درخت حوزه‌های تخصصی

تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر آموزش مستقیم بعضی از تکنیک های تحلیل گفتمان انتقادی بر خواندن و درک مطلب زبان آموزان ایرانی صورت گرفته است. در این راستا تلاش شده است تا هر گونه تغییر مثبت در توانایی زبان آموزان در درک معنای ضمنی متن خوانشی سنجیده شود. ضمنا، هرگونه تغییردرنقطه نظرات زبان آموزان در خصوص شیوه یادگیری زبان انگلیسی پس از آموزش مهارت خوانش انتقادی از طریق تکنیک های تحلیل گفتمان انتقادی نیز مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور دو مقاله خبری از منابع آنلاین در نظر گرفته شد. جامعه آماری شامل 60 دانشجوی دوره کارشناسی رشته حقوق بودند که بطور تصادفی به دو گروه 30 نفره تقسیم شدند. از گروه آزمایشی خواسته شده بود درک خود را از هر متن در قالب یک مقاله بنویسند. آنها همچنین باید به پرسشنامه ای معطوف به بررسی تغییر نگرش یا انگیزه آنها نسبت به یادگیری زبان انگلیسی پاسخ می دادند. نتایج حاکی از آن بود که گروه آزمایشی پس از آموزش خواندن از طریق تکنیک های تحلیل گفتمان انتقادی بهتر از گروه کنترل شده عمل کردند. انگیزه آنها نیز نسبت به یادگیری زبان انگلیسی پس از آشنایی با حوزه تحلیل گفتمان انتقادی افزایش یافت.

Concerns over the phony nature of textbooks and artificiality of their contents in reflecting authentic language have been raised by a number of researchers. It has been argued that many language teaching programs result in the failure of learners of English to successfully communicate in the target language. The problem with these programs is that there is no general agreement about the success of these materials in developing the pragmatic competence necessary for interlocutors’ mutually intelligible communication[D1] . Hence, this study explored communicated requests for nonverbal/verbal goods and services (RNGS/RVGS) in the dialogues of 5 textbooks and 8 English movies. The utterances of the textbooks and movies were evaluated on six criteria deriving from research on speech act theory, politeness, and conversation analysis. These included whether the textbooks discussed second pair parts, the forms of requests, the context of request occurrence, the nature of the devices through which the requests are mitigated, and multi-turn request forms. The results of the analysis revealed that, except for re-requests and dispreferred responses of RNGS,textbooks’ strategies including forms, face, contexts of RVGS, and strategies of RNGSwere not realized through adequate examples compared to their variants in movies.Most importantly,except for bald on record, internal mitigators of RVGS, external mitigators, and direct and indirect forms of RNGS, the other request strategies in the textbooks showed less variety than those of their counterparts in the movies. Internally mitigated RVGS were the onlystrategies variouslyexploited in the textbooks.The findings revealed that textbook designers should improve their instructional materials by incorporatingmore accurate samples of communicated requests in their future textbooks.

پژوهش حاضر به منظور بررسی ارتباط میان سه متغیر مهم در معلمان زبان انگلیسی و موفقیت دانش آموزان آنها در فراگیری زبان خارجی انجام گردید. بدین منظور، به 105 معلم زبان انگلیسی از شهرهای شیراز و همدان، سه ابزار جهت جمع آوری اطلاعات داده شد: ابزار آموزش تفکر عمیق ( اکبری، بهزادپور، و دادوند، 2010)، پرسشنامه ی نگرش ها و عقاید در کنترل کلاس ((Martin, Yin, & Baldwin, 1998، و پرسشنامه ی راهبردهای یادگیری زبان (Ardasheva & Tretter, 2013). همچنین نمره آزمون نهایی درس زبان انگلیسی2673 دانش آموز پایه سوم دبیرستان این معلمان جمع آوری شد. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که ارتباط معناداری بین خصوصیات معلمان زبان انگلیسی و موفقیت زبان آموزان آنها وجود دارد. نتایج همچنین نشان داد که میان معلمان مرد و زن از لحاظ میزان تفکر و آگاهی از راهبردهای یادگیری زبان تفاوت معناداری وجود دارد؛ در حالیکه، هیچ تفاوت معناداری میان گرایش های مدیریت کلاس در بین این دو گروه مشاهده نشد. بعلاوه، تجزیه و تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که این متغیرها، می توانند حدود 47 درصد از واریانس موفقیت دانش آموزان را پیش بینی کند. در نهایت، با توجه به یافته های این پژوهش، پیشنهاداتی عملی جهت افزایش موفقیت زبان اموزان در کلاس های زبان ارئه می شود.

