فیلترهای جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۷٬۸۶۱ تا ۷٬۸۸۰ مورد از کل ۱۲٬۷۹۱ مورد.
نمونه وسواس محققین
استراتژی سرزمینهای سوخته؛ نقش حشمت الملک در گسترش نفوذ انگلیس در سیستان
منبع:
تاریخ معاصر ۱۳۷۷ شماره ۶
حوزه‌های تخصصی:
جایگاه پیشکش ها در درآمدهای روزگار ناصری بر پایه اسناد 1313 1264 قمری(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
پیشکش کردن و انواع آن از پدیده های اجتماعی گسترده در تاریخ ایران به ویژه دوره قاجار بود که نشانه ها و آثارَش را در بسیاری از زمینه ها و کُنش های اجتماعی آن روزگار می توان یافت؛ چنان که آرام آرام صورت پنهانَش آشکار و به کاری فراگیر و منبعی مالی برای دربار بدل شد. پیشکش ها در سنجش با دیگر منابع مالی قاجاریان، چه جایگاهی داشت و آیا این جایگاه ثابت و مستمر ماند؟ این مقاله به شیوه توصیفی تحلیلی در پی پاسخ گویی به این پرسش، به بررسی منابع تاریخی دست اول آن دوره (اسناد و سفرنامه ها) می پردازد و به چگونگی رواج پیشکش و چیستی روش های دریافت و پرداخت آن نیز پاسخ می گوید. گمان می رود برخی از گونه های پیشکش پس از کاهش منابع درآمد دربار قاجار، نه به صورت بُرهه ای، بلکه همیشگی و سامان مند عرضه می شده باشد. بنابراین، بخشی از هزینه های دربار ناصری به صورت مدوَن و معین، معطوف به پیشکش ها فراهم می آمد.
دیدار با امام
منبع:
شهروند ۱۳۸۷ تیر شماره ۵۲
حوزه‌های تخصصی:
شاه و آمریکابیها (2)
منبع:
نگین مهر ۱۳۵۸ شماره ۱۷۱
حوزه‌های تخصصی:
یادگار امام و دفتر امام
منبع:
شاهد یاران ۱۳۸۵ شماره ۱۷
حوزه‌های تخصصی:
شهید آیت الله صدوقی و قانون اساسی
منبع:
شاهد یاران ۱۳۸۷ شماره ۳۴
حوزه‌های تخصصی:
قسمت اقتصادی: هرج و مرج اقتصادی
حوزه‌های تخصصی:
گفت و گو با دوست و همکار شهید سیدمرتضی آوینی
منبع:
شاهد یاران ۱۳۸۷ شماره ۳۱
حوزه‌های تخصصی:
کارنامه ایران شناسی در آمریکا
منبع:
یاد ۱۳۷۷ شماره ۵۱ و ۵۲
حوزه‌های تخصصی:
نگاهی به جمع اسلامیت و جمهوریت در نظر شهید آوینی
منبع:
شاهد یاران ۱۳۸۷ شماره ۳۱
حوزه‌های تخصصی:
تأثیر اقطاع داریِ نظامی بر تضعیف ارکان سیاسی سلجوقیان(مقاله علمی وزارت علوم)
منبع:
تاریخ اسلام و ایران دوره جدید پاییز ۱۳۹۷ شماره ۳۹ (پیاپی ۱۲۹)
133 - 155
حوزه‌های تخصصی:
سلجوقیان پس از ورود به ایران با مدیریت نخبگان ایرانی، هویت قبیله ای خویش را با ایجاد سپاه ثابت و ساختار دیوانی منظم، به یک امپراتوری قدرتمند تغییر دادند. خواجه با احیای سنت دیرینه اقطاع داری و واگذاری حکومت ولایات مرزی به غلام امیران، دو نهاد نظامی و اقتصادی اقطاع را به هم پیوند داد تا علاوه بر تحدید گستره حکومت و تسهیل اداره آن، بر تأمین هزینه های نظامی هم فائق آید.ساختار حکومت سلجوقی از مثلثِ قدرتِ سلطان، وزیر و امیر تشکیل شده بود. همواره در دوران اقتدارِ حکومت، سلطان در رأس این مثلث و بر دو رکن دیگر مسلط بود، اما در دوره انحطاط، این امیرمقطعان بودند که با تبدیل شدن به حاکمانی سرکش، دو پایه دیگر قدرت را تحت سیطره قرار دادند. این مقاله به دنبال تحلیل تأثیر اقطاع داری بر تضعیف سلطنت و وزارت است و بر این مدعاست که اقطاع داری با کاهش دامنه سیطره سیاسی سلطان با ایجاد ولایات نیمه مستقل و گاه یاغی و رقیب تراشیِ شاهزادگان، سلطنت را تضعیف کرد و از طریق تصاحب درآمدهای مالیاتی و عدم پاسخ گویی به وزیران با عزل و نصب و در نهایت قتل آنها تضعیف این نهاد را فراهم ساخت.
یادداشت های گذشته
حوزه‌های تخصصی: