درخت حوزه‌های تخصصی

هدف این تحقیق بررسی رابطه بین رفتار مربیان با اثربخشی گروهی آن ها از دیدگاه دانشجویان است. جامعه آماری این تحقیق را انشجویان شرکت کننده در اولین دوره المپیاد ملی ورزش دانشجویی تشکیل میدهد (372 نفر) که 190 نفر بر اساس فرمول کرجسی و مورگان به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های مقیاس رهبری در ورزش (چلادوری وصالح، 1980) و اثربخشی گروهی (فردمن و یار براق، 1985) استفاده شد. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از آلفای کرونباخ برای مقیاس رهبری در ورزش 85/0 و اثربخشی گروهی 79/0 به دست آمده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها، علاوه بر آمار توصیفی از آمار استنباطی مانند ضریب همبستگی پیرسون، آزمون کولموگروف - اسمیرنوف، واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد بین اثربخشی گروهی و مؤلفه های سبک رهبری (رفتار آموزشی، رفتار دمکراتیک، رفتار حمایت اجتماعی و رفتار بازخورد مثبت) رابطه معنی داری وجود دارد (05/0p≤)، ولی بین اثربخشی گروهی و رفتار آمرانه رابطه ای وجود ندارد. همچنین، مقایسه رفتارهای مختلف مربیان نشان داد که در بین دانشگاه های کشور تنها در رفتار دمکراتیک اختلاف معنی داری وجود دارد و در میان رفتارهای دیگر، تفاوت معنی دار نیست. با توجه به نتایج تحقیق میتوان گفت که سبک رهبری مربیان از عوامل مؤثر بر بهبود اثربخشی گروهی است؛ بنابراین توصیه میشود مربیان از سبکهای رهبری مناسب استفاده کند.

هدف از تحقیق حاضر، طراحی و تدوین راهبرد توسعه ورزش قهرمانی استان کردستان بود. روش تحقیق، توصیفی و از نوع مطالعات موردی بود. جامعه آماری تحقیق استادان تربیت بدنی استان، مدیران ادارات تربیت بدنی و معاونان مدیرکل استان، مربیان تحصیلکرده و دانشجویان کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی استان بودند. نمونه آماری تحقیق، 32 نفر بودند که به علت محدود بودن جامعه آماری، به صورت کل شمار انتخاب شده بودند. برای جمع آوری اطلاعات از منابع کتابخانه ای و مرور ادبیات و پیشینه تحقیق، مصاحبه و پرسشنامه های باز و بسته استفاده شد. پس از تهیه پرسشنامه بسته به منظور چارچوب و راهنمای پژوهش روایی آن توسط استادان و متخصصان مربوطه و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ و با ضریب 88/0 تایید شد. برای تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق از آزمون فریدمن و بحث و تبادل نظر گروهی استفاده شد. باتوجه به نمره نهایی ماتریس ارزیابی عوامل داخلی (29/2) و ماتریس ارزیابی عوامل خارجی (44/2)، مشخص شد که جایگاه راهبردی ورزشی قهرمانی استان کردستان در منطقه WT قرار دارد. در انتها با توجه به یافته های تحقیق و به ویژه در نظر گرفتن جایگاه راهبردی استان و بحث و تبادل نظر گروهی با خبرگان و مسئولان استان، راهبردهای لازم برای توسعه ورزش قهرمانی استان تدوین شد.

تکواندو از هنرهای رزمی باستانی در کشور کره است که امروزه در کشور ما بسیار مورد توجه افراد جوان قرار گرفته است. هدف از انجام این پژوهش تعیین نیم رخ شاخص های استعدادیابی در رشته تکواندو (زنان) ایران است. جامعه آماری تحقیق حاضر کلیه ورزشکاران شرکت کننده در مسابقات تکواندو قهرمانی کشور در سال 1387، در رده سنی نوجوانان 15- 17 سال و جوانان بیش از 17 سال بود. بدین منظور 72 تکواندوکار زن نخبه شامل نفرات: اول، دوم، سوم و سوم مشترک که به صورت نمونه گیری هدفمند گزینش شده بودند، به عنوان نمونه آماری پژوهش انتخاب شدند. با توجه به هدف پژوهش، از روش های آمار توصیفی تعیین شاخص های مرکزی و پراکندگی برای تهیه هنجارهای مربوط به هر یک از متغیرها استفاده شد. نتایج پژوهش در متغیرهای پیکرسنجی، فیزیولوژیکی، زیست - حرکتی و روانی-حرکتی، نیم رخ زنان تکواندوکار نخبه را برای استفاده در امر استعدادیابی ارائه می کند. این یافته ها میتواند معیاری مهم برای استعدادیابی باشد و ما را در انتخاب ورزشکاران مستعد یاری نماید.

