مختصات فهم در معرفت شناسی معاصر و بررسی موارد آن در آثار مولانا
آرشیو
چکیده
محور اصلی معرفت شناسی در دوره های متمادی، بحث از شناخت، و نه فهم، بوده است. در این مقاله، با مراجعه به آثار نگاشته شده در معرفت شناسی معاصر، به بررسی ویژگی های فهم پرداخته شده است. آنان فهم را حالتی معرفت شناختی می دانند که شامل تببین و توضیح روابط میان مجموعه ای از گزاره ها است. هدف از این پژوهش، دریافتن این نکته است که از دیدگاه مولانا، منظور از اینکه می گوییم چیزی را فهمیده ایم چیست و چه تفاوتی با این دارد که بگوییم چیزی را شناخته ایم. در این پژوهش که با روش توصیفی-تحلیلی انجام پذیرفته است، با دقت ورزی در اندیشه ی مولانا، مشخص می گردد که او نیز ویژگی های مشابهی را برای فهم در نظر گرفته است. البته معرفت شناسی او، حد اعلایی را نیز برای فهم مشخص می کند که همان حالتِ برآمده از شهود است. آنچه از آن به فهم تعبیر می شود، در آثار مولانا با واژه های دیگری نظیر بینا شدن، شنوا شدن و نورانی شدن نیز یاد شده است.Coordinates of understanding in contemporary epistemology and its cases in Rumi's works
The main axis of epistemology in many periods has been the discussion of knowledge, not understanding. In this article, by referring to the works written in contemporary epistemology, the features of understanding have been examined. They consider understanding as an epistemological state that includes explaining the relationships between a set of propositions. The purpose of this research is to find out what is meant by saying that we have understood something and what is the difference from saying that we have known something, from Rumi's point of view.In this research, which has been carried out with a descriptive-analytical method, with careful attention to the thought of Rumi, it is clear that he also considered similar features for understanding. Of course, his epistemology also determines the upper limit for understanding, which is the state arising from intuition. What is interpreted as understanding is also mentioned in Rumi's works with other words such as seeing, hearing and becoming enlightened.
تبلیغات
