امنیت ملی و بین المللی

نگارنده‌ این‌ نوشتار بر این‌ باور است‌ که‌ عامل‌ مغلوب‌ شدن‌ زودهنگام‌ ارتش‌ عراق‌ در جنگ‌2003، پفروپاشی‌ روحیه‌پ آن‌ ارتش‌ بود. به‌ همین‌ سبب‌، در این‌ نوشتار ابتدا عوامل‌ اساسی‌ مؤثر برروحیه‌، و پیامدهای‌ زوال‌ آن‌ را مورد بحث‌ و بررسی‌ قرار داده‌ و آن‌ گاه‌ فرایند تخریب‌ روحیه‌ ارتش‌عراق‌ را مورد مداقه‌ قرار داده‌است‌. به‌ باور نویسنده‌، آمریکا برای‌ تخریب‌ روحیه‌ ارتش‌ عراق‌ ومغلوب‌ ساختن‌ آن‌، براساس‌ یک‌ سناریوی‌ از پیش‌ طراحی‌ شده‌ طی‌ چند مرحله‌، اقدامات‌ روانی‌ ـتبلیغی‌ خویش‌ را به‌ اجرا گذاشته‌ است‌. در مرحله‌ نخست‌، ارتش‌ و نیروهای‌ مسلح‌ عراق‌ را دچار ترس‌ و وحشتی‌ فراتر از آستانه‌ تحمل‌آدمهای‌ بهنجار کرده‌است‌; پس‌ از آن‌، آنان‌ را از نیازهای‌ روانی‌ ـ زیستی‌، که‌ مقاومت‌ مستمر، لازمه‌برآوردن‌ آنهاست‌، محروم‌ ساخته‌ است‌; سپس‌ آنان‌ را نسبت‌ به‌ دستگاه‌ رهبری‌ عراق‌، و شخص‌صدام‌ حسین‌، بی‌اعتماد و بدبین‌ ساخته‌ است‌. افزون‌ بر آن‌، آمریکا از روشهایی‌ همچون‌ شایعه‌،تبلیغات‌ و فریب‌ به‌ شکل‌ دقیق‌ و اثربخش‌ بهره‌ گرفته‌است‌.

۵۵۰.

جهانی شدن، امنیت و پلیس

نویسنده: محمود یزدان فام

منبع: مطالعات راهبردی ۱۳۸۸ شماره ۴۴

حوزه‌های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی علوم سیاسی امنیت ملی و بین المللی امنیت ملی و مباحث مربوط به آن

تعداد بازدید : ۱۵۶۷ تعداد دانلود : ۹۰۶

مهمترین وظیفه دولت برقراری امنیت است. تهدید امنیت یا از سوی کشورهای دیگر صورت می گیرد که آن را تهدید امنیت ملی می نامند و یا از سوی افراد و گروه ها داخلی علیه یکدیگر است که با تضعیف دولت و از بین رفتن نظم اجتماعی بروز می یابد. دولت قدرت برتر را در اختیار دارد و به منظور برقراری امنیت و اعمال حاکمیت، ابزارها و سازمان های را به وجود می آورد که نیروی نظامی و انتظامی (پلیس)، یکی از برجسته ترین آنهاست. نیروی انتظامی برای برقراری امنیت و آرامش در جامعه، سازمانی را به وجود آورده و بر اساس برداشت خود از محیط تهدید، ابزارها و شیوه های تهدید، راهبردها و تاکتیک هایی را برای تامین هدف در پیش می گیرد. هرچند پلیس ثابت است، اما محیط امنیتی، ابزارها و شیوه های تهدید و برقراری امنیت در حال تغییر است. جهانی‏شدن یکی از عوامل مؤثر در این تغییر و تحول، در دو دهه گذشته بوده است. در این مقاله، سازوکار تاثیرگذاری جهانی‏شدن بر ماموریت ها و راهبردهای پلیس در جمهوری اسلامی ایران بررسی شده است.

۵۵۱.