این پژوهش در صدد بر آمد اقدام به شناسایی فعالیت ها و ورزش های تفریحی و همگانی مورد علاقه مردم چهار استان جنوبی کشور (بوشهر، خوزستان، سیستان و بلوچستان و هرمزگان) و تعیین اولویت آنها نماید.روش این تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی است و به صورت پیمایشی انجام شده است. برای انجام این پژوهش، اقدام به تهیه پرسشنامه محقق ساخته ای نسبتاً جامع گردید که روایی آن با استفاده از نظرات ارزشمند متخصصان و خبرگان و پایایی آن (Chronbach Alpha= 0.84) با استفاده از تحقیق راهنما مورد تایید قرار گرفت. نمونه آماری این پژوهش را 1034 نفر از اقشار مختلف مردم ساکن در مراکز این چهار استان تشکیل می دادند. یافته ها نشان داد که 75.33 درصد از مردم این چهار استان ورزش نمی کنند. نمونه ها بیشتر در فعالیت های ورزشی غیر رقابتی مشارکت داشتند (62.08 درصد)، به قصد لذت بردن به ورزش می پرداختند، و در زمان کاری و در مجموعه های ورزشی ورزش می کردند. همچنین در این پژوهش، فهرستی از ورزش هایی که نمونه های پژوهش به آن می پرداختند و ورزش های مورد علاقه ارائه شده است و در انتها نیز مدلی از نحوه تاثیر عوامل شناخته شده بر یکدیگر با استفاده از روش مدل سازی معادله ساختاری ارائه شده است.

هدف از این تحقیق، بررسی رابطه بین دلبستگی شغلی دبیران تربیت بدنی و جو سازمانی مدارس مقطع متوسطه شهر اهواز بود. به این منظور 146 دبیر تربیت بدنی مرد و زن شهر اهواز به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شدند. روش تحقیق از نوع توصیفی همبستگی و به شکل میدانی انجام شد. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه محقق ساخته جهت بررسی برخی از ویژگی های فردی آزمودنی ها، پرسشنامه استاندارد دلبستگی شغلی ادواردز و کیلپاتریک (1984) و پرسشنامه استاندارد جو سازمانی سوسمان و دیپ (1989) بود. پایایی پرسشنامه ها از طریق ضریب آلفا کرونباخ به ترتیب 74/0 و 83/0 و روایی سازه پرسشنامه ها از طریق بارتلت تست به ترتیب 75/0 و 78/0 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. آزمون فرضیه های تحقیق در سطح 05/0 P< انجام شد. یافته های تحقیق نشان داد میانگین دلبستگی شغلی دبیران مرد و زن شهر اهواز تقریباً یکسان است (55/52 در مقابل 96/52). میانگین جو سازمانی مدارس پسرانه اندکی کمتر از میانگین جو سازمانی مدارس دخترانه است (94/57 در مقابل 32/60). بین دلبستگی شغلی دبیران تربیت بدنی و جو سازمانی مدارس متوسطه رابطه مثبت معنی دار وجود دارد (45/0=r، 001/0=P). بین دلبستگی شغلی دبیران مرد و زن تفاوت معنی دار وجود ندارد (348/0-=t، 729/0=P). بین جو سازمانی مدارس پسرانه و دخترانه (19/1-=t، 236/0=P) و بین دلبستگی شغلی دبیران (68/1=t، 17=P) در نواحی چهارگانه آموزش و پرورش شهر اهواز تفاوت معنی دار (45/0=F، 71/0 = P) مشاهده نشد. براساس نتایج تحقیق به مدیران و مسئولان آموزش و پرورش توصیه می شود از طریق فراهم کردن جو سازمانی مطلوب و مناسب در مدارس موجب دلبستگی شغلی و افزایش کارآیی و اثربخشی دبیران شوند.

