محمدرضا حشمتی

هدف: این مطالعه به بررسی رابطه بین کیفیت آموزش الکترونیکی و پریشانی روان شناختی در دانشجویان می پردازد. روش پژوهش: روش تحقیق حاضر کمی می باشد و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان دانشگاه شاهد است که تعداد آنها 6852  بوده و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 610 نفر تعیین گردید. یافته ها: یافته های پژوهش حاضر نشان داد که بین سهولت دسترسی در فضای مجازی و پریشانی روان شناختی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد و شدت رابطه در حد متوسط می باشد (426/0-)، بین زیر ساخت های یادگیری الکترونیکی و پریشانی روان شناختی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد و شدت رابطه در حد (302/0-) بوده است، بین تعاملات در فضای مجازی و پریشانی روان شناختی هم رابطه منفی و معنی داری وجود داشته است و شدت رابطه در حد متوسط بوده است (399/0-)،  بین کیفیت محتوای مطالب ارائه شده در فضای مجازی و پریشانی روان شناختی هم رابطه مثبت و معنی داری وجود داشته و شدت رابطه در حد متوسط بوده است (423/0-) براساس نتایج بین کیفیت آموزش الکترونیک و پریشانی روان شناختی دانشجویان رابطه منفی و معنی داری داشته است (447/0-). نتیجه گیری: دانشجویانی که آمادگی کمتری برای یادگیری آنلاین داشتند، تنش های روانشناختی بیشتری در حین یادگیری الکترونیکی را تجربه کردند. یافته های پژوهش بر ضرورت توانمند سازی دانشجویان برای یادگیری آنلاین، غربالگری اختلالات روانشناختی و تامین منابع حمایت های و مشاوره ای جهت ارتقاء سلامت روانی دانشجویان تاکید می نماید.

هدف: ازدواج از مهم ترین رسوم معمول در تمام جوامع است که به دلیل نقش مهم آن در فراهم کردن ساختار و زیربنای تشکیل خانواده و گسترش نسل، مهم ترین و بنیادی ترین نوع ارتباط معرفی شده است. بررسی موانع ازدواج از دیدگاه دانشجویان می تواند به شناسایی چالشهای اجتماعی و فرهنگی خاص جوانان ایرانی کمک کند و ابزارهای مؤثری برای سیاستگذاری در جهت تسهیل ازدواج ارائه دهد. این مطالعه، با مقایسه تفاوتها و شباهتها بین دو دانشگاه، به درک عمیق تری از عوامل مؤثر بر تصمیم گیری ازدواج در بین دانشجویان این دو محیط آموزشی می پردازد. هدف پژوهش حاضر، بررسی موانع ازدواج در بین دانشجویان دانشگاه شاهد و امیرکبیر بود. روش: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و به لحاظ شیوه جمع آوری اطلاعات، توصیفی- پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش، 20313دانشجوی دانشگاه شاهد و امیرکبیر و نمونه آماری آن، 391 نفر بودند که بر اساس فرمول کوکران به شیوه طبقه ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته ای با 25 سؤال بسته پاسخ در طیف پنج درجه ای لیکرت و پایایی 807/0 مطابق آلفای کرونباخ بود. برای تجزیه و تحلیل، از روشهای توصیفی و استنباطی، در قالب نرم افزار اس.پی.اس.اس. استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که موانع اقتصادی، مهم ترین عامل بازدارنده ازدواج با میانگین 3.1893 بوده و پس از آن، موانع اجتماعی با میانگین 3.0462 قرار دارند. موانع فرهنگی و فردی به ترتیب با میانگینهای 2.6546 و 2.0619 اهمیت کمتری داشته اند. مقایسه بین دانشجویان دو دانشگاه نشان داد که دانشجویان دانشگاه شاهد، موانع اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را مهم تر از دانشجویان دانشگاه امیرکبیر دانسته اند. همچنین، تفاوت معناداری در نگرش نسبت به موانع فردی مشاهده نشد. به طور کلی، نتایج نشان دهنده نقش عمده موانع اقتصادی در کاهش تمایل دانشجویان به ازدواج بوده است. نتیجه گیری: موانع اقتصادی بهترین پیش بینی کننده برای ازدواج محسوب می شوند.

باتوجه به رشد تحقیقات در حوزه علوم انسانی و اجتماعی تسلط بر تمام ابعاد یک مسئله تاحدزیادی امکان پذیر نیست؛ بنابراین، محققان به انجام تحقیقات ترکیبی روی آورده اند که عصاره تحقیقات موجود در یک موضوع خاص را به روشی منظم برای آنها فراهم می کند؛ از این رو، هدف از پژوهش حاضر، به کارگیری روش فراتحلیل برای تحلیل و ترکیب نتایج مطالعات انجام شده درباره ارتباط فضای مجازی و دینداری است. برای انجام فراتحلیل حاضر 18 پژوهش مرتبط در سال های 1400-1390 انتخاب شده اند که هدف آنها ارزیابی ارتباط میان میزان استفاده از فضای مجازی و دینداری بوده است . همچنین، این پژوهش ها به روش پیمایشی و با به کارگیری ابزار پرسش نامه در جوامع آماری متفاوت و برحسب سنجه های پایا انجام شده اند. در گام نخست ارزیابی پژوهش های منتخب، فرضیات همگنی و سوگیری نکردن انتشار بررسی شده است که یافته ها ناهمگنی اندازه اثر و سو گیری نکردن انتشار مطالعات مدنظر را نشان می دهد. در مرحله دوم نیز ضریب اندازه اثر و نقش تعدیل کنندگی متغیر سال پژوهش و قومیت با به کارگیری نسخه دوم نرم افزار CMA ارزیابی شده است. نتایج نشان می دهد اندازه اثر فضای مجازی و دینداری معادل 25/0- است که برحسب نظام تفسیری کوهن، این میزان تأثیر در حد متوسط ارزیابی می شود.

پژوهش پیش رو از نوع کمی و پیمایشی است که هدف آن شناسایی مشکلات کلاس مجازی در دوران کرونا در مقطع متوسطه شهرستان ایلام است. جامعه آماری شامل 7731 دانش آموز مقطع متوسطه شهرستان ایلام می باشد. روش نمونه گیری خوشه ای و احتمالی است که 2035 دانش آموز در تکمیل نمودن پرسشنامه مشارکت داشته اند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته بوده که روایی آن با استفاده از آزمون همگرایی(AVE) استفاده شد. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که بین مشکلات ارتباطی و نگرش منفی دانش آموزان به شرکت در کلاس های آنلاین رابطه مثبت و معنا داری وجود دارد. همچنین بین مشکلات انگیزشی و نگرش منفی دانش آموزان به شرکت در کلاس های آنلاین رابطه مثبت و معنا داری وجود دارد. این پژوهش نشان داد که مشکلات آموزشی و دستیابی به اهداف تحصیلی تاثیر مثبت و معنا داری بر بی انگیزگی دانش آموزان برای شرکت در کلاس های آنلاین دارد، مشکلات زیرساختی و نرم افزاری محیط یادگیری کلاس های آموزش آنلاین تاثیر مثبت بر مشکلات آموزشی دارند و درنهایت مشکلات ارتباطی در کلاس های آنلاین منجر به کاهش انگیزه دانش آموزان می شود.