایی اتخاذ شده ، رسیدن به هدفها را میسر می کند؟ ج- فرایند اجرایی برنامه های عملیاتی و طرحهای اجرایی به تحقق هدفها می انجامد ؟ د- محصول نهایی دانشگاه با برون داده های پیش بینی شده در برنامه توسعه آن دانشگاه مطابقت دارد؟ برای یافتن پاسخ این سؤالها باید از روشهای ارزیابی استفاده کرد. انجام دادن این امر مستلزم ایجاد نظام ارزیابی دانشگاهی است که می توان آن را به عنوان جزء جدایی ناپذیر نظام برنامه ریزی دانشگاهی منظور داشت و سپس جنبه های مختلف نظام دانشگاهی را در چهارچوب برنامه توسعه ارزیابی کرد. بدین ترتیب نتایج حاصل از ارزیابی می تواند در بهبود فرایند برنامه ریزی توسعه دانشگاهی و اجرای آن نقش مؤثری ایفا کند.

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطة بین هوش هیجانی فرماندهان و سه متغیّر، تحمل فشار روانی، عزّت نفس و مسئولیّت پذیری است. این پژوهش از حیث هدف، پژوهش کاربردی، از نقطه نظر زمان گردآوری، از نوع پیمایشی و از نظر روش های جمع آوری داده ها و اطلاعات، از نوع میدانی به شمار می آید. پرسشنامة هوش هیجانی شات برای 32 نفر از فرماندهان و تعداد 507 نفر از دانشجویان (آنان که به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شده بودند)، توزیع گردید. داده ها، توسط نرم افزار SPSS و به کمک روش های آماری همبستگی پیرسون و روش رگرسیون خطی تحلیل شدند. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان دادند که بین هوش هیجانی فرماندهان گروهان و تحمل فشار روانی، عزّت نفس و مسئولیّت پذیری آنان رابطه ای مثبت (به ترتیب 353/0r =، 317/0r = و 586/0r =) وجود دارد که در سطح 05/0، این روابط معنادار است. همچنین نتایج حاصل، نشانگر آن است که بین ابعاد ارزیابی و ابراز هیجان و نیز تنظیم و مدیریت هیجان فرماندهان با تحمل فشار روانی، عزّت نفس و مسئولیّت پذیری آنان رابطة مثبت و معنی داری وجود دارد و این در حالی است که بین بُعد بهره برداری از هیجان فرماندهان با متغیّرهای سه گانه پژوهش، رابطة معناداری حاصل نگردید. مقدار ضریب تعیین تعدیل شده (R2adj)، برای تحمل فشار روانی، عزّت نفس و مسئولیّت پذیری، به ترتیب برابر 096/0، 071/0 و 322/0 گزارش شده است؛ این بدان معنی است که ابعاد هوش هیجانی (ارزیابی و ابراز هیجان، تنظیم و مدیریت هیجان، بهره برداری از هیجان)، به ترتیب10% ، 7% و 32% از کل واریانس متغیّرهای وابسته (تحمل فشار روانی، عزّت نفس و مسئولیّت پذیری) را تبیین می کنند. همچنین نتایج نشان دادند که بین هوش هیجانی فرماندهان گروهان با تحمل فشار روانی و عزّت نفس دانشجویان و افراد تحت امر آنان، رابطه ای مثبت (به ترتیب 054/0r =، 008/0=r) و بین هوش هیجانی فرماندهان گروهان با مسئولیّت پذیری دانشجویان رابطه ای منفی(057/0r =-) وجود دارد، لیکن این رابطه، از نظر آماری معنادار نیست.

امروزه، آموزش سازمانی به یکی از مهم ترین ضروریات سازمان های نوین برای بقا در شرایط متغیر کنونی درآمده است. پویایی سازمانی، انعطاف پذیری ساختاری، افزایش بهره وری، و اثربخشی همگی در گرو داشتنِ نظام آموزش سازمانی کارآمد و مؤثر است. از طریق آسیب شناسی آموزشی است که می توان نقاط ضعف و معایب دوره های آموزشی را شناسایی کرد. در تحقیق حاضر به ارزش یابی دوره های آموزشی در یکی از مراکز نظامی نیروهای مسلح با استفاده از الگوی FPSS پرداخته شده است. این پژوهش به روش توصیفی- پیمایشی است و جامعه آماری آن کلیه مدیران و کارشناسان سازمان مورد مطالعه است و با استفاده از جدول مورگان تعداد آنان 120 نفر برآورد شد. برای جمع آوری اطلاعات، از یک پرسش نامه محقق ساخته، متشکل از 32 سؤال، استفاده و پایایی آن 964/0 محاسبه شد. از آنجا که داده ها نرمال بودند، برای تجزیه و تحلیل آن ها از آزمون تحلیلی عاملی تأییدی و تیِ تک نمونه ای بهره جویی شد. بر اساس نتایج این تحقیق، سازمان مورد مطالعه در دو بُعد کارکردی و فرایندی الگوی FPSS وضعیت نسبتاً خوبی دارد؛ ولی در دو بُعد سیستمی و ساختاری الگوی FPSS وضعیت مناسبی ندارد.

این تحقیق با هدف شناسایی و بررسی عوامل مؤثر بر چابکی سازمان و رتبه­بندی این عوامل در سازمان صدا و سیما انجام گرفت. روش تحقیق کاربردی بوده و به روش توصیفی/پیمایشی انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق حاضر، کلیه مدیران ارشد و میانی سازمان صدا و سیما می­باشند که نمونه­ای به حجم 210 نفر و به روش تصادفی ساده از میان آن­ها انتخاب شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده­ها و آزمون فرضیه­های تحقیق از آزمون تی و برای رتبه­بندی عوامل از آزمون فریدمن استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده­ها نشان داد که سازمان صدا و سیما از نظر تمامی ابعاد چابک است و فناوری اطلاعات و زنجیره تأمین دارای بالاترین رتبه و منابع انسانی دارای پایین­ترین رتبه در سازمان صدا و سیما می­باشد. در نهایت، پیشنهاداتی بر مبنای نتایج تحقیق ارائه گشت.

این مقاله مروری بر تجربه های نویسنده درباره راهبرد است و بنابراین تجارب یادگیری از راهبرد می تواند و باید یک ویژگی اصلی سازمان یادگیرنده باشد. مقاله مفاهیم و روشهای تدوین راهبرد را توصیف و قضایایی را از نحوه به کارگیری راهبرد به عنوان فرصت یادگیری در سازمانها مطرح می کند.