هدف از این تحقیق، بررسی نگرش دانشجویان ساکن در خوابگاه های دانشگاه تهران به ورزش همگانی بود که با استفاده از روش توصیفی از نوع پیمایشی انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق، کلیه دانشجویان (7439 نفر) ساکن در مجتمع های خوابگاهی کوی دانشگاه تهران بودند که از میان آنها 370 نفر براساس جدول مورگان به صورت تصادفی – طبقه ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روایی این پرسشنامه را 10 نفر از استادان صاحب نظر مدیریت ورزشی تایید کردند و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ 82/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی (جدول، نمودار و درصد فراوانی) استفاده شد. نتایج نشان داد که 1/73 درصد کل دانشجویان در فعالیت های ورزش همگانی مشارکت و 9/26 درصد نیز در هیچ گونه فعالیت ورزشی مشارکت نمی کنند. موانع و محدودیت های مشارکت دانشجویان به ترتیب مشغله زیاد، پرداختن به مسائل دیگر، تنبلی و بی حوصلگی بود. عوامل تشویق و ترغیب دانشجویان به ترتیب اولویت شامل تناسب اندام، کسب نشاط و لذت و حفظ تندرستی بود. 82 درصد دانشجویان در حد زیاد از عوامل مثبت ورزش همگانی بر جسم و روان آگاهی داشتند. 2/53 درصد آنها در حد متوسط و 7/32 درصد در حد زیاد از فعالیت های ورزش همگانی خوابگاه رضایت داشتند. 2/5 دانشجویان در اوقات فراغت به نسبت خیلی زیاد، 7/49 درصد در حد زیاد و 1/45 درصد در حد کم به فعالیت های ورزش همگانی می پرداختند.

عوامل بسیاری بر خصوصی سازی باشگاه های ورزشی تاثیرگذارند. هدف از انجام این پژوهش، شناخت عوامل اجتماعی و قانونی موثر بر روند خصوصی سازی باشگاه های ورزشی و ارزشگذاری یا اولویت بندی آنها با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی بود. به این منظور با روش های کتابخانه ای و میدانی عوامل موثر جمع آوری و درخت سلسله مراتب تصمیم گیری تدوین شد. سپس با استفاده از آن، پرسشنامه مطالعه استخراج شد. نرخ سازگاری کمتر از 1 /0 نشانه سازگاری قضاوت هاست. از آنجا که رتبه بندی عوامل باید با نظر خبرگان موضوع انجام گیرد، 45 نفر به عنوان خبره شناسایی شدند و پرسشنامه در اختیار آنها قرار گرفت. نتایج نشان داد عوامل قانونی با وزن 618 /0 در مقایسه با عوامل اجتماعی با وزن 382 /0 در اولویت است. در مدل کل از بین 12 عامل، عامل های «درصد اهمیت ورزش در برنامه های توسعه اقتصادی – اجتماعی ورزش کشور»، «فقدان قوانین لازم و هماهنگ با اجرای فرایند واگذاری»، «چگونگی اتخاذ روش های مناسب در مراحل مختلف اجرا» و «وجود قوانین و مقررات دست و پاگیر»، به ترتیب دارای بیشترین اولویت هستند. اولویت بندی حاصل می تواند کمک شایانی به مدیران اجرایی در خصوصی سازی باشگاه های ورزش کند.

هدف این تحقیق، تعیین ارتباط خودکارآمدی شغلی با عملکرد پژوهشی اساتید تربیت بدنی در دانشگاه های شهر تهران است. به این منظور، 116 استاد و مدرّس تربیت بدنی با میانگین سن 7/3±36 سال و سابقة تدریس 75/2±6/5 سال از دانشگاه های شهر تهران (11 دانشکده) در نیم سال دوم تحصیلی 1388- 89 انتخاب شدند و پرسشنامه های اطلاعات فردی و خودکارآمدی شغلی اساتید تربیت بدنی را تکمیل کردند. برای امتیازدهی فعالیت های پژوهشی از آیین نامة وزارت علوم، تحقیقات و فناوری برای ارتقای مرتبة اعضای هیئت علمی دانشگاه ها استفاده شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره در سطح 05/0≥p تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد عملکرد پژوهشی اساتید با باورهای خودکارآمدی آنان در تدریس تئوری (001/0≥p ,48/0=r)، پژوهش (001/0≥p ,73/0=r)، تدریس عملی (01/0≥p ,41/0=r) و خودکارآمدی شغلی (001/0≥p ,54/0=r) ارتباط معنیداری دارد. علاوه بر این، تحلیل رگرسیون نشان داد خودکارآمدی در تدریس تئوری (002/0=p ,386/0= β)، پژوهش (001/0>p ,401/0= β) و در تدریس عملی (037/0=p ,331/0= β) پیش بینیکننده های معنیدار عملکرد پژوهشی میباشند که 6/31 درصد از واریانس عملکرد پژوهشی را تبیین میکنند. یافته های این تحقیق پیشنهاد میکند که باورهای خودکارآمدی در قبال پژوهش، تدریس تئوری و تدریس عملی، به ترتیب، تعیین کننده های مهم عملکرد پژوهشی میباشند. این نتایج در راستای بهبود بهره وری پژوهشی اساتید تربیت بدنی قابل استفاده است.