تحقیق حاضر به بررسی اثرات دو نوع از انواع حاشیه نویسی تعاریف واژگان بر درک مطلب خواندن در میان دانشجویانی که در سطح متوسطی از مهارت زبانی هستند پرداخته است.بدین منظور، دو گروه آزمایشی مورد مطالعه به خواندن 10 متن آکادمیک تحت شرایط مختلف مبادرت ورزیدند. یکی از گروه ها، هنگام خواندن متن چندرسانه ای کامپیوتری، از تعاریف متنی که با اشاره گر ماوس بر صفحه نمایش ظاهر می شد استفاده کرد. گروه دیگر، هنگام خواندن متون، از تعاریف ترکیبی(متن و تصویر) که به آشکارسازی معانی کلید واژگان کمک می کرد بهره جست. گروه کنترل، در مقابل،از هیچ نوع حاشیه نویسی استفاده نکرد و تنها بر متد حدس زدن تکیه کرد. نتایج تحقیق نشان داد که گروه آزمایشی که از حاشیه نویسی ترکیبی استفاده کرده بود میانگین بالاتری را نسبت به دو گروه دیگر در آزمون درک مطلب کسب نمود. در عین حال، گروهی که از تعاریف متنی استفاده کرده بود نسبت به گروه کنترل میانگین بالاتری اخذ کرد. یک توجیه آن است که به احتمال زیاد حاشیه نویسی ترکیبی تعاریف واژگان در آشکارسازی بهتر و مؤثرتر واژگان کلیدی متن خواندن کمک بیشتری می کند که در نتیجه آن درک مطلب به نحو عمیق تری صورت می گیرد.

Despite the importance of interlanguage pragmatic rating (ILP) in the second language teaching and learning context, scant attention has been devoted to it. This study aims to investigate native EFL teachers’ major criteria in assessing the speech act of complaint produced by Iranian EFL learners. To fulfill this end, two groups of experienced native raters, including American (n=47) and British (n=30) EFL/ESL teachers, were elected for evaluating the complaint discourse completion tests (DCTs) made from video-prompts which were answered by EFL learners before. The content analysis of raters’ comments on the EFL learners’ productions revealed eleven different criteria including logical reasoning and comments, politeness, linguistic appropriacy, semantic formula, interlocutors’ relationship, register choice, formality, degree of intensity, cultural accommodations, degree of directness, and finally fluency and naturalness respectively from the most to the least frequent ones. The result of the t-test and chi-square analysis proved that British and American raters differed significantly in their degree of variations and preferences of these criteria. The results further showed that EFL learners’ responses seemed unreasonable and impolite to native raters which might be due to the different cultural norms between L1 and L2 societies and consequently encourage us to be aware of the importance of teaching sociopragmatic knowledge to the EFL learners.

این مطالعه جهت بررسی کاربرد راهبردهای فراشناختی در مهارت صحبت کردن انجام گرفته و به طور خاص سعی در بررسی این موضوع دارد که در تمرینات یک سویه و دو سویه صحبت کردن چه راهبردهای فراشناختی به کار گرفته می شود. به همین منظور 60 دانش آموز سطح بزرگسال (زن) به طور تصادفی و از طریق آزمون یکسان سازی OPT انتخاب شدند و به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. برای بررسی به کارگیری راهبردهای فراشناختی از پرسشنامه فراشناختی (اکسفورد، 1990) استفاده شده است. گروه کنترل تمرینات یک سویه و دو سویه را به شیوه مرسوم انجام دادند و گروه آزمایش پس از دریافت راهبردهای فراشناختی به انجام تمرینات پرداختند. بعد از مرحله پس آزمون و مقایسه ANCOVA مشخص شد که مقدار میانگین مقایسه ای بین دو گروه تفاوت قابل توجهی داشته است. نتایج نشان می دهد که گروه آزمایش بهتر از گروه کنترل عمل کردند. از طریق آمار توصیفی و آزمون خی دو این نتیجه به دست آمده است که استفاده از راهبردهای فراشناختی در تمرینات یک سویه و دو سویه صحبت کردن متفاوت بوده و در هرکدام یک سری از این راهبردها به کار گرفته شده است.

