درخت حوزه‌های تخصصی

منطقة ساحلی غیر سنگی شرق دریای عمّان از واحدهای رسوبی محیط‎های بیابانی، رودخانه ای، ساحلی و دریائی کم‎عمق تشکیل شده و مهم‎ترین آنها که حاصل اندرکنش توأم فرایندهای دریائی و خشکی است، تپّه‎های ماسه‎ای می‎باشند. این تپّه‎ها در اشکال طولی، عرضی، برخان، مرکّب، پناهگاهی،گنبدی شکل و پهنه‎های ماسه‎ای رخنمون یافته اند. تپّه‎های ماسه‎ای این منطقه به لحاظ ماهیّت تغییر پذیر خود، شاهد تحوّلات بسیاری به‎صورت تشکیل تپّه‎های جدید، تبدیل آنها به یکدیگر و فرسایش کلّی و جزئی بوده‎اند. فرسایش و حرکت تپّه‎های ماسه‎ای به‎عنوان یکی از فرایندهای مهمّ مناطق حاشیة بیابان‎های ساحلی استان سیستان و بلوچستان مشکلات فراوانی برای ساکنین این مناطق ایجاد کرده است. هدف از این تحقیق بررسی الگوی تغییرات بیابان‎های ساحلی دریای عمّان و تأثیر این تغییرات برروی منابع طبیعی مجاور آنها بوده است. در این تحقیق عکس‎های هوائی سال‎های 1346 و 1372 منطقة ساحلی سیستان و بلوچستان مورد استفاده قرار گرفته است. منطقة بررسی شده بالغ بر 636123 هکتار مساحت داشته و کرانه‎ای به‎طول 300 کیلومتر از سواحل دریای عمّان را در برگرفته است. کلّیة اطلّاعات پایه و به‎علاوه نتایج پیمایش‎های میدانی با استفاده از روش GIS آنالیز و بررسی شده است. حاصل این بررسی‎ها، تهیّة نقشه‎های پراکنش انواع تپّه‎های ماسه‎ای و تعیین نوع و میزان تغییرات آن بوده است. مساحت تپّه‎های ماسه‎ای در انواع مختلف در سال 1346بالغ‎ بر 45600 هکتار بوده و این در حالی است که پس از 26 سال در سال1372، مساحت آنها با 35/10 درصد رشد به 50867 هکتار رسیده است. در این بین، تپّه‎های ماسه‎ای عرضی، پناهگاهی، مرکّب، و پهنه‎های ماسه‎ای به علّت تبادل رسوب بین دریا و منطقة ساحلی، رویش گیاهان در حاشیة رودخانه‎های فصلی، حرکت تپّه‎های ماسه‎ای به سمت مرکز بیابان و تبدیل آنها به انواع دیگر و فرسایش انواع تپّه‎های ماسه و پخش رسوبات در حاشیة آنها شاهد افزایش و توسعة بیشتری بوده‎اند؛ درحالی‎که انواع طولی، برخان وتپّه‎های گنبدی شکل به لحاظ فرسایش بادی و تغییر شکل به انواع دیگر دچار کاهش سطح شده‎اند.

تنوّع، ویژگی ذاتی سرزمین ما است .مطالعات ژئومرفولوژی با علّت‌یابی تنوّع در محیط طبیعی، امکان بهره‎برداری بهینه و منطقی آن‎را فراهم می‎آورد و با شناسائی مناطق پایدار و ناپایدار در ارتباط با نوع فعّالیّت، آن را در خدمت انسان قرار می‎دهد . بررسی فرآیند های فعّال در مرفوژنز ارتفاعات تالش، محور اصلی این تحقیق بشمار می‎رود. کوهستانی بودن منطقه‏‌، شیب تند دامنه‎ها، گسل های فعّال، میانگین بالای بارندگی، نوسان دمایی در ارتفاعات‌، پوشش غنی گیاهان و رودخانه‎های دائمی از ویژگی‎های طبیعی منطقة مورد مطالعه محسوب می‎شود. با توجّه به فرآیند‌‌های فرسایش و محدودة عملکردی آنها، کوهستان تالش به دو طبقة مجاور یخچالی در ارتفاع بیش از 2000 متر با برتری اعمال مکانیکی و غلبة مرفوژنز به پدوژنز، و طبقة جنگل از مرز تحتانی طبقة مجاور یخچالی تا پای دامنه، با برتری فرآیند‌های فیزیکوشیمیائی و غلبة پدوژنز به مرفوژنر تقسیم می‎شود . زمین لغزش چشمگیرترین پدیدة ژئومرفولوژیکی این بخش از کشور است که به‎دلیل سوء مدیریّت و رفتار ناآگاهانة انسان، محیط حسّاس و ناپایدار کوهستان را به‎شدّت تحت تاثیر قرار می‎دهد و نهایتاً عامل زیان‎های طبیعی و اقتصادی در منطقه می‎شود. سیستم فرسایش رودخانه‌ای، سیستم فعّال مرفوژنز کوهستان و مهم‎ترین عامل حمل رسوبات است. رودخانه‎های جوان در عمق درّه‎های v شکل به‎شدّت خصلت کاوشی دارند و با حمل مقادیر معتنابهی رسوب از پای دامنه‎ها، چشم انداز ساحلی را می‎سازند