تحقیق حاضر با هدف مقایسة عوامل استرس زای شغلی مدیریتی و راهکارهای فردی مواجهه با آن در میان مسئولان ورزش شرکت نفت ایران انجام شده است. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی-پیمایشی است. مسئولان ورزش شرکت ملی نفت در سه گروه مدیران، کارشناسان و مربیان بررسی شدند. تعداد کل این افراد 170 نفر بود که از میان آن ها، با استفاده از جدول مورگان، 117 نفر از طریق نمونه گیری تصادفی نظام دار انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد اشپیل برگر (1984) (با پایایی 905/0 =α) و راهکارهای فردی مواجهه با استرس شغلی اسیپو و اسپوکان (1988) (با پایایی 89/0 =α) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کولموگروف-اسمیرنوف، تحلیل واریانس با اندازه گیریهای مکرر، شفه و ANOVA استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد گروه کارشناسان ورزشی، در مقایسه با دو گروه دیگر بیشترین میزان عوامل استرس زای شغلی مدیریتی (با میانگین 77/5) را تجربه کردند، اما میزان استرس زایی این عوامل در گروه ها متفاوت بود. مهم ترین عامل استرس زای شغلی مدیریتی در گروه مدیران ورزش ابهام نقش (با میانگین 35/5)، در گروه کارشناسان ورزش عامل جریان رشد و ارتقاء (با میانگین 84/5) و در گروه مربیان ورزش عامل فناوری مربوط به شغل (با میانگین 41/5) بود. مقایسة راهکارهای فردی مواجهه با استرس شغلی در این گروه ها نشان داد در میان راهکارها بیشترین میزان استفاده از عامل حمایت اجتماعی با میانگین (32/3) و کمترین میزان استفاده مربوط به عامل تفریح و سرگرمی با میانگین (42/1) بود. نمرة استاندارد T و تطبیق آن با جدول استاندارد موجود نشان داد هر سه گروه در سطح متوسط از راهکارهای فردی مواجهه با استرس شغلی استفاده میکنند، اما میزان استفاده از این راهکارها در گروه ها متفاوت بود. سطح معنیداری به دست آمده از آزمون ANOVA نشان داد بین میزان استرس شغلی مدیریتی تفاوت معنیداری در بین سه گروه وجود نداشت (18/0 p=)، ولی در میزان استفاده از راهکارهای مدیریتی مواجهه با استرس شغلی تفاوت معنیداری مشاهده شد (01/0p= ). همچنین نتایج آزمون تعقیبی شفه (0148/0 p =) نشان داد تفاوت موجود در راهکارهای فردی مواجهه با استرس شغلی میان کارشناسان و مربیان بود. همچنین میانگین نمرات مدیران ورزش نشان داد این گروه، در مقایسه با دو گروه دیگر در سطح بالاتری از راهکارهای فردی مواجهه با استرس شغلی استفاده میکنند.

