عشایر

هدف مقاله، تبیین معنی شناختی فرایند یادگیری اعضای یاریگری واره از واقعیات محیط، اجتماع و اقتصاد زیست روزانه آنان است که بر رابطه تجربه-ذهن-زبان اعضا در کُنش با این سه مبتنی است. مطالعه این هدف، ابتدا با یک تفکّر سه گانه و سپس دو روش اسنادی و تأویل فرایند تبدیل "مفاهیم انتزاعی" به "نمادهای عینی" برای کشف معنا در فرایند شناخت و یادگیری اعضای واره بکار برده شد زیرا، دانش روستاییان و عشایر مستقل از اندیشه آنان نیست. نتایج نشان داد که اولا، کسب مفاهیم انتزاعی توسط اعضا و کُنش مجدّد آنان با محیط های سه گانه مذکور در زیست روزانه با ابزار در دسترس، به شناخت و یادگیری جدید می انجامد؛ ثانیا، تداوم کنش، یادگیری بیشتر را برای توسعه روستا و عشایر به دنبال دارد. بنابرین، معنی شناسی، سویه نو انسان شناسی یاریگری، توسعه روستائی و عشایری را تسریع می کند.. پیشنهاد می شود مطالعات این دو حوزه با همکاری اندیشمندان علوم اجتماعی، شناختی و رایانه، برای هوشمندسازی توسعه جوامع به طورعام و روستا و عشایر به طور خاص با الگوی این مقاله بسترسازی شود."،