برآورد میزان تبخیر- تعرق از پارامترهای بسیار مهم در برنامه ریزی های توسعه آبیاری می باشد. با توجه به این که روشهای گوناگونی برای این منظور توصیه شده است، انتخاب روش مناسب یکی از معضلات تصمیم گیری در این مورد می باشد. در این تحقیق از داده های لایسیمتر وزنی الکترونیکی جهاد دانشگاهی کرمان استفاده شده است و روشهای مختلف تجربی مقایسه شده اند. دستگاه لایسیمتر قادر است در دوره های زمانی کوتاه (حداقل 5 دقیقه) مقدار تبخیر- تعرق و پارامترهای هواشناسی را اندازه گیری و ثبت نماید. علاوه بر آن با استفاده از اطلاعات جمع آوری شده توسط لایسیمتر و داده های هواشناسی اندازه گیری شده در ایستگاه جهاد دانشگاهی (به عنوان ایستگاه مرجع) و ایستگاه هواشناسی فرودگاه کرمان (به عنوان یک ایستگاه غیرمرجع)، روشهای مختلف برآورد تبخیر- تعرق گیاه مرجع چمن مورد واسنجی قرار گرفت. مقایسه تبخیر- تعرق اندازه گیری شده از لایسیمتر وزنی و برآورد شده با روشهای مختلف، نشان داد که در ایستگاه مرجع روشهای پنمن- مونتیث، پنمن فائو اصلاح شده دارای بهترین برآورد و روش جنسن- هیز دارای کمترین دقت بود. در ایستگاه غیرمرجع به ترتیب روشهای پریستلی- تایلور، پنمن 1948 بلانی- کریدل اصلاح شده فائو برآوردهای دقیق تری برای تبخیر- تعرق ارائه کردند و روش پنمن- کیمبرلی 1972 دارای کمترین دقت بود.

استوک گچی قلعه‌سی در دامنة شمالی رشتة کوهستانی میشوداغ در شمالغرب ایران و در '25?38 عرض شمالی و ''45'33?45 طول شرقی قرار گرفته است.در اواخر دورة پلیوستوسن و در طول دورة هولوسن، تغییرات آب و هوایی در منطقه حاکمیّت شرایط انباشتی (آب و هوای سرد و مرطوب) و کاوشی (آب و هوای گرم و خشک) درسطح دامنه‌ها را به‎دنبال داشته است. بررسی آثار بجای مانده از هر کدام از این شرایط می‌تواند راه را برای بررسی تغییرات آب و هوایی هولوسن هموار کند. در این مقاله سعی شده است تا با تحلیل وضعیّت لیتولوژیکی و اقلیمی منطقه و رابطة بین آنها، پدیده‌های ژئومرفولوژیکی موجود شناسایی و با تغییرات آب و هوایی منطقه در گذشته در ارتباط گذاشته شوند. درّة طوق مانند پای کوه گچی قلعه‌سی، درّه‌های پرشده، تالوس و مخروط‎های واریزه‌ای، لغزش‎های دیرینه، وجود اشکال پری‎گلاسیر از قبیل رودخانه‌های سنگی، مزارع بلوکی و جوش‎های گلی از جمله پدیده‌های ژئومرفولوژیکی قابل توجّه در منطقه می‌باشند که ایجاد آنها ارتباط مستقیم با شرایط آب و هوایی حاکم در گذشته دارد. بر این اساس، پدیده‌های موروثی و فعلی سطح دامنه‌ها با توجّه به سنّ نسبی آنها، در چهار دورة کاوشی و سه دور? انباشتی دسته‌بندی شده‌اند.امروزه سطح دامنه‌ها بیش از هر عامل دیگر تحت تأثیر دستکاری‎های انسان قرار دارد و عدم برنامه‌ریزی و مدیریّت مناسب موجبات ناپایداری بیش از پیش دامنه‌ها را به همراه خواهد داشت.