هدف از انجام این پژوهش، بررسی چالش های داخلی (درون سازمانی) و چالش های بیرونی (محیطی) ورزش همگانی کشور است. جامعه آماری پژوهش را مدیران سازمان تربیت بدنی، مدیران و متخصصان فدراسیون ورزش های همگانی و اعضای هیئت علمی مدیریت ورزش دانشگاه های تهران تشکیل میدادند که در مجموع، 73 نفر بودند. روش پژوهش توصیفی و از لحاظ هدف، کاربردی بود. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه محقق ساخته بود که به صورت مقطعی و در سال 1388 در میان جامعه آماری توزیع شد. برای تعیین روایی پرسشنامه از نظرات استادان و متخصصان استفاده و نظرات آنها در پرسشنامه اعمال شد. همچنین 18 پرسشنامه به صورت مقدماتی در میان جامعه آماری توزیع و پس از جمع آوری، پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ، 91% گزارش شد. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از آمار توصیفی و در بخش آمار استنباطی از آزمون های فریدمن، کولموگروف-اسمیرنف و آزمون یومان ویتنی استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد بین چالش های ورزش همگانی در دو بُعد درونی و بیرونی تفاوت معنیداری وجود دارد که این چالش ها به ترتیب الویت بیان شدند. در نهایت، بین نظرات اعضای هیئت علمی و مدیران ورزشی در استراتژیهای مطرح شده تفاوت معنی داری مشاهده نشد. استراتژیهای ورزش همگانی برای مقابله با این چالش ها باید به گونه ای تدوین شود که بتواند با استفاده مناسب از قوت ها و فرصت های موجود مانند حمایت های قانونی و دینی، وجود متخصصان و کارشناسان و تعدد رسانه های ورزشی بتوانند از ضعف های سازمان بکاهند و در جهت برخورد با تهدیدات محیطی پیش رو عمل کنند.

امروزه، خطرپذیری و خودکارآمدی به عنوان دو مؤلفة مهم و تأثیرگذار بر موفقیت ورزشکاران، مورد توجه روان شناسان ورزشی قرار گرفته اند. هدف از این پژوهش بررسی رابطة خطرپذیری، خودکارآمدی و عملکرد صخره نوردان زن و مرد ایرانی است. شرکتکنندگان در این تحقیق شامل 170 صخره نورد زن و مرد (101 نفر مرد و 69 نفر زن) بودند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامة هیجان خواهی و تکانشگری زاکرمن (2002) و پرسشنامة خودکارآمدی صخره نوردان لولین و سانچز (2008) بود. برای تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، کولموگروف-اسمیرنف و t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد خطرپذیری (014/0 p=) و خودکارآمدی (001/0 p=) رابطة مثبت و معنیداری با عملکرد دارند. همچنین همبستگی مثبتی بین خطرپذیری و خودکارآمدی مشاهده شد (69/0, r= 001/0 P=). نتایج آزمون t مستقل تفاوت معنیداری بین خطرپذیری (05/0 p<) و خودکارآمدی (01/0P<) صخره نوردان زن و مرد نشان نداد؛ یعنی خطرپذیری و خودکارآمدی صخره نوردان زن و مرد ایرانی یکسان است.

هدف این پژوهش بررسی رابطة بین نوآوری و کارآفرینی در فدراسیون های موفق است. در این پژوهش که از نوع مطالعات توصیفی - پیمایشی است، پنج فدراسیون موفق که هر سال از طرف سازمان تربیت بدنی انتخاب میشوند، بررسی شده اند. جامعة آماری پژوهش 40 نفر است که اعضای هیئت رئیسه (5 نفر) و 3 نفر کارشناس از هر فدراسیون (جمعاً 8 نفر از هر فدراسیون) را در بر میگیرد. در این پژوهش رابطة بین نوآوری و کارآفرینی در فدراسیون های موفق بررسی شد و نتایج پژوهش نشان داد بین نوآوری و کارآفرینی در مدیران و کارشناسان فدراسیون های موفق رابطة مثبت و معنیداری وجود ندارد. این فدراسیون های موفق عبارتند از: فدراسیون کبدی، فدراسیون جانبازان و معلولین، فدراسیون بدن سازی و پرورش اندام، فدراسیون دو و میدانی و فدراسیون دوچرخه سواری.

