قدرت سخت

هدف: هدف از پژوهش حاضر شناخت مولفه های قدرت نرم در مکتب حاج قاسم سلیمانی است روش : در این پژوهش ابتدا یک مدل نظری برای مولفه های قدرت نرم ارائه می گردد و سپس با تکیه بر آن مولفه های قدرت نرم در مکتب حاج قاسم سلیمانی با روش تحلیلی، تفسیری تبیین می گردد. یافته ها: یافته ها نشان می دهد، مولفه های فرهنگی _ اعتقادی، اجتماعی _ انسانی، تبلیغی _ روانی، اقتصادی و سیاسی- دیپلماسی از مولفه های مهم مکتب حاج قاسم سلیمانی به شمار می آیند. مولفه های قدرت نرم در مکتب حاج قاسم سلیمانی توانست توان مبارزه را افزایش دهد و ضربه ایی حیثیتی به ابهّت آمریکا بزند که با هیچ چیزی جبران نمی شود. نتیجه گیری: مولفه های به دست آمده از مکتب حاج قاسم سلیمانی، بی شک بالاترین و والاترین عناصری هستند که موجودیت و هویت قدرت مادی و معنوی او را که به عنوان اسطوره مقاومت و سرباز مدافع امت اسلامی مطرح می سازد، نمایان کند.

دوره اول خلافت عباسی که حدود یک قرن از سال ۱۳۲ تا ۲۳۲ هجری قمری به طول انجامید، به عنوان باشکوه ترین دوران این خلافت شناخته می شود و مورخان از آن به عنوان عصر طلایی یاد می کنند. در این دوره، حدود ۹ خلیفه به حکومت رسیدند و نقش مهمی در تحولات سیاسی و اجتماعی ایفا کردند. در این دوران، استفاده از قدرت سخت و سرکوب اجتماعی به عنوان یکی از محورهای اصلی سیاست های حکومتی مورد توجه قرار گرفت. عباسیان با ارائه صبغه ی دینی به عملکرد خشن و بی رحمانه خود در کشتار و شکنجه مخالفان، تلاش کردند تا این اقدامات را مشروع جلوه دهند؛ هرچند که شرع اسلامی چنین عملکردهایی را تأیید نمی کند. این سیاست به ویژه در زمان خلافت منصور و هارون الرشید به اوج خود رسید؛ زمانی که آن ها با چرخش به سوی اندیشه های تسنن و عرب گرایی و فاصله گرفتن از ایرانیان، تلاش کردند پایه های قدرت خود را مستحکم کنند. از جمله قربانیان این چرخش سیاسی، بزرگان علوی و وزیران ایرانی از خاندان های بزرگی نظیر آل برمک بودند. تقریباً همه نیروهای مخالف عباسیان شامل بقایای امویان، خوارج، ایرانیان، علویان و امامان شیعه و پیروان آنان، تحت سرکوب عباسیان قرار گرفتند.سوال اصلی: چگونه استفاده از قدرت سخت و سرکوب اجتماعی توسط عباسیان بر پایداری و مشروعیت حکومت آنان تأثیر گذاشت؟فرضیه پژوهش: استفاده از قدرت سخت و سرکوب اجتماعی توسط عباسیان، با وجود تلاش برای مشروعیت بخشی دینی به این اقدامات، منجر به کاهش حمایت مردمی و افزایش نارضایتی در میان گروه های مختلف اجتماعی شد که در نهایت به تضعیف پایه های حکومت آنان انجامید.

هدف مقاله حاضر بررسی نقش قدرت هوشمند در تحقق آرمان های انقلاب اسلامی ایران است. در پاسخ به پرسش پژوهش که قدرت هوشمند چه تأثیری بر تحقق آرمانهای انقلاب اسلامی ایران دارد، این فرضیه مطرح شد که قدرت هوشمند، نقش وافر و غیرقابل اغماض بر تحقق آرمانهای مزبور دارد. برای بررسی فرضیه پژوهش، داده ها به روش کتابخانه ای گردآوری شد و اطلاعات مزبور با روش توصیفی تحلیلی پردازش گردید. قدرت هوشمند عبارت از ترکیب هدفمند و خردمندانه قدرت سخت و قدرت نرم برای مقابله با ناکارآمدی قدرت سخت و محدودیت های قدرت نرم در مقابله با تهدیدهای بیرونی و آسیبهای درونی است. به این ترتیب که در قدرت هوشمند، منابع اجباری و اقناعی شامل توانایی های نظامی، اقتصادی، فرهنگی و عقیدتی در یک جهت هماهنگ می شوند تا تداوم ثبات و پیشرفت کشور را تضمین کند. با توجه به اهداف و آرمان های متعالی انقلاب اسلامی ایران استفاده از ابزار قدرت هوشمند برای تحقق آرمان هایی چون استقلال، آزادی و عدالت حیاتی است تا جمهوری اسلامی ایران به اهداف و آرمان هایی برسد که شایسته نام و عنوان آن است.

مقاله حاضر با هدف شناخت سبک رهبری شهید نصرالله دبیرکل حزب الله لبنان در مواجهه با هواداران در سخنرانی های عید التحریر (جشن آزادسازی جنوب لبنان) در سال های 2000 تا 2018، با توجه به نظریه «قدرت رهبری» جوزف نای نگاشته شده است. این مقاله در صدد پاسخ به این سوال است که سبک رهبری شهید نصرالله در مواجهه با مخاطب هوادار با توجه به مؤلفه های قدرت رهبری از نظر نای به چه صورت بوده است؟ روش مورد استفاده برای یافتن پاسخ این سوال، روش کیفی از نوع اسنادی -تحلیلی بوده و داده ها با ابزار فیش برداری گردآوری شده اند. یافته های پژوهش نشان داده است که شهید نصرالله در سخنرانی های عیدالتحریر در مواجهه با مخاطب هوادار، تلفیقی از دو سبک رهبری «تراکنشی» و «الهام بخش» را متناسب با شرایط محیطی آنها به کارگرفته است. رهبری تراکنشی او با بهره گیری از دو مهارت «سازمانی و سیاسی» و رهبری الهام بخش او با به کارگیری سه مهارت «هوش احساسی، ارتباطات و چشم انداز» و نیز بهره مندی از «هوش محیطی» در مواجهه با مخاطب هوادار ظهور پیداکرده است. او در مواجهه با هواداران بیشتر از اعمال قدرت نرم و سبک رهبری الهام بخش استفاده نموده است.