ه‍دف‌ پ‍ژوه‍ش‌: ش‍ن‍اس‍ائ‍ی‌ چ‍ه‍ار روش‌ طب‍ق‍ه‌ب‍ن‍دی‌ اق‍ل‍ی‍م‍ی‌ و ب‍ررس‍ی‌ ت‍وان‍م‍ن‍دی‌ ه‍ای‌ ه‍ری‍ک‌ از آن‍ه‍ا در ت‍ش‍خ‍ی‍ص‌ اق‍ل‍ی‍م‌ ای‍س‍ت‍گ‍اه‍ه‍ای‌ و ارزی‍اب‍ی‌ ای‍ن‌ روش‍ه‍ا ب‍ا ی‍ک‍س‍ری‌ اطلاع‍ات‌ ه‍م‍س‍ان‌ در ن‍رم‌اف‍زار رای‍ان‍ه‌ و ن‍ت‍ای‍ج‌ ح‍اص‍ل‌ از آن‌ اس‍ت‌ روش‌ ن‍م‍ون‍ه‌گ‍ی‍ری‌: ۵۰ ای‍س‍ت‍گ‍اه‌ ک‍ل‍ی‍م‍ات‍ول‍وژی‌ و س‍ی‍ن‍پ‍وت‍ی‍ک‌ ک‍ش‍ور ک‍ه‌ داری‌ آم‍ار ح‍دود ۳۰ س‍ال‍ه‌ ب‍وده‌ و پ‍راک‍ن‍ش‌ م‍ن‍اس‍ب‍ی‌ درس‍طح‌ ای‍ران‌ داش‍ت‍ه‌ان‍د، ب‍رای‌ پ‍ژوه‍ش‌ ان‍ت‍خ‍اب‌ و ب‍رخ‍ی‌ از ع‍ن‍اص‍ر اق‍ل‍ی‍م‍ی‌ ه‍ر ای‍س‍ت‍گ‍اه‌ اس‍ت‍ف‍اده‌ گ‍ردی‍د روش‌ پ‍ژوه‍ش‌: ب‍ا ش‍ن‍اس‍ائ‍ی‌ گ‍ردش‌ اطلاع‍ات‌ ه‍ری‍ک‌ از ای‍ن‌ روش‍ه‍ا و داده‌ه‍ای‌ اول‍ی‍ه‌ م‍ورد ن‍ی‍از، ب‍طور دس‍ت‍ی‌ و رای‍ان‍ه‌ای‌ اق‍ل‍ی‍م‌ چ‍ن‍دی‍ن‌ ای‍س‍ت‍گ‍اه‌ م‍ح‍اس‍ب‍ه‌ و ج‍ه‍ت‌ ت‍س‍ری‍ع‌ در م‍ح‍اس‍ب‍ه‌ و ارزش‍ی‍اب‍ی‌ آن‍ه‍ا، ی‍ک‌ ن‍رم‌اف‍زار طراح‍ی‌ گ‍ردی‍د طرح‌ پ‍ژوه‍ش‌: م‍ش‍ک‍لات‌ اج‍رائ‍ی‌ و ت‍ش‍خ‍ی‍ص‌ اق‍ل‍ی‍م‍ی‌ روش‍ه‍ای‌ س‍ن‍ت‍ی‌ ن‍ی‍از ب‍ه‌ ی‍ک‌ ت‍ح‍ول‌ و ب‍ازن‍گ‍ری‌ در ج‍واب‍گ‍وی‍ی‌ ک‍ام‍ل‌ درای‍ن‌ زم‍ی‍ن‍ه‌ دارد و ی‍اف‍ت‍ن‌ ج‍ای‍گ‍اه‌ م‍دل‍ه‍ای‌ ری‍اض‍ی‌ و رای‍ان‍ه‌ای‌ درای‍ن‌ پ‍ژوه‍ش‌ م‍دن‍ظر م‍ی‌ب‍اش‍د ن‍ت‍ی‍ج‍ه‌گ‍ی‍ری‌ ک‍ل‍ی‌: ب‍اوج‍ود آس‍ان‌ ب‍ودن‌ روش‌ دوم‍ارت‍ن‌ و ک‍وپ‍ن‌، ب‍رای‌ ری‍زپ‍ه‍ن‍ه‌ ب‍ن‍دی‌ اق‍ل‍ی‍م‍ی‌ روش‌ ت‍ح‍ل‍ی‍ل‌ ع‍ام‍ل‍ی‌ و ل‍ی‍ت‍ی‍ن‌ اس‍ک‍ی‌ ب‍ه‍ت‍ر ج‍واب‍گ‍و ه‍س‍ت‍ن‍د. اس‍ت‍ف‍اده‌ از روش‌ ت‍ح‍ل‍ی‍ل‌ ع‍ام‍ل‍ی‌ ب‍دل‍ی‍ل‌ ت‍ع‍ری‍ف‌ م‍ع‍ی‍ار ت‍وس‍ط خ‍ود م‍ح‍ق‍ق‌، ن‍ی‍از ب‍ه‌ م‍ه‍ارت‌ رای‍ان‍ه‌ای‌ و اق‍ل‍ی‍م‍ی‌ ب‍ی‍ش‌ از روش‍ه‍ای‌ دی‍گ‍ر اس‍ت‌، روش‌ ک‍وپ‍ن‌ ب‍رای‌ واس‍طه‌ی‍اب‍ی‌ ن‍ت‍ای‍ج‌ در‎GIS‬ ن‍ی‍از ب‍ه‌ ی‍ک‌ اص‍لاح‌ دارد. ب‍رخ‍ی‌ از اص‍لاح‍ات‌ م‍ورد ن‍ی‍از ه‍ری‍ک‌ از روش‍ه‍ا درای‍ن‌ پ‍ژوه‍ش‌ آورده‌ ش‍ده‌ اس‍ت‌