هدف این پژوهش بررسی عوامل مؤثر بر جذب سرمایه گذاری در ورزش استان خوزستان است. پژوهش از نوع توصیفی - پیمایشی و به روش میدانی انجام شد. جامعه آماری شامل مدیران اداره های تربیت بدنی استان (145 نفر) بود. ابراز جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود که بخش اول 8 سؤال در مورد ویژگی های فردیً و بخش دوم 42 سؤال در هفت حوزه (جغرافیایی، اجتماعی- فرهنگی، اقتصادی- سیاسی، زیرساخت های فیزیکی، نیروی انسانی کارآمد، تمایل به ورزش های تجاری و نگرش مدیران به وضع موجود سرمایه گذاری) مطرح می کرد. روایی محتوایی پرسشنامه توسط متخصصان تربیت بدنی و مدیریت بررسی شد و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ 97/0 محاسبه شد. برای توصیف ویژگی های فردی آزمودنی ها و حوزه های هفت گانه از روش های آمار توصیفی و برای آزمون فرضیه ها از روش های آمار استنباطی ضریب همبستگی کندال و اسپیرمن استفاده شد. یافته های توصیفی نشان داد حوزه زیر ساخت های فیزیکی با میانگین 3/25 و حوزه نگرش مدیران با میانگین 5/4 به ترتیب بیشترین و کمترین اهمیت را به خود اختصاص داده اند. همچنین، آزمون فرضیه ها نشان داد به جز حوزه نگرش مدیران، سایر حوزه های شش گانه با میزان جذب سرمایه گذاری رابطه مثبت و معنی دار دارند. با توجه به یافته های تحقیق پیشنهاد می شود از طریق جذب حامیان مالی، ویژه صنایع بزرگ منطقه مانند شرکت ملی نفت، گاز، پتروشیمی و حفاری برای توسعه ورزش استان خوزستان در حوزه های مذکور برنامه ریزی های لازم انجام شود.

به منظور تحلیل عوامل موثر بر افزایش بهره وری اماکن ورزشی و دستیابی به اهداف پژوهش، سه نوع پرسشنامه شامل اطلاعات فردی، شناسنامه اماکن ورزشی و عوامل موثر بر بهره وری اماکن ورزشی (7 محور) تهیه و پس از تعیین اعتبار (ضریب آلفای کرونباخ، 835 /0)، بین دبیران ورزش همدان توزیع شد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات وضع موجود از آمار توصیفی و برای بررسی فرضیه های پژوهش از روش های آمار استنباطی مانند آزمون فریدمن و کروسکال- والیس استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که به ترتیب اولویت، عامل نیروی انسانی با میانگین 73 /412، عامل کالبدی با میانگین 30 /374، عامل مدیریت با میانگین 63 /338، عامل برنامه ریزی با میانگین 50 /337، عامل کنترل و نظارت با میانگین 06 /208، عامل تعمیر و نگهداری با میانگین 51 /137 و عامل مالی با میانگین 27 /130 بر بهره وری اماکن ورزشی تاثیر می گذارند. نتایج به دست آمده با نتایج بیشتر پژوهش های انجام گرفته در زمینه بهره وری، مطابقت دارد.

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطة بین توانمندسازی و رفتار شهروندی سازمانی کارکنان اداره کل تربیت بدنی استان تهران است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان اداره کل تربیت بدنی استان تهران تشکیل می دادند که از میان آنان 150 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی معنیدار که برای گردآوری اطلاعات از پرسش نامه توانمندسازی اسپریتزر (1995) و پرسشنامه رفتار شهروندی پودساکف (1990) استفاده شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شد. نتایج این تحقیق نشان داد که بین توانمندسازی کارکنان و مؤلفه های آن با رفتار شهروندی سازمانی آنان با اطمینان 99/. رابطه ای معنیدار وجود دارد. در تبیین این نتایج می توان گفت که هر چه میزان توانمندی کارکنان بیشتر باشد، رفتارشهروندی سازمانی آن ها بیشتر خواهد شد. نتایج حاصل از رگرسیون نشان می دهد که از میان پنج مؤلفه توانمندسازی «احساس شایستگی»، «معنی داری» و «تأثیر» در پیش بینی رفتار شهروندی سازمانی معنیدار هستند.

هدف از این تحقیق، بررسی ارتباط بین عوامل روانشناختی توانمندسازی (احساس معنی دار بودن، شایستگی، خودتعیینی، تاثیر و اعتماد) و کارآفرینی سازمانی کارکنان اداره کل تربیت بدنی استان خراسان رضوی است. به این منظور، 61 نفر از کارکنان اداره کل تربیت بدنی استان خراسان رضوی به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود که به منظور جمع آوری اطلاعات لازم در مورد عوامل روانشناختی توانمندسازی از پرسشنامه 18 سوالی سنجش توانمندی روانشناختی اسپریتزر و برای سنجش کارآفرینی سازمانی از پرسشنامه صمد آقایی استفاده شد. به منظور بررسی ارتباط عوامل روانشناختی توانمندسازی و کارآفرینی سازمانی، از آزمون آماری ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. محاسبات آماری از طریق نرم افزار SPSS نسخه 5/1 انجام گرفت. نتایج نشان داد بین چهار عامل کلیدی روانشناختی توانمندسازی شامل: احساس معنی داری بودن، احساس خودتعیینی، احساس تاثیر و احساس اعتماد، با کارآفرینی سازمانی رابطه ستقیم و معنی داری وجود دارد (05/0 >P)، اما بین احساس شایستگی و کارآفرینی سازمانی رابطه معنی داری وجود ندارد (05/0>P).