Using a mixed methods design, the present study attempted to identify the factors influencing Iranian untrained EFL raters in rating group oral discussion tasks. To fulfil this aim, 16 language learners of varying proficiency levels were selected and randomly assigned to groups of four and performed a group discussion task. Thirty two untrained raters were also selected based on their volunteer participations. They listened to the audio files of the group discussions and assigned a score of one to six to each language learners based on their own judgments. They also provided comments on each language learners’ performance pointing to why they assigned such scores. The researchers had an interview with the raters after the rating session as well. The quantitative phase investigated whether linguistic features of accuracy, fluency, complexity and amount of talk were attended to by the raters in terms of having any relationship to the scores the raters assigned. Speech rate as an index of fluency and amount of talk turned out to be significantly correlated with the scores. Of more importance was the qualitative phase with the aim of identifying other factors that may account for the scores. The comments provided by the raters on each score and the interviews were codified based on Content Analysis (CA) approach. It was found that the raters attend not only to the linguistic features in rating oral group discussions, but they are also sensitive to the interactional features like the roles the participants take in groups tasks and the overall interaction patterns of the groups. The findings of this study may shed light on group oral assessment in terms of training the raters rating group oral tests and developing rating scales specific for group oral assessment.

Dynamic Assessment (DA) is theoretically framed within Vygotsky’s Socio-Cultural Theory (SCT) and relies on reunification of assessment and instruction. This process-oriented study of reading comprehension aims at investigating the impacts of applying computerized dynamic assessment (C-DA) which is an ongoing strand of DA on promoting at-risk advanced Iranian EFL students’ reading skills. The sample of this study comprised of 32 advanced BA students selected based on convenience sampling from Teaching English as a Foreign Language (TEFL) undergraduates from a university in Iran. In this study, the DIALANG software and the Computerized Dynamic Reading Test (CDRT) were utilized to identify the individuals’ proficiency level and to examine the effectiveness of the enrichment program (EP) in DA respectively. Upon completion of the CDRT, the learners were presented with two mediated and unmediated scores. The formula called Learning Potential Score (LPS) was also utilized in order to measure the students’ potential for learning. Analysis of the results showed that a pretest (unmediated) score was a sufficient indication neither for measuring individuals’ ability nor for preparing an effective lesson plan for them. The findings of this investigation may prove to be significantly useful for those who are concerned about individuals requiring a lot of attention, that is, at-risk or retarded learners within the realm of DA.

Despite the general findings that address the positive contribution of teaching pragmatic features to interlanguage pragmatic development, the question as to the most effective method is far from being resolved. Moreover, the potential of literature as a means of introducing learners into the social practices and norms of the target culture, which underlie the pragmatic competence, has not been fully explored. This study, then, set out to investigate the possible contribution of plays, as a medium of instruction, to the pragmatic development through either explicit or implicit mode of instruction. To this end, 80 English-major university students were assigned to four experimental groups: two literary and two nonliterary groups. One of the literary groups (Implicit Play) received typographically enhanced plays containing the speech acts of apology, request, and refusal and the other (Explicit Play) received the same treatment in addition to the metapragmatic instruction on the acts. The medium of instruction for the nonliterary groups were dialogs containing the given functions; they were also given either enhanced input (Implicit Dialog) or input plus metapragmatic information (Explicit Dialog). Analyses of the four groups’ performance on a Written Discourse Completion Test (WDCT) before and after the treatment did not show any advantage for the literary medium, i.e., there was no significant difference between literary and nonliterary groups. It was rather the mode of instruction that mattered most, where explicit groups outperformed their implicit counterparts. These findings indicate that even though implicit teaching, that is, exposure to enhanced input followed by some awareness-raising tasks, is effective in pragmatic development, it cannot contribute so much to learning as can the explicit instruction