درخت حوزه‌های تخصصی

هدف: پژوهش حاضر با هدف تأثیر خستگی هیجانی و اضطراب پیشرفت تحصیلی بر خوش بینی و فرسودگی تحصیلی در دانش آموزان ورزشکار اجرا شد. مواد و روش ها: روش پژوهش از نوع توصیفی-پیمایشی بود که از منظر هدف، جز تحقیقات کاربردی است و به صورت میدانی انجام شد. جامعه آماری همه دانش آموزان ورزشکار مرد بودند که در تیم های ورزشی به صورت منظم فعالیت داشتند که اطلاعاتی درخصوص تعداد آنان در دسترس نبود. براساس روش نمونه گیری دردسترس، 200 تن از آنان که در رشته های ورزشی مختلف فعالیت داشتند، به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. ابزار پژوهش چهار پرسش نامه خستگی هیجانی، پرسشنامه اضطراب پیشرفت تحصیلی، پرسشنامه خوش بینی تحصیلی و پرسشنامه فرسودگی تحصیلی بود. یافته ها: مطابق با نتایج مدل پژوهش و آماره تی مشخص شد که خستگی هیجانی بر خوش بینی تحصیلی تأثیری به میزان 596/0- و فرسودگی تحصیلی به میزان 805/0 دارد. همچنین اضطراب پیشرفت تحصیلی بر خوش بینی تحصیلی تأثیری به میزان 294/0- و فرسودگی تحصیلی تأثیری به میزان 151/0 دارد. نتیجه گیری: پیشنهاد می شود در جهت افزایش خوش بینی و کاهش فرسودگی تحصیلی دانش آموزان، خستگی هیجانی و اضطراب پیشرفت تحصیلی آن ها در دوران تحصیل مدنظر قرار گیرد.

هدف این مطالعه اثرات متفاوت بازخورد تأییدی و اصلاحی بر عملکرد پرتاب دارت را از طریق تحلیل سینماتیکی و روانشناختی بررسی می کند.روش پژوهششصت شرکت کننده مبتدی به طور تصادفی برای دریافت بازخورد تأییدی (تقویت حرکات صحیح)، بازخورد اصلاحی (شناسایی خطاها) یا عدم دریافت بازخورد در طول یک پروتکل آموزشی ساختاریافته انتخاب شدند. با استفاده از فناوری ثبت حرکت سه بعدی، الگوهای هماهنگی مفاصل، سرعت رهاسازی و تغییرپذیری حرکت را در کنار نمرات دقت و معیارهای اعتماد به نفس گزارش شده توسط خود افراد تجزیه و تحلیل کردیم.یافته هانتایج، مزایای متمایزی را برای هر نوع بازخورد نشان داد: بازخورد اصلاحی به طور قابل توجهی مکانیک حرکت را بهبود بخشید، به ویژه در هماهنگی شانه و آرنج (p < 0.001)، در حالی که بازخورد تأییدی هم حفظ دقت (22٪ بیشتر از اصلاحی) و هم عوامل روانشناختی مانند خودکارآمدی را افزایش داد. تجزیه و تحلیل سینماتیکی نشان داد که بازخورد اصلاحی، تغییرپذیری مفاصل را در طول اکتساب 35٪ کاهش می دهد، در حالی که بازخورد تأییدی، سرعت رهاسازی پایدارتری را در آزمون های حفظ ایجاد می کند (انحراف معیار = 46.8 متر بر ثانیه در مقابل 104.6 متر بر ثانیه برای اصلاحی). معیارهای روانشناختی نشان داد که بازخورد تأییدی، سطح انگیزه بالاتری را در طول آموزش حفظ می کند.نتیجه گیرییافته ها نشان داد که بازخورد تأییدی، سطح انگیزه بالاتری را در طول آموزش حفظ می کند. این یافته ها نشان می دهد که در حالی که بازخورد اصلاحی، کارایی بیومکانیکی را بهینه می کند، بازخورد تأییدی از ثبات عملکرد و تعامل روانشناختی بهتر پشتیبانی می کند. این مطالعه فرض یک رویکرد بازخورد بهینه جهانی را به چالش می کشد و در عوض، کاربرد وابسته به زمینه را پیشنهاد می کند: بازخورد اصلاحی برای اصلاح فنی و بازخورد تأییدی برای موقعیت های عملکرد رقابتی. این نتایج پیامدهای مهمی برای طراحی برنامه های تمرینی هدف مند در هر دو محیط ورزشی و توانبخشی دارد و بر لزوم در نظر گرفتن ابعاد جسمی و روانی هنگام ارائه بازخورد عملکرد تأکید می کند.