پژوهش شامل موارد ذیل است.استان زنجان، شهرستان قزوین، فیزیوگرافی، ژئومورفولوژی، اقلیم و تأثیر آن در کشاورزی، بارندگی، کشاورزی، صنایع.

منطقه مورد مطالعه در شمالغربی ارتفاعات تالش واقع شده است. فعّالیّت‎های کوهزایی در قسمت‎های مختلف ایران هنوز هم ادامه دارد. کوه‎های تالش نیز به عنوان بخشی از پیکره جغرافیائی ایران از این قاعده مستثنی نیست. بنابراین برای آگاهی از میزان فعّالیّت‎های نیروهای درونی و تکتونیکی در دامنه شمالغربی تالش از شاخص‌های ژئومرفیک نظیر سینوزیته جبهه کوهستان، نسبت پهنای کف درّه به ارتفاع، شاخص گرادیان رودخانه و … استفاده گردیده است. شاخص گرادیان رودخانه (SL)، در پانزده حوضه شمالغربی بین 5/88 تا 9/780 محاسبه شده است. جنوبشرقی منطقه با متوسّط گرادیان 5/524 دارای گرادیان بیشتری نسبت به سایر بخش‎ها (ارتفاعات جنوب اردبیل و ارتفاعات شمالشرقی)، از فعّالیّت تکتونیکی بیشتری برخودار می‌باشد. میزان سینوزیته رودخانه در پانزده حوضه بین 1 تا 6/1 می‌باشد که نشانه فعّالیّت تکتونیکی منطقه است. مقدار نسبت پهنای کف درّه به ارتفاع آن در جنوبشرقی منطقه کمتر از دو بخش دیگر می‌باشد(64/0). این قسمت از بالاآمدگی بیشتری نسبت به سایر قسمت‎ها برخودار است و دارای درّه‌های تنگ‎تری است. جنوبشرقی منطقه بادارا بودن پائین (1/1 تا 5/1) از فعّالیّت تکتونیکی بیشتری نسبت به ارتفاعات شمالشرقی وارتفاعات جنوب اردبیل برخورداراست. به طور کلّی بررسی و مطالعه پارامترها و شاخص‌های فوق نشان می‌دهد که منطقه مورد مطالعه از نظر تکتونیکی هنوز هم فعّالیّت دارد. اما در بخش جنوبشرقی منطقه این نیروها دارای شدّت بیشتری نسبت به ارتفاعات جنوب اردبیل و ارتفاعات شمالشرقی منطقه است.