جامعه محور

تعامل رسانه و سیاست از نگاه نظریه های مطرح موضوع این مقاله است. در نگاهی کلی می توان سه رویکرد را در این خصوص تشخیص داد: رویکرد رسانه محور؛ رویکرد جامعه محور و رویکرد تلفیقی. برای تسهیل در فهم بهتر این نظریه ها، نمونه هایی از هریک از این رویکردهای کلان ارائه شده است. در پایان با توجه به نقدهای وارده بر هر یک از رویکردهای مزبور؛ رویکرد " تولید خبر" با توجه به مبنای جامعه شناختی و نیز در برگرفتن عینی تر متغیرهای دخیل در این تعامل به عنوان رویکردی معرفی شده است که می تواند تحلیلی جامع از این رابطه ارائه کند.

زمینه و هدف: اعمال اقتدار همراه با مهرورزی در تعامل با جامعه موضوعی است که پیوسته توسّط مقام معظّم رهبری و مراجع دینی به فعالان حوزه انتظامی توصیه شده است. با این حال به دلیل عدم وضوح مفهوم مهرورزی راهبردهای مشخّصی نیز برای نهادینه کردن آن وجود نداشته است. هدف اصلی این پژوهش تبیین شیوه های اعمال مهرورزی به گونه ای است که ضمن حفظ اقتدار پلیس بتوان از ثمرات این اصل در تقویت رابطه پلیس و جامعه نیز بهره برد. روش: در پژوهش کیفی حاضر داده با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته با 20 نفر از معاونان و فرماندهان نیروی انتظامی استان قم و روسای کلانتری های شهرستان قم جمع آوری و از طریق روش تحلیل محتوا کدگذاری و دسته بندی شدند و در پایان نیز با استفاده از شیوه تحلیل راهبردی، راهبردهای نهایی شناسایی و  ارائه شد. یافته ها: بر اساس یافته های به دست آمده؛ مهرورزی در تعامل با گروه های مختلف اجتماعی شیوه های متفاوتی را می طلبد و متناسب با گروه های درتعامل با پلیس، می تواند مواردی همچون عدم استفاده از خشونت رفتاری و کلامی، تخفیف هوشمندانه متناسب با مورد، ارائه مشاوره ناصحانه و اصل عدم منفعت محوری را شامل شود. نتیجه گیری: هوشمندی در انتخاب شیوه مناسب اعمال قانون در تعامل با گروه های مختلف اجتماعی می تواند  در بالابردن سرمایه اجتماعی پلیس و مشارکت عمومی در پیشگیری از وقوع جرم مؤثر باشد.

زمینه و هدف: با ورود انقلاب اسلامی به مرحله دوّم حیات خویش، نیاز به تحول و تغییرات عظیمی در وظایف و مأموریت نهادها و سازمان های کشور احساس می شود. فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی به عنوان متولّی اصلی برقراری نظم و امنیّت اجتماعی در کشور، نیازمند توجه به مفاهیم مهمی چون پلیس جامعه محور می باشد. بنابراین هدف اصلی تحقیق حاضر، شناسایی و تبیین مؤلفه های اصلی پلیس جامعه محور مبتنی بر بیانیه گام دوّم انقلاب اسلامی می باشد . روش: روش پژوهش حاضر ترکیبی یا آمیخته است که با رویکرد لانه گزیده هم زمان در دو مرحله کیفی کیفی انجام شده است. در این تحقیق، به ترتیب از دو روش «تحلیل محتوای عرفی و نظریه داده بنیاد» استفاده شده است. واحد تحلیل در مرحله اوّل، مضامین هستند و ابزار اصلی مورداستفاده در مرحله دوّم، مصاحبه نیمه ساختاریافته می باشد که برای استخراج کدها، از 13 خبره در روش نظریه داده بنیاد استفاده شده است . یافته ها: مطابق با یافته های تحقیق، در مرحله اوّل - روش تحلیل محتوای عرفی - 10 محور موضوعی برای انجام مصاحبه ها تعیین شدند و در مرحله دوّم، از طریق مصاحبه های به عمل آمده؛ گزاره های استخراج شده با استفاده از رهیافت نظام مند اشتراوس و کوربین در سه نوع کدگذاری «باز، محوری و انتخابی» موردبررسی و احصا قرار گرفتند که درمجموع 113 کد باز، 56 کد محوری و 22 کد انتخابی حاصل شدند. نتیجه گیری: مطابق با نتایج و تحلیل های به عمل آمده، مؤلفه های استخراج شده نشان از آن دارند که مطابق با بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی، پلیس جامعه محور یک پلیس مردم مدار یا شهروندمحور است که ضمن خدمتگزاری به آحاد جامعه؛ زمینه و بسترهای لازم جهت ایجاد همدلی و همراهی، سلامت اخلاقی و اجتماعی، هوشیاری و همت را ایجاد می نماید .

فضاهای عمومی شهری به عنوان یکی از محیط هایی که بیشترین زمان حضور شهروندان در آن ها سپری می شود، پیونددهنده ای میان جنبه های اجتماعی و زیستی زندگی شهری به شمار می آیند و تأثیر عمیقی بر سلامت جسمی و روانی افراد دارند. ضروری است این فضاها به گونه ای طراحی و برنامه ریزی شوند که ارتقاء سلامت عمومی، به ویژه سلامت اجتماعی شهروندان را ممکن سازند. دراین راستا، پژوهش حاضر باهدف تحلیل کیفیت فضاهای عمومی کلان شهر تبریز با رویکرد جامعه محور و باتأکیدبر شاخص های سلامت اجتماعی و عمومی انجام گرفته است. این مطالعه از نوع کاربردی با ماهیت تحلیلی–اکتشافی بوده و با بهره گیری از روش تحقیق آمیخته (کیفی–کمی)، صورت پذیرفته است. برای تجزیه وتحلیل داده ها از مدل حداقل مربعات جزئی در نرم افزار “Warp-PLS”، و آزمون “T-test”، در نرم افزار “SPSS”، استفاده شده است. نتایج نشان می دهد بیشترین اثرگذاری بر تحقق سلامت عمومی در فضاهای عمومی تبریز به ترتیب مربوط به مفاهیم معنابخش فضای شهری، بستر کالبدی مطلوب و سالم، تعامل با بستر اکولوژیکی، الگوی کاربری زمین و فعالیت ها، دسترسی پذیری و پویایی و مفاهیم اجتماعی فضا با ضرایب 69/0، 58/0، 56/0، 55/0، 48/0 و 43/0، می باشد. همچنین، در میان متغیرهای فرعی، مؤلفه هایی نظیر احترام به نیازها و خواسته های شهروندان، پویایی و سرزندگی فضا، هویت منحصربه فرد، توجه به فضاهای سبز و آبی، بهره گیری از نمادها، و پاکیزگی محیطی بیشترین تأثیر را داشته اند. یافته ها نشان می دهد که شاخص های سلامت عمومی در فضاهای عمومی کلان شهر تبریز به طور کامل تحقق نیافته و نیازمند نگرشی سیستمی و یکپارچگی در برنامه ریزی جهت شکل گیری فضاهایی با رویکرد ارتقاء سلامت جسمانی و روانی شهروندان می باشد.