هدف این پژوهش با هدف بررسی برنامه حرکتی اسپارک بر پتانسیل وابسته به رویداد و مهارت حرکتی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی انجام شد.روش پژوهشدر این پژوهش نیمه تجربی، از بین دانش آموزان پسر پایه اول تا سوم دوره ابتدایی منطقه 22 تهران 28 نفر با اختلال هماهنگی رشدی بر اساس معیارهای دستورالعمل آماری و تشخیصی اختلالات روانی نسخه چهارم انتخاب شدند. آزمودنی ها در ابتدا در پیش آزمون ارزیابی حرکات کودکان MABC-2 شرکت کردند سپس بر اساس پیش آزمون های ارزیابی حرکات کودکان MABC-2 به دو گروه همگن تقسیم و به شکل تصادفی در دو گروه تجربی (14 نفر با میانگین سنی 39/1±6/8) و کنترل (14 نفر با میانگین سنی 15/1±11/8) جای گرفتند. گروه تجربی تمرین های حرکتی منتخب را به مدت16 جلسه چهل و پنج دقیقه ای (سه جلسه در هفته) انجام دادند و در  انتهای دوره هر دو گروه در پس آزمون شرکت نمودند. از روش تحلیل کوواریانس در سطح 0.05 برای تحلیل نتایج استفاده شد.یافته هانتایج آزمون تحلیل کوواریانس برای پتانسیل وابسته به رویداد پس آزمون نشان داد که پس از مداخله تمرینی زمان تأخیر مؤلفهN200  تکلیف بازداری در ناحیه ناحیه Fz، F4، C3 و P4 بهبود معناداری داشتند. همچنین عملکرد حرکتی در خرده آزمون چالاکی و هدف گیری و تعادل بهبود معنادار داشتند و در خرده آزمون نخ کشی تغییر معناداری مشاهده نشد.نتیجه گیریبا توجه به نتایج پژوهش، به نظر می رسد برنامه حرکتی اسپارک تاثیر معناداری بر برخی از شاخص های پتانسیل وابسته به رویداد و عملکرد حرکتی کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی داشته باشد.

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر موسیقی غیرهم زمان  تند و کند بر حالات اجرای روان و یادگیری سرویس والیبال در زنان جوان ورزشکار نیمه ماهر بود. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع نیمه تجربی بود. تعداد 30 نفر از دانشجویان دختر تربیت بدنی با دامنه سنی ۲۰ تا ۲۴ سال به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شده و به صورت تصادفی در سه گروه موسیقی تند، موسیقی کند، کنترل تقسیم شدند. بعد از اجرای پیش آزمون، مرحله اکتساب شامل چهار بلوک ده کوششی سرویس والیبال در هر جلسه طی چهار هفته (هر هفته سه جلسه) برگزار شد. پس از آخرین جلسه تمرینی، آزمون اکتساب و 48 ساعت بعد، آزمون یادداری و انتقال گرفته شد. پرسش نامه اجرای روان در مراحل پیش آزمون، پس آزمون، یادداری و انتقال توسط شرکت کنندگان تکمیل شد. برای مقایسه گروه ها در مراحل مختلف از آزمون های تحلیل واریانس و به منظور بررسی پیشرفت هر گروه در مراحل مختلف آزمون از تحلیل واریانس با اندازه های مکرر استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که موسیقی غیرهم زمان  تند و کند بر یادگیری مهارت سرویس چکشی والیبال تأثیر معناداری نداشت (05/0<P). همچنین موسیقی غیرهم زمان تند بر اجرای روان مهارت سرویس چکشی والیبال تأثیر معناداری داشت (05/0>P). بین سه گروه بر اکتساب، یادداری و انتقال و همچنین اجرای روان مهارت سرویس چکشی والیبال، تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0<P).نتیجه گیری: براساس نتایج مطالعه حاضر، موسیقی تند باعث افزایش اجرای روان شرکت کنندگان در هنگام اجرای مهارت سرویس چکشی والیبال شد، لذا پیشنهاد می شود این روش مد نظر متخصصان و  پژوهشگران قرار گیرد.

