نظم متافیزیکی و آزادی وجودی در هنر: تحلیل تطبیقی دیدگاه های فارابی و سارتر
آرشیو
چکیده
این مقاله به تحلیل تطبیقی دیدگاه های فلسفی فارابی و ژان-پل سارتر درباره زیبایی شناسی و نقش هنر در دستیابی به کمال و آزادی می پردازد. از نظر فارابی، فیلسوف برجسته اسلامی، زیبایی تجلی کمال نهایی و ارتباط با خداوند است. او هنر را ابزاری برای انتقال مفاهیم عقلانی و اخلاقی به جامعه و هدایت افراد به سوی سعادت و کمال در چارچوبی متافیزیکی می داند. در مقابل، سارتر، متفکر پیشرو اگزیستانسیالیسم، بر اهمیت آزادی فردی و خلق معنا تأکید دارد و هنر را رسانه ای برای بیان آزادی و مسئولیت انسان در جهانی بدون نظم متافیزیکی از پیش تعیین شده می بیند. این پژوهش نقش هنر در دستیابی به خیر، سعادت و اصالت را در هر دو دیدگاه بررسی می کند و به طور خاص بر نمایشنامه هملت اثر ویلیام شکسپیر تمرکز دارد. این اثر به عنوان نمونه ای برجسته از تجسم تعارضات اخلاقی و وجودی انسان تحلیل می شود و تنش میان نظم متافیزیکی و آزادی وجودی را نشان می دهد. این مطالعه با مقایسه این دو دیدگاه، نقش چندوجهی هنر در پاسخ به پرسش های بنیادین درباره وجود، هدف و مسئولیت اخلاقی انسان را روشن می سازد.The Metaphysical Order and Existential Freedom in Art: A Comparative Analysis of Farabi and Sartre’s Perspectives
This article presents a comparative analysis of the philosophical perspectives of Farabi and Jean-Paul Sartre on aesthetics and the role of art in achieving perfection and freedom. For Farabi, a prominent Islamic philosopher, beauty represents the manifestation of ultimate perfection and a connection with the divine. He views art as a vital instrument for conveying rational and ethical concepts to society, guiding individuals toward happiness and spiritual fulfillment within a metaphysical framework. In contrast, Sartre, a leading existentialist thinker, emphasizes the primacy of individual freedom and the creation of meaning in a world devoid of inherent metaphysical order. For Sartre, art serves as a powerful medium for expressing personal freedom and human responsibility, reflecting the existential struggle to define oneself in an absurd universe. This study explores how art facilitates the pursuit of goodness, happiness, and authenticity in both philosophical traditions, with a particular focus on William Shakespeare’s Hamlet as a case study. The play is analyzed as a vivid embodiment of human ethical and existential conflicts, highlighting the tension between metaphysical order and existential freedom. By examining these contrasting perspectives, the article elucidates the multifaceted role of art in addressing fundamental questions of human existence, purpose, and moral responsibility.
تبلیغات