امروزه درک صحیح و داشتن مهارت های لازم برای اصلاح امور، همچنین ایجاد فرهنگی مبتنی بر دانش و یادگیری مستمر در سازمان از عناصر مهم در مدیریت کلان سازمان های ورزشی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط مهارت های سه گانه مدیریتی با یادگیری سازمانی در مدیران سازمان تربیت بدنی و ارائه مدل براساس AHP تدوین شده است. روش تحقیق همبستگی بوده و به شکل میدانی صورت گرفته است. جامعه آماری پژوهش کلیه کارشناسان سازمان تربیت بدنی (300 نفر) و متخصصان مدیریت ورزشی (10 نفر) است که براساس نمونه گیری منظم سیستماتیک حجم نمونه 126 نفر تعیین شد. از پرسشنامه محقق ساخت مهارت های مدیران (96 /0 = α)، پرسشنامه یادگیری سازمانی مارکوارت (97 /0 = α) و پرسشنامه محقق ساخت AHP استفاده شد. برای آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج آزمون اسپیرمن نشان دهنده ارتباط معنادار مهارت ادراکی با یادگیری سازمانی (01 /0 P<، 364 /0 = rho) است. یافته های پژوهش نشان داد که 8 /42 درصد واریانس یادگیری سازمانی مربوط به مهارت های سه گانه مدیریتی و مهارت ادراکی بیشترین اهمیت را در پیش بینی تغییرات یادگیری سازمانی داراست (001 /0 P< ، 002 /1 = β). براساس یافته های حاصل از تحلیل مولفه های یادگیری سازمانی به وسیله نرم افزار Expert Choice11 و بر مبنای روش AHP، فرهنگ سازمانی با میانگین وزن 4096 /0 بیشترین اولویت را داشت. براین اساس اهمیت و ضرورت مهارت های مدیریتی و آشنایی مدیران با اولویت به کارگیری مولفه های یادگیری سازمانی نقشی مهم در بهره وری سازمانی دارد.

هدف از تحقیق حاضر، شناسایی و ارائه وضعیت مطلوب «نظام مدیریت رسانه های ورزشی کشور» بر مبنای دیدگاه جمعی از صاحبنظران درجه اول رسانه ای و ورزشی کشور است. برای دسترسی به نظریه ای مطلوب از دیدگاه متخصصان مذکور از روش کیو (Q) استفاده شد. پرسشنامه ای محقق ساخته شامل 60 سوال و براساس طیف لیکرت هفت ارزشی طراحی و روایی آن توسط متخصصان و استادان دانشگاه ها تایید شد. جامعه آماری شامل صاحبنظران علوم ارتباطات و تربیت بدنی و حجم نمونه 20 نفر است. نمونه گیری به صورت غیرتصادفی و هدفمند انجام گرفت. در این پژوهش از آمار توصیفی برای توصیف وضعیت پاسخ-دهندگان و در بخش آمار استنباطی از آزمون های پیرسون و تحلیل عاملی برای همبستگی بین پاسخگویان استفاده شد. براساس نتایج به دست آمده و مشابهت پاسخ ها، پاسخگویان به دو گروه 12 رسانه ای و 8 (ورزشی) نفری تقسیم شد. مقایسه دیدگاه های این دو گروه متخصص براساس نمره های استاندارد «z» نشان می دهد که دو گروه از مجموع 60 گویه تحقیق با 50 گویه موافق (توافق مثبت و منفی) بودند. در نهایت نتایج تحقیق نشان داد که دیدگاه های نظام مدیریت رسانه خدمت محور به-عنوان مطلوب ترین نظام مدیریت رسانه های ورزشی مورد پذیرش قرار گرفت.