هدف: اهمیت انعطاف پذیری روان شناختی در ورزشکاران ازآنجایی مشخص می شود که بسیاری از آسیب های روانی و ناهنجاری های رفتاری ورزشکاران با آن ارتباط دارند و به این دلیل علاقه مندی برای اعمال مداخلات پذیرش و ذهن آگاهی در بین ورزشکاران افزایش می یابد؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف برررسی روایی و پایایی پرسش نامه انعطاف پذیری روان شناختی در ورزشکاران به منظور استانداردسازی این ابزار در داخل کشور انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر ازجمله پژوهش های کاربردی و توسعه ابزار محسوب می شود که به لحاظ نحوه گردآوری اطلاعات، میدانی و از نظر کنترل متغیرها، غیرآزمایشی بود. تعداد 319 نفر از ورزشکاران رشته های مختلف ورزشی به صورت تصادفی ساده (دردسترس) انتخاب شدند و به تکمیل پرسش نامه پرداختند. بعد از تکنیک ترجمه-بازترجمه و تأیید روایی صوری پرسش نامه توسط سه متخصص، بررسی اولیه پرسش نامه برای رفع اشکالات جزئی انجام شد. به منظور تعیین روایی سازه عاملی پرسش نامه از تحلیل عاملی تأییدی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری، برای تعیین همسانی درونی پرسش نامه از ضریب آلفای کرونباخ و به منظور تعیین ثبات آن از ضریب همبستگی با استفاده از آزمون-بازآزمون استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که پرسش نامه انعطاف پذیری روان شناختی با هشت عامل تأیید شد. همچنین پرسش نامه شاخص های برازندگی مطلق، همسانی درونی و ثبات قابل قبولی داشت که بیانگر روایی و پایایی مطلوبی بود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه ابزاری مفید، روا و پایا رابرای اندازه گیری انعطاف پذیری روان شناختی در ورزشکاران برای پژوهشگران و روانشناسان ورزش ارائه می نماید.

هدف: هدف این مطالعه، مقایسه سیستم های مغزی-رفتاری و تمایزیافتگی خود بین دانش آموزان دختر ورزشکار و غیرورزشکار بود. مواد و روش ها: پژوهش از نوع علّی-مقایسه ای بود و جامعه آماری پژوهش شامل همه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوره دوم شهر اردبیل بود (تعداد=7477). تعداد 200 نفر به روش نمونه گیری تمام شمار برای ورزشکاران و تصادفی خوشه ای چندمرحله ای برای غیرورزشکاران، انتخاب شده و در دو گروه جایگزین شدند. ملاک انتخاب دانش آموزان ورزشکار، داشتن مقام، حداقل در مسابقات استانی و سه سال سابقه فعالیت ورزشی منظم با حداقل سه جلسه تمرین در هفته بود. برای گردآوری اطلاعات از پرسش نامه های استاندارد تمایز یافتگی اسکورون و فریدلندر (1998) و مقیاس سیستم های مغزی/رفتاری کارور و وایت (1994) استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره (مانوا) نشان داد که دختران ورزشکار در مقایسه با غیرورزشکاران، سیستم فعال ساز رفتاری غالب و فعال تری داشتند و میزان تمایزیافتگی در گروه ورزشکار بیشتر از گروه غیرورزشکار بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، به نظر می رسد سیستم های مغزی و رفتاری و میزان تمایز یافتگی با سطح مشارکت ورزشی مرتبط است؛ بنابراین شناخت این مفاهیم می تواند مؤلفه های مناسبی در تحلیل های روان شناختی و عملکردی ورزشی افراد باشد.