سمبل های فرهنگی

بیان مسئله در دهه های اخیر، بازگشت به ریشه های قومی و فرهنگی به عنوان واکنشی به جهانی شدن و اضمحلال فرهنگی جوامع، به موضوعی محوری در هنر معاصر تبدیل شده است. در ایران نیز، توجه به هنر قومی با هدف بازیابی هویت فرهنگی و هنری موردتوجه بسیاری از هنرمندان قرارگرفته است. پرویز تناولی یکی از برجسته ترین هنرمندانی است که با نگاهی نو به مفاهیم بومی و قومی، دست به بازآفرینی آن ها در قالب های نوین زده است. بخشی از آثار او به الهام از نقش پرنده در هنر اقوام ایرانی اختصاص دارد که بررسی آن می تواند به شناخت بهتر پیوند میان هنر معاصر و ریشه های قومی بیانجامد. هدف پژوهش این پژوهش با هدف تحلیل نحوه بهره گیری پرویز تناولی از نقوش پرنده در هنر قومی ایران و بازآفرینی آن در آثارش انجام شده است. هدف نهایی، روشن ساختن چگونگی بازتاب عناصر هویتی در آثار تناولی از منظر پیوند با هنر اقوام ایرانی است. سؤال پژوهش  تناولی به چه شکل از هنر قومی ایران، به ویژه نقش مایه پرنده، در آثار خود بهره برده است و چگونه این عناصر را به زبان هنر معاصر ترجمه کرده است؟ روش پژوهش روش این پژوهش توصیفی تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است. ابتدا منابع نظری مرتبط با هنر قومی و آثار پرویز تناولی گردآوری شده و سپس چند نمونه از آثار تناولی که نقش پرنده در آن ها برجسته است، انتخاب و تحلیل تطبیقی آن ها با نقوش پرنده در هنر اقوام ایرانی صورت گرفته است. نتیجه گیری پژوهش حاضر نشان می دهد که پرویز تناولی، با شناخت عمیق از ریشه های فرهنگی و هنری ایران، به ویژه در زمینه هنر اقوام، توانسته است عناصر نمادین مانند پرنده را از بافت بومی جدا کرده و در قالب زبانی نوین و جهانی بازآفرینی کند. آثار او در عین دارا بودن بار هویتی و فرهنگی، توانسته اند مخاطب جهانی را نیز تحت تأثیر قرار دهند. این تلفیق موفق، نقش مهمی در حفظ و احیای هنر قومی در عرصه هنر معاصر ایفا می کند.